Poppodium Bibelot was het decor voor een sensationele avond met The Dirty Daddies, die hun ‘Sinners Are Winners’ tour aftrapten met een uitverkochte show. De energieke sfeer was voelbaar, mede dankzij de vier shows die ze in Bibelot speelden, allemaal tot de laatste plek bezet.
Between Cities
Between Cities, een relatief nieuw rockduo, trad op als voorprogramma. Het duo, bestaande uit drummer Gijs de Waal en een vocalist/gitarist Nick Jongejan bracht een energieke set ten gehore van postpunk en Emo. Ze brachten onder anderen hun single ‘Peace of Mind’, die natuurlijk werd gewaardeerd door het publiek. Ondanks het muzikale talent van de band leek het publiek niet volledig onder de indruk te zijn. Een deel van het publiek bleef zitten op het balkon, terwijl er achterin de zaal door de show heen werd gepraat. Het was duidelijk dat de band zijn best deed, maar de reactie van het publiek was gemengd. Muzikaal en vocaal presteerde de band goed en leverde een sterke, zij het korte, performance. Het leek erop dat de band potentieel heeft, maar het lukte hen niet om het publiek volledig mee te krijgen op deze avond.
The Dirty Daddies
The Dirty Daddies begon met een indrukwekkende dosis energie, kenmerkend voor de band. Pyro, CO2, sparklers en serpentines vulden de zaal, en de 7-koppige band, gehuld in strakke witte outfits, zorgde voor een visueel spektakel. The Dirty Daddies, bekend om hun ongeëvenaarde tempo, wisten als enige zoveel nummers in een twee uur durende show te proppen, variërend van rock tot nederpop tot dance.
De band bewees hun veelzijdigheid doordat elk bandlid allround was: drummer Jordy Datema nam de zang over, zanger Laurens Troost dook achter de drums, en zelfs bassist Roger Stewards waagde zich aan een rap. Hoogtepunten waren de indrukwekkende drumsolo van Datema en de emotionele speech van Laurens, waarin de Zeeuw zijn dankbaarheid uitte om dit met zijn beste vrienden te mogen doen.
Het spektakel werd enigszins onderbroken door een pauze van bijna een uur vanwege een brandalarm en rookoverlast, maar het publiek bleef geduldig wachten. De rook die onder het podium vandaan kwam bleek echter van de rookmachines van de band te komen. Niet voor het eerst, dus wellicht dat de band een keer moet denken aan vervanging van oud materiaal. Laurens Troost betrad later het publiek, zakte samen met hen naar de vloer en sprong vervolgens omhoog, wat de emotionele band tussen band en publiek versterkte.
De show, die pas om 12 uur ’s nachts eindigde, trok een gemixt publiek van jong tot oud. Ondanks de uitloop werd de volledige set gespeeld. The Dirty Daddies bewezen niet alleen muzikaal maar ook visueel een van de sterkste coverbands van Nederland te zijn. Een avond vol ongekende energie, waarbij het publiek opging in de Sinners Are Winners vibe.
Foto’s (c) Megan Keijzer
