In de afgelopen twee jaar deden Leo Blokhuis en de gelegenheidsband Strange Brew twee theatershows waarin een jaar centraal stond van 50 of 40 jaar geleden. In 2022 was dat het jaar 1972, vorig jaar 1983, en nu is het jaar 1974 aan de beurt. Een programma waarbij er naast wereldnieuws uit dat jaar vooral de muzikale hoogtepunten voorbij komen door Strange Brew, die je bijna het predicaat supergroep zou kunnen geven onderleiding van Yorick van Norden. Deze avond met een show in de Hertz zaal van TivoliVredenburg. Dat er in deze zaal geen beeldscherm kon worden gebruikt dat ze normaal gesproken er wel bij hadden, mocht de pret niet drukken.
Aangezien Blokhuis de enige op het podium was die 1974 heeft meegemaakt (12 jaar was hij in dat jaar), werd het een programma met een persoonlijk verhaal van hem er tussendoor geworven. Over de vakantie naar Duitsland in de zomer van 1974 per auto over de brakke Duitse snelwegen. De desillusie van jongen van 12 over het verlies van het Nederlands elftal van Duitsland tijdens het WK voetbal. Uiteraard onder begeleiding van ‘Autobahn’ van Kraftwerk. Bijzonder om een geheel elektronisch nummer door een gitaarband te horen spelen.
Dat Blokhuis de enige is die 74 bewust heeft meegemaakt, wilde niet zeggen dat de jongere bandleden er minder mee hadden. Sterker nog; zij wilden 1974 behandelen. Je zou verwachten dat zo’n programma vooral mensen zou trekken met nostalgische herinneringen aan 50 jaar geleden. Niks minder waar. Natuurlijk gingen er regelmatig geluiden van herkenning door de zaal. Maar toen Leo vroeg wie er al wel of niet 1974 was, gingen toch beiden keren veel handen omhoog. Voor mensen van na 1974 was het dan ook een mooie geschiedenisles, en een kennismaking met de muziek uit dat jaar.
Uiteraard, zoals hetgeen waar Leo Blokhuis om bekend staat, mochten muzikale achtergrond verhalen niet ontbreken. Want 1974 was een jaar waarin o.a. de disco langzaam doorbrak (met de hit ‘Rock Your Baby’ van George McCrae die uiteraard niet ontbrak), de Golden Earring met het jaar eerder uitgebrachte’Radar Love’ in de VS scoorden, Abba het Songfestival won, en het einde van Veronica als zendpiraat. Genoeg muziekhistorie om dus uit te putten. Waarbij Blokhuis, net als bij de uitzendingen van de Top 2000 a Go Go, met verrassende feitjes weet te komen. Dat bijvoorbeeld de schrijvers van de wereldhit ‘Sugar Baby Love’ van The Rubettes ooit nog in een band van de ontslagen Beatlesdrummer Pete Best zaten was voor ondergetekende (een groot Beatlesfan) een grote verrassing. Evenals dat bassist Reyer Zwart perfect de hoge noot in het nummer kon evenaren.
Voor liefhebbers van muziekhistorie is het dus een show om vingers bij af te likken. Met toevoeging van uitstekende uitvoeringen van de meest uiteenlopende nummers uit 74. Toch wisten ze geruisloos ‘Rebel Rebel’ van David Bowie over te laten gaan in Bob Dylan’s ‘Forever Young’.
Toen Blokhuis vroeg naar de winnaar van het Songfestival dat jaar, riep iemand per vergissing Teach-In. Leo reageerde daarop dat ze ‘Ding-a-dong’ volgend jaar zouden moeten spelen als ze 1975 zouden gaan behandelen. Het is te hopen dat ze dat met deze formatie gaan doen. 1975 heeft ook genoeg interessante muzikale pieken (uiteraard Queen’s ‘Bohemian Rhapsody’, Bruce Springsteen doorbraak album ‘Born To Run’, ‘Wish You Were Here’ van Pink Floyd, om maar wat voorbeelden te noemen) om te behandelen. Want ‘A Love Letter To 1974’ vormt een boeiende geschiedenisles die beklijkt door de persoonlijke toevoeging van Blokhuis, het overzicht van historische gebeurtenissen, maar natuurlijk vooral door de uitstekende muzikale bloemlezing.
