Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Agusa – Högtid
‘Högtid’ (2014) is het debuutalbum van Zweedse retro progband Agusa, de re-release hiervan is net uit. Met een mix van Scandinavische folk rock en psychedelische invloeden creëren ze een eigen muziekstijl. De retro hoor je meteen in ‘Uti vår hage’. De muziek is passend vrolijk bij ‘Melodi från St. Knut’. In de bijzondere epic ‘Östan om sol, västan om måne’ gaan diverse muziekinvloeden (en bijzondere vocale klanken) uit het Oosten perfect samen met Westerse prog. De melange van melodie en ritme is subliem. Alleen ‘Stigen genom skogen’ heeft enkele gezongen regels. Het vrij korte ‘Kärlek Från Agusa’ staat niet op de vinyl uitgave. Overal is er zeer goed orgel-en gitaarspel. De bas grooves zijn gaaf. De cimbalen worden mooi gedetailleerd bespeeld. Af en toe is er woordloze zang, deze is prima toegevoegd. De tracks zijn complex, er zijn diverse (onverwachte) veranderingen van stijl, tempo, volume en sfeer. De paar herhalingen zorgen voor een heerlijke flow. Goed nieuws: ook vier andere, oude albums worden opnieuw uitgebracht. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Karisma Records)
Scandinavian Art ensemble met Tomasz Stańko – Copenhagen Sessions Vol.1
De jazz huilde op 29 juli 2018, de dag waarop Tomasz Ludwik Stańko overleed en er een groot gapend gat ontstond waar tot heden geen trompettist zich heeft gemeld om die leemte te vullen. Stańko was uniek als de eerste Europese trompettist die free jazz durfde te spelen. Opmerkelijk genoeg was de Pool in de VS – waar hij op één lijn werd gesteld met Davis en Baker – populairder dan op het eigen continent, al werd Stańko regelmatig uitgenodigd voor festivals of als mentor. In die laatste hoedanigheid was de legendarische trompettist in de zomer van 2016 te vinden in de Deense hoofdstad. Er moesten opnames zijn van de sessies in The Village Recording, maar tot voor kort waren die onvindbaar gebleken. Gelukkig hebben we die opnames nu en kunnen we zelf vaststellen dat de trompettist tijdens deze sessies op bijzondere wijze moet zijn geïnspireerd. Stańko klinkt vrijer dan ooit, al is zijn speelstijl uit duizenden te herkennen. Slechts weinigen kunnen een trompet zo lyrisch laten zingen, zoals in het middensegment van ‘One O’clock Junk’ of ‘The Dark Eyes of Martha Hirsch’. In laatstgenoemde stuk vermengd zijn trompet zich bijna unisono met de stem van zangeres Johanna Elina Sulkunen, als inleiding op een improvisatie waarbij Stańko alle energie bundelt en de grenzen van de trompet opzoekt, oprekt en werkelijk verpulverd. We horen een icoon, niks minder. (Jeroen Mulder) (9/10) (April Records)
Billy Idol – Dream Into It
Alhoewel Idol in 2022 nog een EP met nieuwe muziek bracht, hebben we toch lang moeten wachten op een volwaardig nieuw studioalbum van de voormalig Generation X zanger. In de jaren 80 scoorde hij grote hits, in 2014 kwam zijn laatste album uit, tot onlangs dit ‘Dream Into It’ verscheen. Naar eigen zeggen bezingt dit album het leven van Billy Idol. Ook heeft hij aangegeven op dit album de tracklist op chronologisch te maken zodat de verhaallijn duidelijk hoorbaar is. Niet zo als vroeger zegt hij, waar de eerste single ook vaak als eerste op een album moest van de platenmaatschappij. Tijdens de eerste luisterbeurt was ik een beetje bang voor het uiteindelijke charme, maar na een luisterbeurt of drie krijgt het album toch een zekere charme, maar daar blijft het ook wel bij. Al had het duet met Avril Lavigne achterwege mogen blijven. Baanbrekend is het allesbehalve, leuk voor wat het is. (Rik Moors) (5/10) (Dark Horse Records)
Phi-Psonics – Expanding to One
Een spirituele ervaring, noemde bassist Seth Ford-Youg de opnames van ‘Expanding to One’, met publiek dat in zitzakken, met gesloten ogen de muziek over zich heen liet komen. Zo waren deze veertien stukken bedoeld: meditatief, bijna helend. Er moest publiek zijn tijdens de zes opnamesessies: alleen dan zou Ford-Young weten of de muziek het gewenste effect had. Die muziek moest een verstild baken zijn in ‘de donkere tijden’ waarin we leven’, aldus de drijvende kracht achter Phi-Psonics. Om dat effect te bereiken werkte de bassist met liefst elf gastmuzikanten. Naast de vaste waarden in het geluid van Phi-Psonics zoals de altijd prominent aanwezige saxofoons, horen we nu ook een Wurlitzer-piano, harp en gitaar in een aantal stukken. Ford-Young heeft zichzelf volledig naar de achtergrond verplaatst, al is zijn spel nog steeds bepalend voor de stukken. We verliezen onszelf echt in de wonderschone klanken in ‘Healing Time’, waarin harp, piano en dwarsfluit met elkaar in gesprek lijken, worden verliefd op de saxofoonsolo in ‘Love Theme From Your Life’ en verwonderen ons in ‘Discovery’, met het typische geluid dat Dylan Day uit zijn gitaar tovert en sterk doet denken aan de manier waarop gitaristen in de jaren vijftig het geluid van hun solidbody wisten te vervormen: subtiel. En dat is het sleutelwoord bij dit album. ‘Expanding to One’ is subtiel, hoewel het een duidelijk verhaal vertelt; een verhaal waarin de hoop centraal staat, waarin het gezelschap ons nieuwe paden laat zien, ons laat ontdekken en waar we uiteindelijk samenkomen in de liefde voor de muziek. (Jeroen Mulder) (8/10) (Gondwana Records)
Ndakhté Lo – Live Performance
In de warme nacht van een Dakar-studio ontstaat pure magie. Ndakhté Lo’s debuut—een live album opgenomen bij Youssou Ndour’s Prince Arts—is geen gewone eerste plaat. Dit is een spirituele explosie van mbalax-traditie die rechtstreeks je ziel raakt. De keuze voor live-opname toont moed. Geen studio-trucjes, alleen ruwe waarheid. Haar stem danst door polyritmische percussie als water door rotsen—natuurlijk, onweerstaanbaar. De band, opgeleid in Ndour’s legendarische Thiossane, speelt met de intimiteit van broers die elkaars gedachten lezen. ‘Glow Up’ transformeert van haar eerste viral hit naar een explosieve live uitvoering. Waar de single charmeerde, ontvouwt de live-versie zich als een verhaal dat groeit en ademt. ‘Xharit’ laat de percussie-sectie volledig los, een masterclass in ritmische extase. Dit is geen nostalgie maar levende traditie. Lo bouwt bruggen tussen generaties, tussen Senegal en de wereld. Elke noot draagt geschiedenis maar wijst naar de toekomst.Voor mbalax-liefhebbers is dit essentieel. Voor iedereen die houdt van muziek die écht beweegt,dit kun je niet missen! (Jan Vranken) (9/10) (Prince Arts)
