Met haar zesde studioalbum ‘do it afraid’ levert Yaya Bey een krachtige verklaring af over moed, kwetsbaarheid en de weigering om zich te laten definiëren door uitsluitend trauma en strijd. De 34-jarige singer-songwriter uit Queens, dochter van rapper Grand Daddy I.U., heeft na het succes van voorganger ‘Ten Fold’ uit 2024 een album gecreëerd dat zowel persoonlijk als politiek is, zonder ooit haar plezier in de muziek op te offeren. Bey financierde de opnames van ‘do it afraid’ volledig uit eigen zak voordat er überhaupt een label bij betrokken was, wat de persoonlijke inzet en artistieke vrijheid van dit project onderstreept. Het resultaat is een album dat haar afwijzing vormt van het hokje waarin ze geplaatst werd als ‘de stem van Zwarte strijd’, en in plaats daarvan een viering is van alles wat haar gemeenschap voedt: vreugde, sensualiteit, levendigheid en gemak.
Het meest opvallende aan ‘do it afraid’ is de moeiteloze manier waarop Bey tussen genres navigeert. Ze produceert 11 van de 18 tracks zelf, met bijdragen van BADBADNOTGOOD, Exaktly, Nigel Hall en Virginia-collectief Butcher Brown. De 46 minuten durende reis begint met het mantra-achtige ‘wake up b*tch’, waarin Bey over zachte piano de luisteraar confronteert met de vraag: “What are you afraid of?”
Het album zigzagt tussen R&B, neo-soul, hip-hop en Caribische invloeden. Op ‘merlot and grigio’ verkent ze samen met Father Philis ambitieus de soca-stijl, terwijl ‘blicky’ reggae en jazz vermengt. ‘dream girl’ zou geschikt kunnen zijn voor The Weeknd’s catalogus, maar krijgt door de sequencing naast nummers als ‘end of the world’ een geheel eigen karakter. Het emotionele hart van het album ligt in ‘raisins’, een door DJ Harrison geproduceerde track die Bey tot tranen toe bewoog toen ze hem voor het eerst hoorde. Hier reflecteert ze op ‘de generatiereis van haar vaders worsteling in de muziekindustrie naar haar eigen druk en faalangst’, culminerend in de krachtige regel: “So if I step out on faith / For heaven’s sake / Let it be everything I dreamed of”. ‘breakthrough’ combineert jazz-pianoklanken met modernistische hip-hop programmering, terwijl ‘in a circle’ Bey’s vermogen toont om uit mentale spiralen te kruipen. De productie volgt haar stemming: kronkelende marimba’s die openen naar een luchtige, pulserende beat, een sonische versie van het afschudden van dissociatie.
De grootste kritiek betreft de sequencing en productie, die het werk meer als een mixtape dan als een samenhangend album presenteren. Met zowel sub-2-minuut als 3-minuut-plus nummers stokt de flow soms, en sommige van de meer dansbare tracks zouden meesterwerken kunnen zijn van 4 minuten maar laten je hongerig achter op 2 minuten. Sommige luisteraars zullen misschien vinden dat het ontspannen karakter van het album te eentonig wordt en cumulatief minder boeiend. De 18 tracks voelen soms als een achtbaan waar een meer gestroomlijnde selectie van 11-12 consistently fantastische nummers de voorkeur zou hebben gehad.
‘do it afraid’ verbindt Bey’s album met een bredere traditie van Zwart-feministische werken die weigeren trauma te sensationaliseren door vreugde en zorg voorop te stellen. Ondanks het raken van zware onderwerpen (racisme, economische problemen, mentale gezondheid, geloof) loopt er een draad van hoop en verzet door elk nummer. De albumtitel zelf belichaamt de centrale boodschap: het aanmoedigen om vooruit te gaan met moed, zelfs wanneer je geconfronteerd wordt met angst. Op de afsluiter ‘choice’ zingt Bey: “I’m mad at God but I still choose to trust him anyways”, wat de gecompliceerde, mooie middenweg van twijfel en geloof perfect weergeeft.
‘do it afraid’ is een zwaargewicht plaat, maar nooit moeilijk verteerbaar, een werkelijk buitengewone prestatie. Yaya Bey heeft bewezen dat soms het moedigste wat een artiest kan doen het omarmen van alle facetten van het leven is en deze in muziek omzetten. Het album dient als een soort Rosetta Steen van Black-coded muziekstijlen, gehouden bijeen door Bey’s veelzijdige stem en visie. Voor wie op zoek is naar muziek die zowel intellectueel stimulerend als emotioneel voedend is, biedt ‘do it afraid’ een rijke luisterervaring die bij elke beurt nieuwe lagen onthult. Ondanks enkele structurele onregelmatigheden toont dit album Yaya Bey op het hoogtepunt van haar artistieke krachten, een kunstenaar die weigert zich te laten begrenzen en in plaats daarvan de volledige spektrum van de menselijke ervaring omarmt, angst en al. (8/10) (Drink Sum WTR)