Al jaren is Jazzfest Amsterdam een met zorg geprogrammeerd cultureel evenement waar de fine fleur van de Amsterdamse jazzscene is te aanschouwen en dat was afgelopen zaterdagavond tijdens de 14e editie niet veel anders. Menig bezoeker liep minstens 10.000 stappen om de concerten te zien, die op diverse locaties in de Indische Buurt plaatsvonden. Het festival was een genot voor muzikale veelvraten en liefhebbers van niet alledaagse ensembles.
Het kloppende festivalhart werd wederom gevormd door de Stayokay gelegen aan het Timorplein. In de foyer was het een komen en gaan van bezoekers en artiesten. De Gumbo Night Band en DJ Zack Lober zorgden bij toerbeurt voor een zwoele New Orleans sfeer bij de entree. Het was de enige plek op het festival waar de muziek af en toe werd overstemd door geroezemoes van het pratende en drinkende publiek. Bij nagenoeg alle andere podia was het muisstil tijdens de optredens en werd er aandachtig geluisterd.
In de grote Stayokay zaal onder andere naar Tin Men & the Telephone. Pianist en frontman Tony Roe liet nog maar eens zien waarom hij terecht de recente winnaar is van de felbegeerde Boy Edgar Prijs. Ronduit wegdromen en genieten was het ook bij de gitaar giganten Peter Bernstein en Jesse van Ruller. De mannen gaven elkaar alle ruimte om te improviseren en toch bleef het één harmonisch geheel. Dat laatste ging ook op voor de vier zangeressen en vier muzikanten van de formatie Cantorias. Met hun aanstekelijke mix van Braziliaanse protestliederen en samba’s uit de jaren ’70 en ’80 zijn ze inmiddels veelvuldig te zien op diverse festivals. Ook op Jazzfest veroverden zij weer de harten van het toegestroomde publiek en waande iedereen zich even in Rio de Janeiro.
Maar er was dus vooral veel ruimte voor improvisatie. Op het podium in de Indische Buurt School lieten saxofonist Michael Moore en drummer Michael Vatcher zien waarom zij behoren tot de voorhoede van deze vrije muziekvorm. Het was heerlijk om weer eens een zingende zaag voorbij te zien komen. Avontuurlijk was zeker ook het optreden van Omawi in de Elthetokerk. De groep bestaat uit contrabassist Wilbert de Joode, pianiste Marta Warelis en drummer Onno Govaert. Vooral het pianospel van Warelis was onnavolgbaar goed en bijna topsport qua inspanningsniveau. Eerder op de avond gaven zangeres Delaram Kafashzadeh, pianist Xavi Torres en gitarist Reinier Baas een fantastisch optreden waar jazz en global music samensmolten tot één geheel. Het solo pianoconcert van Harmen Fraanje bracht het publiek geheel in vervoering en bevestigde hiermee maar weer eens waarom hij tot de Europese top behoort.
Als bezoeker had je ook de hele avond kunnen blijven zitten in de BOS Studio in de Timorstraat. Daar kon je achtereenvolgens genieten van het klassieke folk-achtige Anna Zavorina String Quartet, de werkelijk ontroerend mooie composities van de bijna 95 jarige jazzpionier Theo Loevendie en de optredens van de vernieuwers van Flatland Prayer en Tzara The Machine featuring Carolina Gemmell. Een drukte van jewelste was het ook bij de concerten van het indiejazzduo Blue Sands – zangeres Esther Van Hees en gitarist Reindert Kragt – en de winnares van de Dutch Jazz Competition, zangeres Sanne Huijbregts, in het OBA gebouw. Voor wie er niet genoeg van kon krijgen, was er tot in de late uurtjes een afsluitende after party in het Badhuis aan het Javaplein.
Foto’s (c) Eric van Nieuwland
