Toen Gary Maccagnone en Alex Goroshko besloten Big Sexy op te richten, kwamen ze met iets ongewoons: een Amerikaanse auteur-die-muzikant-werd die samenwerkt met een Oekraïense componist en producer. Hun debuut, ‘River of Shame’, is de klank van twee heel verschillende muzikale geesten die gemeenschappelijke grond vinden in verhalen vertellen en sfeer.
Het album voelt aan alsof je in een schemerig verlichte kroeg zit te luisteren naar iemand die zijn slechtste beslissingen vertelt. Maccagnone toont zijn schrijverstalent via liedjes die lezen als korte verhalen. Tegelijkertijd geeft Goroshko’s productie elk nummer een kwaliteit die je dieper trekt in deze Amerikaanse kleinstedelijke drama’s. Het is indie rock met een echt verhaal.
Opener ‘Burning’ heeft het soort rusteloze energie dat door de hele plaat loopt. Je kunt Maccagnone horen worstelen met de demonen van zijn personages terwijl Goroshko geluidslanden om hen heen bouwen. Het titelnummer en ‘New Mexico Nights’ werken het best wanneer dit partnerschap klikt, Maccagnone’s zang voelt doorleefd en echt, terwijl Goroshko precies weer wanneer hij zich moet terugtrekken en wanneer hij de muziek naar voor moet stuwen.
‘The Admiral’s Daughter’ springt eruit als de meest complete track van het album. Hier loont hun samenwerking echt: een groove die evenveel funk in zich heeft zitten als indie rock, ondersteund door teksten die diep snijden zonder te rafelen. Het is een nummer waardoor je de rest van hun album wilt gaan luisteren. ‘Daddy’s Girl’ en ‘Samantha’s Song’ hebben een vergelijkbaar terrein verkend en hebben de echtheid die komt van iemand die het daadwerkelijk heeft meegemaakt.
Niet alles werkt perfect. ‘Swallow the Pain’ probeert te hard diepzinnig te zijn en voelt hier en daar geforceerd, terwijl ‘The Disposable Man’ het album afsluit op een vreemd onopgeloste wijze. Dit zijn niet per se slechte nummers, maar ze voelen alsof de band nog steeds hun geluid aan het zoeken is. Goroshko’s productie is gewoon solide, hoewel het af en toe de afwerking mist die goede liedjes tot geweldige hits zou kunnen verheffen.
Wat ‘River of Shame’ interessant maakt is niet perfectie maar de persoonlijkheid van de artiesten en het album. Maccagnone en Goroshko hebben iets gecreëerd dat niet helemaal in een hokje te stoppen is. Het is niet echt Americana, niet helemaal indie rock, maar iets dat van beide stromingen gebruikt zonder door een van beide beperkt te worden. De Oekraïense invloed in Goroshko’s arrangementen geeft deze zeer Amerikaanse verhalen een onverwacht perspectief, alsof je bekende verhalen hoort vertellen door iemand van buitenaf die naar binnen kijkt.
‘River of Shame’ is duidelijk een debuutalbum. Je kunt de band ideeën horen uitwerken, soms succesvol, soms niet. Maar er is genoeg om te horen, zodat je kan suggereren dat Big Sexy iets heeft te vertellen en de vaardigheden heeft om het goed te brengen. De beste momenten op ‘River of Shame’ voelen als ontdekkingen, nummers die nieuwe details onthullen, elke keer dat je ze hoort. Voor iedereen die geïnteresseerd is in muziek met een verhaal, biedt ‘River of Shame’ een veelbelovende introductie tot een partnerschap dat interessante kanten op zou kunnen gaan. Het is geen perfect album, maar het is een eerlijk album, en dat telt. (7/10) (Independent)