Dit jaar voegde Erik de Jong, alias Spinvis, met zijn zevende album ‘Be-Bop-A-Luna’ wederom een mooi hoofdstuk aan een oeuvre dat 21 jaar geleden begon op zijn 41ste met een album dat hij op zijn zolderkamer in Nieuwegein in elkaar had gezet. 21 Jaar later heeft hij een groot oeuvre opgebouwd en een naam waarmee hij moeiteloos zalen weet uit te verkopen. Want hoewel Spinvis niet iedereen kan bekoren, en zijn muziek typisch een geval is van ‘hate it or love it’, heeft Erik de Jong een aantal klassiekers op zijn naam gezet in die 21 jaar die zelfs aller-tijden-lijstjes als de Top 2000 halen. Deze avond voelde als een thuiswedstrijd in een uitverkochte Ronda zaal in TivoliVredenburg. Een thuiswedstrijd waar hij zelf meermaals naar refereerde.
In een decor van een groot scherm en etalagepoppen en met een band van 5 leden werd de avond experimenteel afgetrapt met het recente ‘Tingeltangel Hersenpan’. Met daarna een lang uitgesponnen ‘Oostende’. De sfeer was losjes. Erik de Jong vertelde dat de setlist van deze avond voornamelijk bestond uit persoonlijke favorieten van hemzelf en de bandleden. Niet eens zozeer dat de nadruk lag op zijn meest recente album. Sterker nog; bij zijn nieuwste nummer ‘We kunnen niet zoveel’ vertelde hij dat dit nummer nog niet af was toen zijn laatste album in april verscheen. Het nummer verscheen onlangs los. Een nummer over het bijstellen van verwachtingen, zodat het alleen maar kan meevallen. Ook de politiek. Waarmee hij eventjes de actualiteit aanhaalde.
Maar een serieuze avond werd het allerminst. Afgezien van het indrukwekkende eerbetoon aan een overleden vriend met het nummer ‘Limonadeglazen Wodka’. Maar hoe locaniek vertelde hij verder over de keuze dat inmiddels klassieker ‘Bagagedrager’ door zijn manager als eerste track op zijn debuutalbum werd gepland, terwijl hij het zelf als afsluiter van het album had bedacht. De versie van vanavond begon als een intieme versie waarbij violisten Saartje van Campen en Merel Junge prachtig de gitaarriffs invulden met violen.
Eigenzinnigheid is Spinvis niet vreemd. Ook niet om bij de toegift een bevriende dichter naar voren te schoven. Jeugdvriend Arjen Witte kreeg de ruimte om uit zijn dichtbundel ‘Pysh-O-Bestitas’ voor te dragen, en vervolgens met de band van Spinvis een eigen vertaalde cover van ‘Tomorrow Never Knows’ van The Beatles te brengen.
Voor Erik de Jong voelde een optreden is Utrecht ‘alsof je een liedje voor familie moet spelen, en dan toch extra je best moet doen’. Het kreeg nog een extra tintje toen hij een gitaar gebruikte die was gemaakt van het hout van het oude podium van de Grote Zaal van Vredenburg. Waarop een prachtige intieme kippenvelversie van ‘Kom Terug’ werd gespeeld.
Waarmee een einde kwam een eem eigenzinnige avond, maar die bij Spinvis heel natuurlijk aanvoelt. Spinvis mag dan muziek zijn waarvan je òf wel houdt of juist helemaal niet. Maar deze avond in Utrecht liet zien hoeveel hij weet te grijpen met zijn muziek. Mede getuige van een zeer gemengd publiek van verschillende leeftijden die de nummers woord voor woord meezongen.
