Sophie Ellis-Bextor veranderde Doornroosje in een sprankelende discotheek waar nostalgische hits en nieuw materiaal moeiteloos samensmolten. Twee halve discobollen voor op het podium zorgden voor de perfecte sfeer terwijl de Britse zangeres tijdens haar Perimenopop Tour bewees dat ze na meer dan twee decennia nog altijd de dansvloer kan laten beven.
Voorprogramma Inge Lamboo deed haar uiterste best om de zaal warm te maken, maar slaagde er niet helemaal in het publiek mee te krijgen. Ondanks haar aardige uitstraling kwam haar rustige versie van een Rage Against the Machine-nummer niet over, en haar driemaal herhaalde mededeling dat Pete Townshend van The Who haar volgt op Instagram voelde wat geforceerd en overdreven aan.
Met een glimlach die de hele zaal verlichtte, opende Ellis-Bextor krachtig met ‘Relentless Love’, direct gevolgd door een verrassende versie van Chers ‘Take Me Home’. Haar uitstekende band, met daarin echtgenoot Richard Jones op bas, ondersteunde de zangeres meer dan gedegen. Het publiek werd dan ook meteen meegezogen in haar muzikale wereld waarin disco, pop en elektronische elementen elkaar vinden in een verfijnde mix.
De Britse toonde zich een ervaren performer die wist hoe ze contact moest maken met haar publiek. Haar interactie tijdens nummers waarbij ze gebruik maakte van een speciale push button waarmee zogenaamd een willekeurig nummer automatisch door de computer werd bepaald, creëerde een speelse sfeer. Bij ‘Wild Forever’ functioneerde het systeem naar behoren, maar tijdens ‘Stay on Me’ weigerde de computer dienst en koos Sophie zelf het nummer, hoewel een blik op de vooraf gedrukte setlist verried dat beide nummers al lang van tevoren waren gepland. Het is haar vergeven, want het spel was speels genoeg om de avond te verrijken
Het hoogtepunt van de avond was de uitgebreide medley waarin ‘Lady (Hear Me Tonight)’, ‘Groovejet (If This Ain’t Love)’, haar doorbraakhit in samenwerking met Spiller, ‘Can’t Fight This Feeling’, en ‘Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)’ naadloos in elkaar overgingen. Deze nostalgische trip door de hoogtijdagen van de dance-muziek zette de hele zaal aan het dansen.
En voor wie muziek niet genoeg was, kreeg van Ellis-Bextor nog een lesje muziekgeschiedenis. Sophie had voor Nijmegen een stukje uitgediept over Nina Simone, die in de jaren ’80 enkele jaren in Nijmegen woonde, alvorens ze naar Amsterdam verhuisde. Het gaf een mooi verhaal en verduidelijkte dat Sophie Ellis-Bextor niet zomaar in een zaal optreedt, maar zich ook echt verdiept in de plekken waar ze tourt.
Ellis-Bextor demonstreerde haar veelzijdigheid door samenwerkingen te brengen als ‘Ready for Your Love’ met Felix Jaehn, ‘Not Giving Up on Love’ met Armin van Buuren en ‘Crying at the Discoteque’ van Alcazar naast haar eigen repertoire te plaatsen. Helaas zonder de samenwerkingspartners, maar ook zonder hen ging het Ellis-Bextor goed af. Wellicht zelfs beter, gezien het nu haar eigen draai was die ze er aan kon geven.
Het materiaal van haar kersverse album ‘Perimenopop’ viel bijzonder goed bij het publiek. Ellis-Bextor vertelde het publiek enthousiast dat dit een van de eerste concerten was van haar tour na de release van dit nieuwe album. Nummers als ‘Hypnotized’, ‘Dolce Vita’ en ‘Hearing in Colour’ bewezen dat Ellis-Bextor niet stil is blijven staan en haar sound heeft weten te vernieuwen zonder haar kenmerkende stijl te verliezen. Op haar nieuwe album klinkt ze zelfs weer meer richting haar begin periode, en dat is toch waar velen op zaten te wachten.
De afsluiting was theatraal en ontroerend tegelijk. Na een energieke uitvoering van haar grootste hit ‘Murder on the Dancefloor’ keerde ze terug voor een toegift waarin ze het prachtige ‘Bittersweet’ ten gehore bracht. Het leek een enkele toegift, maar het absolute hoogtepunt kwam daarna, toen ze op het balkon verscheen met haar gitarist en zonder microfoon “Don’t Know What You’ve Got ‘Til It’s Gone” zong, waarbij haar stem puur en krachtig door de zaal galmde. Kippenvel gewoon!
Ellis-Bextor toonde zich niet alleen als een sterke zangeres maar ook als een charismatische entertainer die precies weet hoe ze een zaal moet bespelen. Dansend en springend over het podium als was ze begin twintig, straalde ze een natuurlijke energie uit die haar oprechte plezier in het optreden overdroeg op het publiek.
Na ruim anderhalf uur uur verliet een uitzinnig publiek de zaal, dansend op de nagalm van een avond vol tijdloze hits en verrassende wendingen. Sophie Ellis-Bextor heeft met twee uitverkochte concerten in Nederland absoluut aangetoond een van de betere zangeressen is gebleven. En daar heb je echt niet ieder jaar een nieuwe hit voor nodig.