De vierde en laatste dag van Nibe Festival leverde een hoogtepunt op dat alle verwachtingen overtrof. Ondanks de regen die het zonnige begin van het festival deed vergeten, bleef de sfeer uitstekend. Het publiek toonde opnieuw aan waarom dit festival zo bijzonder is. Met 20.000 bezoekers per dag vestigde het festival dit jaar een absoluut verkooprecord.
Er was nog steeds veel goede muziek en een geweldig gevoel. Het weer was minder dan de eerdere dagen, maar dat kon niemand wat schelen! Het waren vier dagen met twee internationale acts en veel bekende, opkomende en lokale artiesten. En een publiek dat zin had in het leven en ook letterlijk dorstig was, in afwachting op de grote slotact.
JONAH BLACKSMITH
Uit het meest noordwestelijke deel van Jutland, het gebied Thy, komen twee van de sympathiekste en meest nuchtere muzikanten en songwriters: de broers Alstrup, Simon en Thomas. Samen vormden ze de band Jonah Blacksmith (vernoemd naar hun grootvader Johannes, die smid was) en daar kunnen we dankbaar voor zijn!
Sommige muzikanten stralen gewoon muzikaliteit en prachtige harmonieën uit. Hun liedjes lijken natuurlijk bij hen te horen. Alsof deze liedjes er alleen maar op wachtten om geschreven te worden. En door anderen genoten te worden. Met slechts een paar nummers zijn Jonah Blacksmith uitgegroeid tot een begrip in Denemarken. Ze zijn geliefd vanwege hun sympathieke overkomen en hun zeer aanstekelijke, enigszins folkachtige pop- en rockliedjes.
Een concert van Jonah Blacksmith voelt alsof je een paar geweldige vrienden op bezoek hebt. Je voelde je welkom door hun aangename liedjes en hun ontspannen en natuurlijke manier van het creëren van een fijne sfeer. Ze speelden bekende (en goed uitgevoerde) hits zoals ‘Monster Under My Bed’, ‘House on Fire’ en ‘Up’.
De inspiratie lijkt nog lang niet op te zijn. Hun nieuwe single ‘Yellow Bike’ is werkelijk prachtig, over geluk en dankbaarheid. Na 55 minuten verliet Simon Astrup het podium om een regendans te organiseren voor het publiek, begeleid door nog een geweldige solo van tovenaar Søren Bigum. Men was absoluut in goede handen.
DANSER MED PIGER
‘Charmant’ is het eerste woord dat opkomt bij het noemen van de Deense popband Danser Med Piger. Het zijn vier mannen in de vroege twintig (en goede vrienden sinds de kleuterschool). Ze zijn eigenlijk veel te jong om strakke jaren 80 disco en funk te spelen, maar ze doen het met grote authenticiteit en pure jeugdige energie. Zoveel zelfs dat je het concert verlaat met een brede glimlach en een lichter hart.
Een uur Danser Med Piger is de definitie van feest. Hun muziek is gebaseerd op funk, disco, Latijns-Amerikaanse ritmes en prachtige solo’s van de getalenteerde saxofonist Daniel Mølgaard Christensen. Kijk niet achterom, denk niet aan morgen, dans gewoon op de strakke funk beat bij mooie teksten over een goede tijd hebben, meisjes ontmoeten en ja, met hen dansen.
Voor Danser Med Piger, waarbij de grootste hit nog steeds de eerste is (ook genaamd ‘Danser Med Piger’), leek het feest net begonnen te zijn. De vier jonge mannen hebben een tijdloze sound gecreëerd die iedereen doet vergeten alle dagelijkse beslommeringen en gewoon liet genieten van het moment.
Hun energie was aanstekelijk, en hun authentieke benadering van de muziek maakte het concert tot een onvergetelijke ervaring. Met Daniel Mølgaard Christensens virtuoze saxofoon als kroon op het werk leverden ze een feest dat lang nawerkte nadat de muziek was gestopt.
ANASTACIA
Vaste regel: bewaar altijd het beste voor het laatst. Ongeveer 20 jaar geleden was Anastacia Lyn Newkirk uit Chicago, ook wel zangeres-songwriter Anastacia, gewoon overal te vinden. Dit dankzij geboren klassiekers zoals ‘Paid My Dues’, ‘Not That Kind’, ‘Left Outside Alone’ en ‘I’m Outta Love’. Later was ze niet meer zo prominent aanwezig.
Maar dat gaf helemaal niets. Hier was ze, voor het eerst op Nibe Festival. Maar hopelijk niet voor het laatst, want haar 70 minuten durende optreden was een explosie van energie, niet alleen tijdens haar grootste hits, maar ook bij ‘Sick and Tired’, ‘Broken Wings’ en de rockklassieker ‘Sweet Child o’ Mine’. En alle anderen.
De show begon op een snelheid van minstens 120 km per uur en hield deze energie vast, dankzij haar rauwe kracht (en rauwe stem) en haar constante, natuurlijke podiumaanwezigheid. Ze was echt ‘aan’. Dus wij, het publiek, waren volledig ‘aan’ tijdens een show die steeds wilder werd. En wilder. En nog intenser.
Haar stem was nog steeds fantastisch, net als haar gevoel voor humor. Ze had tijd voor kleine opmerkingen over het publiek en het weer (ze pochte dat ze uit de VS kwam om de regen te stoppen, in ieder geval tijdelijk). Zelfs de ‘verpakking’ was grappig en met een duidelijke knipoog naar ironie. Met het themalied van ‘The Simpsons’ als opener en een ander tv-thema, ‘The A-Team’, als afsluiter. Anastacia bracht een glimlach op je lippen. En liet ieders voeten vanzelf dansen.
Met het vallen van de laatste noten van Anastacia’s explosieve optreden kwam er een einde aan vier onvergetelijke festivaldagen. Ondanks het wisselvallige weer heeft Nibe Festival opnieuw bewezen waarom het ‘Denemarken’s grootste intieme festival’ wordt genoemd. Het 40e jubileum volgend jaar belooft nog spectaculairder te worden.
Dat was het dan… Nibe Festival is ten einde. Het begon warm en zonnig, maar eindigde regenachtig, nat en modderig. Nooit hebben zoveel gasten (20.000 per dag) zoveel gekocht – de verkoop heeft een nieuw record bereikt. Volgend jaar lijkt het feest der feesten te worden, want het wordt het 40e Nibe Festival en zal gevierd worden. Niet door achterom te kijken, maar door vooruit te kijken, volgens de vereniging achter ‘Denemarken’s grootste intieme festival’. Volgend jaar van 1 tot 4 juli.
Foto’s (c) Martin Damgaard/Hverdagsvinkler.dk