Het zou je maar gebeuren als frontman. Je mag met je band het derde album dat je opneemt niet uitbrengen wegens tegenvallende albumverkopen. Hierdoor besluit je als band te stoppen om vervolgens geruchten te horen dat je bent overleden. Anders dan Herman die in de zon op het terras leest, maar toch. Het overkwam Pavlov’s Dog’s boegbeeld David Surkamp in de jaren 70.
Inmiddels is Pavlov’s Dog alweer een tijd actief, is het onuitgebrachte derde album uitgebracht en kwam er onlangs zelfs een nieuw album van de band uit. Het achtste album krijgt de naam ‘Wonderlust’ mee en volgt het goed ontvangen ‘Prodigal Dreamer’ uit 2018 op. Over hoogtijdagen qua succes kunnen we officieel niet spreken, maar anno 2025 worden de eerste twee Pavlov’s Dog albums, en met name het debuut, als echte cult-classics gezien. Het is ook niet heel vreemd te noemen dat het niet aansloeg bij het grote publiek. Hoewel de muziek zeker in die midden jaren 70 paste, is het stemgeluid van Surkamp er echt een voor de liefhebber. Neem Geddy Lee van Rush en doe daar een paar scheppen bovenop in de hoogte en dip het in een groot vat vibrato. Het is wennen, zullen we maar zeggen.
Op ‘Wonderlust’ is die unieke vocalist nog altijd te herkennen. De hele hoge noten en vibrato zijn minder prominent aanwezig, wat mooi samenkomt op het instrumentale wat ook rustiger is dan de meeste songs op ‘Pampered Menial’.
De viool blijft een prachtige toevoeging in de muziek van Amerikaanse prog band. Op songs als ‘Another Blood Moon’ wat een van de sterkste tracks is, komt levert het instrument een mooie hoofdrol. In de subtiele gitaarsolo, die hier wat meer op de achtergrond ligt, horen we Gilmouresk spel. Om verder aan te geven hoe mooi gevarieerd het album is vliegt het van het Bowie achtige ‘Solid Water, Liquid Sky’, naar het rockende ‘Can’t Stop The Hurt, om daarna meer naar de instrumentale fusion te gaan met ‘Calling Sigfried’. Als meest unieke element en naar mijn weten de eerste in de geschiedenis van de band is er een heuse slap bass solo tijdens ‘Canadian Rain’ te horen.
David Surkamp en zijn Pavlov’s Dog leveren met ‘Wonderlust’ een prachtig album. Eentje wat je op een bepaalde manier terug laat denken aan het debuut 50 jaar geleden. Pavlov’s Dog op leeftijd neemt je muzikaal mee over de hele carrière van deze bijzondere band en laat tevens zien dat er, ondanks de lange weg, er ook zonder twijfel een toekomst is en zich blijven ontwikkelen. (8/10) (Ruf Records)