Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Yumi Ito – Lonely Island
“Welke platen neem je mee naar een onbewoond eiland?” Diezelfde vraag stelde de Japanse zangeres, pianist en componist Yumi Ito zichzelf: “Welke muziek neem ik mee?” Het antwoord bestaat uit de tien stukken die op deze extreem intieme plaat zijn vastgelegd. Intiem, want tot het absolute minimum teruggebracht met slechts haar stem en de piano. Dankzij een vakkundige mastering (gedaan door Magdalena Piotrkwoska van Hear Candy) heb je het gevoel bij haar in de kamer te zitten, aan de vleugel, terwijl Ito haar harmonieuze hart uitstort. De stukken zijn overigens niet nieuw: ze stonden op de albums ‘Stardust Crystals’ uit 2020 en ‘Ysla’ uit 2023. Op eerstgenoemde album is ‘What Seems To Be’ voorzien van een rijk arrangement met ondermeer saxofoon. Op ‘Lonely Island’ vinden we de track terug, maar dan in de ultiem sobere uitvoering met alleen vocalen in prachtige close harmony en pianobegeleiding. De saxofoon wordt vervangen door een scat-achtige improvisatie. ‘Love Is Here To Stay’ stond op ‘Ysla’, wederom in een rijk arrangement met strijkers. Op ‘Lonely Island’ horen we de solo-versie: de zang is vrijwel onveranderd en zweeft tussen soms heel breekbaar en dan juist weer krachtig. Luister eens naar ‘Little Things’ en verwonder je over de veelzijdigheid van die stem. Een stem die puurder wordt als deze slechts wordt omlijst met pianoklanken. Blijven de songs dan overeind? Meer dan. Het komt factoren harder en vooral zuiverder binnen, elke noot is noodzakelijk en raak. Het is een muzikaal statement geworden, zoals de hele plaat een krachtig statement is: Ito legde de productie volledig in handen van creatieve geesten uit de LHBTI-gemeenschap. Tot slot: Yumi Ito gaat touren, met volledige bezetting. (Jeroen Mulder) (8/10) (Enja Yellowbird)
ZAZ – Sains Et Saufs
Na jaren van persoonlijke strijd keert ZAZ terug met haar meest introspectieve en emotioneel openhartige album tot nu toe. ‘Sains Et Saufs’ opent met ‘Je Pardonne’, waarin Isabelle Geffroy haar kwetsbaarheden blootlegt en vrede sluit met haar verleden. Het album behandelt thema’s als verslaving, zelfacceptatie en innerlijke genezing met een rauwe eerlijkheid die haar eerdere werk soms miste. De samenwerking met de jonge Belgische producer Noé Preszow op zes nummers brengt een frisse dynamiek zonder ZAZ’s kenmerkende sound te verliezen. ‘Au Pays Des Merveilles’ confronteert haar strijd tegen cocaïneverslaving, terwijl ‘Mon Cœur Tu Es Fou’ haar vocale kracht ten volle benut. Productioneel is het album zorgvuldig uitgebalanceerd – warme akoestische arrangementen afgewisseld met meer gelaagde composities. Enkele nummers voelen echter wat voorspelbaar aan, vooral in het middendeel van het album. Voor luisteraars die ZAZ’s persoonlijke ontwikkeling hebben gevolgd, markeert dit album een belangrijk keerpunt naar artistieke volwassenheid en authenticiteit. (Anton Dupont) (8/10) (Tôt ou Tard)
Scorpions – From The First Sting
Ter ere van hun 60-jarig bestaan presenteren de Duitse hardrock-legendes een zorgvuldig gecureerde retrospectieve die hun evolutie van lokale rockband tot wereldwijde arena-vullers documenteert. Deze anniversary collection bevat niet alleen tijdloze hymnes zoals ‘Rock You Like A Hurricane’ en ‘Wind Of Change’, maar toont ook diepere albumtracks die hun songwriting-ontwikkeling illustreren. Klaus Meine’s stem klinkt nog steeds krachtig, terwijl Rudolf Schenker’s gitaarwerk de rode draad vormt door vijf decennia muzikale geschiedenis. De remastering benadrukt de productiekwaliteit van verschillende era’s zonder de oorspronkelijke karakteristiek te verliezen. Voor nieuwe luisteraars fungeert het als ideale introductie tot een band die hardrock mede heeft gedefinieerd. Longtime fans zullen de inclusie van zeldzame live-versies en alternatieve mixen waarderen. Het album mist echter verrassende diepere cuts of onuitgegeven materiaal. Als eerbetoon aan een van de meest succesvolle Duitse rockbands aller tijden slaagt ‘From The First Sting’ erin hun blijvende relevantie en muzikale erfenis te onderstrepen. (Tobias Braun) (7/10) (BMG)
Robert Plant – Saving Grace
De Led Zeppelin-frontman blijft op 77-jarige leeftijd zoeken naar nieuwe muzikale horizonten met ‘Saving Grace’, een album dat zijn blijvende creativiteit en onverzadigbare honger naar ontdekking toont. Plant werkt samen met producer Suzi Dian en zijn vertrouwde band om een sound te creëren die folk, wereldmuziek en rock verfijnd samenvoegt. Zijn stem, hoewel anders dan in zijn golden god-dagen, bezit nog steeds de expressieve kracht die hem onderscheidt. ‘Bones of Saints’ opent met hypnotische percussie en Plant’s kenmerkende vibrato, terwijl ‘Embrace Another Fall’ meer groove-georiënteerd territory verkent. De invloeden van Noord-Afrikaanse en Middle Eastern-muziek zijn subtiel maar effectief geïntegreerd. Gitarist Liam Tyson voegt textuur toe zonder te domineren, perfect aanvullend op Plant’s vocalen, die de mooiste verhalen vertellen.. Sommige experimentele passages voelen gedateerd aan, maar Plant’s vermogen om persoonlijke nput te geven aan sons zelfs platgetreden thema’s blijft intact. Voor fans die Plant’s post-Zeppelin-reis hebben gevolgd, biedt ‘Saving Grace’ een waardige toevoeging aan zijn uitgebreide solo-catalogus. (Jan Vranken) (7/10) (Nonesuch)
Yong Yello – Bennie & De Banaliteit Van Ons Bestaan
Het Belgische indie-collectief Yong Yello presenteert met hun nieuwste release een filosofische verkenning van ons aller alledaags bestaansrecht, verpakt in toegankelijke maar intelligente pop-songs. Het album behandelt thema’s van vervreemding en zingeving met een typisch Vlaamse mix van ernst en zelfspot. Leadzanger Ben De Wilde’s warme timbre draagt de vaak absurdistische tekstregels met overtuiging, ondersteund door weelderige arrangementen die invloeden van krautrock tot chanson integreren. ‘Bennie’ als titeltrack fungeert als karakter-studie van hedendaagse verveling, terwijl ‘Maandag’ het weekend-blues-fenomeen verkent met onverwachte muzikale wendingen. De band toont hun Europese sensibiliteit door verschillende talen en muzikale tradities te integreren zonder pretentieus te klinken. Productioneel klinkt het album warm en organisch, met ruimte voor improvisatie binnen gestructureerde songs. Voor liefhebbers van intelligente pop met filosofische ondertonen biedt dit album genoeg lagen om lange tijd boeiend te blijven. (Norman vanden Wldenberg) (8/10) (PIAS)
