Iedere week komen er tientallen nieuwe albums binnen op de redactie van Maxazine. Veel te veel om ze allemaal te beluisteren, laat staan te recenseren. Iedere dag één recensie zorgt ervoor dat er te veel albums blijven liggen. En dat is zonde. Daarom plaatsen we vandaag een overzicht van albums die op de redactie binnenkomen in korte recensies.
Ruby Dawn – Blood On Water
De Engelse progrock band Ruby Down lanceerde onlangs hun tweede album, ‘Blood On Water’. De teksten gaan bijvoorbeeld over corruptie, liefde, oorlog en de plaats van de mensheid in het universum. Maar er zijn ook verwijzingen naar klassieke literatuur. De inspiratiebronnen zijn onder andere Pink Floyd, Porcupine Tree en Massive Attack, hun stijl is dus gevarieerd. Dit hoor je al in het openingsnummer ‘Juliet’. Het begint dromerig, maar krijgt wisselwerkingen met rock. In alle nummers zijn er diverse tempo- en volume wisselingen en details. Daarnaast is er veel variatie op bijvoorbeeld toetsen en drums. Toch is de opbouw soms iets voorspelbaar, dat maakt het album wel toegankelijk. Het gitaarspel is gaaf, er zijn volop vet lage bas grooves. Bovendien zijn er af en toe licht klassieke elementen. Met vlagen zijn er best veel laagjes, deze zijn goed verdeeld over de headset. Al zou je geen Engels verstaan, dan voel je toch de verschillende emoties in de zang van Carola Baer. Haar stem is overal in balans met de muziek, waarin je ook emotie hoort. (Esther Kessel-Tamerus) (8/10) (Eigen Beheer)
Jan van Duikeren en Marcel Veenendaal – A Love Unveiled
Er zijn platen die zacht maar hevig verlangend schreeuwen om de intimiteit van het donker. Zo’n plaat die het beste tot zijn recht komt als je de wereld buiten kunt sluiten en alleen kunt zijn met vaardige vingers en gevoelige lippen die de mooiste klanken uit een trompet weten te toveren. Combineer dat met een stem die je letterlijk laat zweven en je hebt een plaat zoals die maar eens in een paar jaar worden gemaakt, omdat de musici elkaar precies aanvoelen en dit gevoel bovendien kunnen overbrengen op een ander publiek dan louter zijzelf. Dat publiek mag dan bijna heimelijk meeluisteren; het is bijna te intiem. Zo’n plaat is ‘A Love Unveiled’, de samenwerking tussen trompettist Jan van Duikeren en zanger Marcel Veenendaal. Ja, die van DI-RECT. Maar vergeet dat. Vergeet en wees verrast over de veelzijdigheid van de stem van Veenendaal. ‘A Love Unveiled’ is een liefdesverklaring, aan de songs die een heerlijke nieuwe jas hebben gekregen in arrangementen waarbij Van Duikeren wordt bijgestaan door drummer John Engels, pianist Karel Boehlee en contrabassist Aram Kersbergen, enkelen van de beste jazzmusici die ons land rijk is. Geniet van wonderschone tracks als ‘Bird Alone’ (Abbey Lincoln en Stan Getz), ‘My Autumn’s Done Come’ (oorspronkelijk van countryzanger Lee Hazlewood) en eigen composities als ‘Sophie’s Soup’. Geniet in stilte. In het donker. (Jeroen Mulder) (10/10) (Labeltje Labeltje)
CeCe Winans – ‘ Joyful, Joyful: A Christmas Album’
Voor wie niet afhankelijk wil zijn van de Christmas Station, maar wel zoete blaren op het tandvlees wil door het meezingen van kerst klassiekers, biedt gospelzangeres CeCe Winans uitkomst. ‘Joyful, Joyful’ start direct met een serieuze knaller: ‘Joy To The World’, maar dan op een kek dansritme uit een drummachine. Het album voldoet verder aan elk denkbaar cliché als het gaat om kerstmuziek. De belletjes, de koortjes, het hoorngeschal, de roep om wereldvrede: het is er allemaal en in overdaad. De klassiekers worden daarbij afgewisseld door up-tempo nieuwer materiaal, zoals ‘It’s Christmas’ dat zowaar best lekker in het gehoor ligt. Dat is niet in de laatste plaats de verdienste van CeCe Winans zelf, want het moet gezegd: de zangeres heeft een geweldige stem. Punt. Verder zal dit album precies aan de verwachtingen voldoen van een ieder die zich op kerstavond met een glas glühwein onder de kerstboom vleit met in de achtergrond het Disney-bombast waarvan ‘Joyful, Joyful’ bol staat. Hef het ‘gloria’ maar aan. (Jeroen Mulder) (5/10) (Fairtrade Services)
