Soms is muziekgeschiedenis tastbaar. Op 11 september 2015, tijdens het LOCKN’ Festival in Virginia, condenseert een warme avond tot iets wat groter is dan de som der delen. Leon Russell, de mysterieuze architect van Joe Cocker’s legendarische 1970-circus, zit achter de piano. Zijn gezondheid wankelt , hij zal een jaar later overlijden ,maar zijn geest brandt nog altijd met die oneindige muzikale nieuwsgierigheid die hem tot ‘Master of Space and Time’ heeft gekroond.
Susan Tedeschi opent met ‘The Letter’ en onmiddellijk weet je dat dit geen nostalgische herhalingsoefening wordt. Haar stem, een instrument van ongekende kracht en nuance, pakt The Box Tops’ klassieke template respectvol op en transformeert het tot iets dat tegelijkertijd rebelleert tegen het verleden. Derek Trucks’ slide guitar danst eromheen als vloeibaar zilver, elk nootje doordrenktt van de geest van Duane Allman maar gedreven door zijn eigen onnavolgbare intuïtie. Dit belooft wat voor dit album.
De Tedeschi Trucks Band heeft altijd bewezen dat American roots music geen museumstuk hoeft te zijn. Van hun sublieme duet met de onvergetelijke Sharon Jones , waarvan je een uitmundende versie van ‘ Bring it on Home to Me’ op Youtube terug kan vinden, tot hun vermogen om gospel, blues, rock en soul te verweventot één naadloos tapijt ,deze formatie begrijpt dat traditie alleen overleeft door evolutie.
Wanneer Dave Mason en Anders Osborne ‘Feelin’ Alright’ inzetten, voel je de cirkel zich sluiten. Mason, de oorspronkelijke schrijver van dit Traffic-meesterwerk dat Cocker zo iconisch interpreteerde, staat naast een nieuwe generatie die zijn erfenis begrijpt zonder erin gevangen te zijn. Het is een les in hoe je het verleden eert zonder eraan vast te zitten, precies wat de Tedeschi Trucks Band in hun DNA heeft zitten.
De verrassing van Warren Haynes op The Beatles’ ‘She Came in Through the Bathroom Window’ toont de scope van dit project. Waar Cocker’s originele Mad Dogs & Englishmen tour de grenzen tussen rock, soul en country deed vervagen, voegt deze hervertelling jazz-sensibiliteit en modern americana toe aan de mix. Het is geen imitatie; het is interpretatie op het hoogste niveau. Rita Coolidge en Claudia Lennear, overlevenden van de originele tour, brengen meer dan stemmen mee, ze dragen de emotionele geschiedenis van een tijd waarin muziek daadwerkelijk de wereld kon veranderen. Hun aanwezigheid op ‘The Weight’ en ‘Bird On The Wire’ geeft deze opnames een melancholieke diepte die zelfs de meest cynische luisteraar raakt. Kippenvel.
Chris Robinson’s bijdragen op ‘Sticks and Stones’ en ‘Space Captain’ bewijzen opnieuw waarom The Black Crowes’ frontman thuishoort in elke discussie over America’s beste rock-zangers. Zijn chemie met Tedeschi op ‘Space Captain’ vonkt van wederzijds respect en muzikale telepathie. De juiste muzikanten samen op een podium, brengt ook het beste bij Chris Robnson naar boven. Russell’s solo piano-afsluiting met ‘The Ballad of Mad Dogs and Englishmen’ klinkt kwetsbaar, enigszins breekbaar maar onweerstaanbaar oprecht en is ontroerend in zijn eenvoud. Het is het laatste hoofdstuk van een verhaal dat begon met Cocker’s chaotische genialiteit en eindigt met deze verfijnde hommage. ‘ Mad Dogs & Englishmen Revisited’ slaagt waar de meeste tribute-albums falen: het respecteert de bron zonder zich ertoe te beperken. De Tedeschi Trucks Band toont opnieuw waarom zij de toekomst van American roots music belichamen ,niet door het verleden te kopiëren, maar door het te begrijpen en door te geven aan een nieuwe generatie. Een essentieel document van levende muziekgeschiedenis. Dit album wordt ten zeerste aanbevolen. Een meesterlijke exercitie in muzikale archeologie die het verleden laat leven zonder het te mumificeren. (9/10) (Fantasy Records)