Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Yarni – Anemoia
Soms krijg je een album ter recensie dat je onmogelijk in een specifiek genre kunt indelen. Yarni, de artiestennaam van de Engelse multi-instrumentalist Benjamin Harris, levert met ‘Anemoia’ een album af waarop vrijwel elke stijl uit de jazz- en popmuziek aan bod komt, van disco tot jazz en van soul tot hip-hop. De opening ’Neon Gods’ is direct een overweldigend stuk door het orkestrale arrangement, maar wel met een onweerstaanbaar funkritme. Het is een van de parels op het album, mede dankzij een keur aan gastmuzikanten. Zo verleent zangeres Scarlett Fae haar vocale medewerking aan ’Sunrise Sunset’ en ‘S.W.A.L.K.’ Een gouden greep, want juist die vocalen geven de tracks een heerlijke laid-back vibe, vergelijkbaar met de toevoeging van Oleta Adams aan ‘Woman in Chains’ van Tears for Fears: het is de stem die het nummer de werkelijke soul geeft. We zijn dan al lang niet meer bezig met de vraag of dit jazz is of pop. Integendeel, we laten ons per track verrassen en worden nergens teleurgesteld. Elk nummer voelt als een cadeautje met de onbedwingbare behoefte om het pakpapier te scheuren om de volgende schat te ontdekken. Van ‘Silent City’ met trompetsolo van James Atashroo, hip- en trip-hoppen we door naar ‘Natural Light’ (met bijdragen van Franz Von en Jeff Darko)en ‘The Romantic Ghost’ (met vocalen van Plumm), om te eindigen met de afsluitende afrobeat in ‘Nino’. In Engeland is Yarni al radio-fähig. Welk Nederlands station pikt dit op? (Jeroen Mulder) (8/10) (Yarni)
AFI – Silver Bleeds the Black Sun…
Twaalf albums ver in hun carrière wagen de veteranen van AFI zich op ‘Silver Bleeds the Black Sun’ aan een volledige terugkeer naar de wortels van de gothic rock. Na jaren waarin de band flirtte met postpunk op ‘Bodies’ en new wave op ‘The Blood Album’, duiken Davey Havok en zijn kompanen nu diep in het pure gothic geluid van de jaren tachtig. Opener ‘The Bird of Prey’ zet meteen de toon met grootse drums en twaalfsnaar akoestische gitaren die doen denken aan The Mission en The Cult. Havok roept op ‘Behind the Clock’ de vampiristische intensiteit van Bauhaus-zanger Peter Murphy op, terwijl ‘Holy Visions’ net zo bombastisch klinkt als Sisters of Mercy in hun commerciële hoogtijdagen. De band heeft de postpunk van hun recente werk echter niet volledig losgelaten, ‘Ash Speck in a Green Eye’ zit vol synthlijnen en dubby bas, en tracks als ‘Voidward’ en ‘I Bend Back’ mengen ijzige synths met gitaarlijnen die aan The Cure doen denken. Afsluiter ‘Nooneunderground’ is een knik naar hun punkrockwortels en vormt een verrassende afsluiting. Met dit album leveren AFI mogelijk hun beste plaat in ruim tien jaar af. (Anton Dupont) (8/10) (Rise Records)
Ledisi – For Dinah
Met ‘For Dinah’ brengt Grammy-winnares Ledisi een liefdevol eerbetoon aan de legendarische Dinah Washington, een van de meest invloedrijke jazzzangeressen uit de geschiedenis. Het album werd geproduceerd door jazzcoryfee Christian McBride en Ledisi’s vaste samenwerkingspartner Rex Rideout en bevat acht tracks die Washington’s erfenis eren. Ledisi legt uit dat Washington haar de vrijheid gaf om te creëren en een vrouwelijke leider in de muziek te zijn. De leadsingle ‘This Bitter Earth’ is een hervertelling van Washington’s hit uit 1960 en Ledisi voelt de pijn en afwijzing die in het nummer zit. Het album bevat ook een duet met Gregory Porter en optredens van gitarist Paul Jackson Jr en de opkomende ster Michael King. Voor Ledisi is dit meer dan een muzikaal saluut, het is een bedankbrief van de ene krachtige zwarte vrouw aan de andere. De warmte en respect waarmee Ledisi deze songs benadert, maakt dit tot een essentieel jazzalbum dat Washington’s naam opnieuw in de schijnwerpers zet waar die thuishoort. (Elodie Renard) (8/10) (Verve Records)
Say She She – Cut & Rewind
Het discodrietal Say She She keert terug met hun derde album ‘Cut & Rewind’, een plaat die de afgelopen jaren op tournee en in de studio vastlegt. Piya Malik, Nya Gazelle Brown en Sabrina Mileo Cunningham omschrijven het als een ode aan sterke vrouwen die doorgaan met waar ze mee bezig zijn. De twaalf onweerstaanbaar dansbare tracks zitten vol knipogen naar hun muzikale muzes, met een vleugje levensmotto erbij. Single ‘Disco Life’ vertelt het verhaal van de beruchte Disco Demolition Night in 1979, ‘Under the Sun’ werd geïnspireerd door de Hollywood Writers’ Strike van 2023 en de kracht van collectieve actie, en ‘She Who Dares’ schetst een dystopie waarin vrouwenrechten wereldwijd zijn vernietigd. Ondanks de urgente en politiek geladen boodschappen blijft de muziek vrolijk en funky. Het trio bewijst dat muziek zowel een protestmiddel kan zijn als een balsem in moeilijke tijden. ‘Cut & Rewind’ is een feestje met een boodschap, waarbij de dames bewijzen dat je ook met een glimlach revolutionair kunt zijn. (Norman van den Wildenberg) (7/10) (Karma Chief Records)
Khalid – After the Sun Goes Down
Na zijn coming-out als homoseksueel in november vorig jaar keert Khalid terug met ‘After the Sun Goes Down’, zijn vierde studioalbum dat op zijn veertigste verjaardag verschijnt. De zanger beschrijft dit hoofdstuk als het terugnemen van zijn kracht, leven in zijn waarheid en zich vrij kunnen uiten. Het album verkent thema’s als liefde, zelfontdekking, openheid en een verfriste vrijheid. De zestien tracks vormen Khalid’s eerste release sinds ‘Sincere’ uit 2024 en laten een artiest horen die comfortabel is met zichzelf. Singles ‘In Plain Sight’ en ‘Out Of Body’ geven een voorproefje van de nieuwe geluiden die hij verkent, met een mix van R&B, soul en elektronische elementen. Khalid zingt met een nieuw gevonden vertrouwen over het vinden van liefde en acceptatie, zowel van anderen als van zichzelf. Het is een persoonlijk album dat laat zien dat de zanger eindelijk de ruimte heeft gevonden om volledig zichzelf te zijn, zonder excuses of compromissen. (Elodie Renard) (7/10) (RCA Records)