Al Qasar – Un-Covered
Al-Qasar bewijst met ‘Un-Covered’ dat een cover album veel meer kan zijn dan een verzameling herinterpretaties. Dit internationale psychedelische collectief transformeert bekende en obscure nummers tot een fascinerende culturele fusie waar Maghreb, Mali en het Midden-Oosten elkaar ontmoeten in een vurige dans van geluid. De productie van Thomas Attar, die zich uitstrekt van Tunis tot Los Angeles, creëert een rijk klank landschap waarin Depeche Mode’s ‘Personal Jesus’ herboren wordt met elektrische saz en Turkse vocals van Sibel, terwijl Sean Paul’s ‘Get Busy’ een hypnotiserende Arabische metamorfose ondergaat. De samenwerking met Malinese grootmeesters Cheick Tidiane Seck en Mamani Keita op ‘Promises’ vormt een hoogtepunt, waar Afrofuturistische psychedelica en traditionele Bambara-zang versmelten tot een meesterwerk van cross-culturele creativiteit. Het album bevat zeven tracks – vier covers en drie originele composities – die stuk voor stuk getuigen van een diep begrip van zowel westerse als oosterse muzikale tradities. De productie is fenomenaal, met Grammy-winnaar Matt Hyde die de mix verzorgt en Frank Merritt die voor de mastering tekent. Het resultaat is een album dat zowel vernieuwend als respectvol is naar zijn bronmateriaal, waarbij elke track een nieuwe dimensie toevoegt aan het origineel. Dit album verdient makkelijk 8/10. Een gedurfd en succesvol experiment in culturele versmelting dat laat zien hoe wereldmuziek in de 21e eeuw kan klinken. (Jan Vranken) (8/10 (wewantsounds/modulor)
Arild Andersen – Landloper
In de verstilde ruimte tussen avant-garde jazz en hedendaagse klassieke muziek ontvouwt zich een zeldzaam meesterwerk: ‘Landloper’, het nieuwe solo album van de Noorse contrabassist Arild Andersen. Als een noordelijke vertelling waarin één instrument de stem wordt van een heel landschap, creëert Andersen een klank wereld die zowel betoverend als beklemmend is. Met behulp van subtiele elektronica verweeft Andersen de diepe resonantie van zijn contrabas met atmosferische texturen die doen denken aan de uitgestrekte Noorse fjorden en eindeloze poolnachten. Elk stuk is een reis op zich, waarin de grenzen tussen compositie en improvisatie vervagen tot een organisch geheel dat rechtstreeks uit de ziel lijkt te komen. Dit is geen achtergrondmuziek, maar een werk dat volledige overgave vraagt van de luisteraar. De composities ontwikkelen zich als levende organismen, waarbij Andersens virtuoze beheersing van zijn instrument nooit ten koste gaat van de emotionele diepgang. Het is verbazingwekkend hoe hij met slechts één instrument een volledig orkestrale ervaring weet te creëren. In deze tijden van constante afleiding en oppervlakkigheid biedt ‘Landloper’ een zeldzaam moment van contemplatie en diepte. Het is een album dat de rijke traditie van Noorse avantgarde voortzet, maar tegelijkertijd volledig eigentijds klinkt. Voor wie bereid is zich over te geven aan deze muzikale meditatie, is dit een helend medicijn voor de ziel. (Jan Vranken) (8/10) (ECM)
