De tweede dag van Concert At Sea stond, of je nou fan bent of niet, toch echt in het teken van Suzan en Freek, maar daar later meer over. Het zonnetje scheen al vroeg in het mooie Zeeland, en aan Hiigo de eer om deze dag af te trappen. De zanger schitterde gisteren al even op het Zeeland-podium, maar nu, met de rest van de band, verzorgden ze een mooie eerste act waarbij het publiek niet stil kon blijven staan.
Claude stond op het Zeeland-podium en zong natuurlijk ‘C’est la vie’. Met zijn enthousiasme en dansmoves wist hij het hele veld voor zich te winnen. Het is altijd leuk om te zien dat een artiest lol heeft in zijn beroep, en dat spatte er bij Claude vanaf. Als laatste nummer deed hij uiteraard ‘Ladada’.
Of je nu naar het strand wilde, waar Gavin James optrad met onder andere ‘Say You Won’t Let Go’, of je ging naar The Hillbilly Moonshiners, één ding was zeker: genieten zou je sowieso. Wel op twee heel verschillende manieren.
The Hillbilly Moonshiners gaven een energieke en authentieke performance waar het hele publiek enthousiast van werd. Iedereen danste wild en vrolijk mee. Een ware show. Gavin James, aan de andere kant van het terrein, betoverde het publiek met zijn prachtige teksten en akoestische gitaarspel. Er hing een relaxte sfeer waarbij mensen in het zand zaten of megenoten in hangmatten.
Douwe Bob maakte een spetterende entree op het Zeeland-podium en kwam met zijn motor het podium oprijden. Zo snel als hij het podium betrad met het voertuig, zo snel was hij er ook weer af, waarna hij ironisch zei: “Je probeert wel eens wat.” Hij trad maar liefst een uur op en zou later op de dag ook nog een half uur optreden op het Strand-podium. Zelf vond hij dit wellicht wat veel, want op een gegeven moment schakelde hij de hulp in van zijn kindje, dat even de microfoon over mocht nemen. Mega aandoenlijk.
The Vices zijn helemaal vanuit het mooie Groningen naar Zeeland afgereisd. De alternatieve band trok veel bekijks. Het publiek aanschouwde de jonge heren onder het genot van een biertje en een goede puntzak friet. Wat wil een mens nog meer?
In de tussentijd stonden er al heel wat mensen klaar voor Anouk bij het Zeeland-podium. Deze vrouw was, als altijd, steengoed. Haar soms wat eigenaardige dansmoves, haar energie en de perfecte chemie tussen haar en de band werden goed ontvangen door het publiek. Wijd over het festivalterrein verspreid waren mensen aan het meezingen en meekijken op grote schermen, een ware uitkomst, want met zoveel geïnteresseerden had niet iedereen even goed zicht op het podium.
Over een groot publiek gesproken: Suzan en Freek. Dit was hun eerste optreden nadat ze het vreselijke nieuws over Freek hadden gedeeld. Het was een emotionele show, maar ook een waarin het duo iedereen wilde meegeven om in het moment te leven en te genieten van het hier en nu. En dat is dan ook wat iedereen heeft gedaan, met een lach en een traan. Op een gegeven moment kwam Snelle het podium op om ‘De Overkant’ te zingen, en het publiek deed oorverdovend hard mee. Al met al: een show om niet te vergeten.
Toen het optreden van Suzan en Freek was afgelopen, stroomde iedereen door naar het Vlaamse succes: Pommelien Thijs. Een bom aan energie op het podium, met fans die met nóg meer energie haar nummers woord voor woord meezongen.
Guus Meeuwis startte zijn show sterk met de zin: “Je vraagt of ik zin heb in een sigaret…”. De rest hoefde hij niet te zingen, want het publiek nam het luidkeels over. Tijdens zijn show stond hij even stil bij de situatie van Suzan en Freek, waarna ‘Geef mij je angst’ werd gespeeld. Naast een serieuze toon was er ook zeker genoeg ruimte voor Brabantse gezelligheid, waarbij de hit ‘Per Spoor’ natuurlijk niet kon ontbreken.
Foto’s (c) Maysha Smeets
