De herfst lijkt het seizoen van het gevoel. De juiste tijd om je heerlijk onder te dompelen in de sfeer, emotie en muziek van Aure. Deze Franse singer-songwriter brengt met de EP ‘A Few Notes’ de melancholiek-warme sound voor de komende gure, koude en donkere dagen…
Ze staat weliswaar aan het begin van haar muzikale carrière, maar als kwaliteit de maat is voor succes, dan zien we een zonnige toekomst voor de Parisienne. Zo liet zij al een diepe indruk achter als voorprogramma van Marble Sounds in de Muziekgieterij in Maastricht, waar ze het vroeg opgekomen publiek ademloos stil kreeg. Kom daar in Nederland nog maar eens om.
De zes songs op ‘A Few Notes’ zijn de eerste stappen op het muzikale pad van de afgestudeerde architecte. Tijdens haar jaren in Mexico begon de creativiteit zich niet alleen te uiten in bouwstijlen, maar ook in songs. Aure is hiervoor diep in zichzelf gedoken en zingt onder meer over persoonlijke twijfels en liefde die geconfronteerd wordt met de tijd. Dat doet ze met spaarzame en directe teksten. In haar composities liet ze zich ondersteunen door Ambroise Willaume (aka Sage), terwijl de Engelse singer-songwriter Piers Faccini haar ondersteunde bij de vier Engelstalige nummers op de EP.
De songs op ‘A Few Notes’ kunnen het best worden geduid als puur en warm. Met een kenmerkende, ietwat diepe stem, die enerzijds familiair en cosy overkomt, anderzijds onmiskenbaar eigenzinnig genoemd mag worden. In haar bio wordt de stem ook wel vergeleken met Nico en Françoise Hardy. En daar gaan we grotendeels in mee. Mooi en meeslepend is het zeker.
In wezen verschillen de nummers niet zo veel van elkaar. Ze lijken elkaar eerder aan te vullen dan af te wisselen. Als snapshots die tezamen een polaroidbeeld van de EP scheppen. Een tikje vintage, met vervaagde pasteltinten. Die ruimte laten aan de luisteraar om de beelden zelf te in te vullen, met persoonlijke beelden, gebeurtenissen of gevoelens. Misschien word je daarin wel onbewust in een bepaalde richting geduwd, als je weet dat het album is opgenomen in een kleine Romaanse kapel in haar geboortestreek Les Cévennes…
‘The Line’ vormt zowel de eerste single als de opener van de EP. Een soort spoiler dus, een appetizer die je al een beeld geeft van wat er gaat komen. En dat is goed gelukt met haar speelse, haast intieme gitaarspel en haar zang die als een warme deken heerlijk om je heen past. In de volgende songs blijft de sfeer weliswaar grotendeels dezelfde, maar wijzigt de uitvoering steeds zo subtiel dat je je toch net even in een andere omgeving waant. Door de grotere rol voor de piano in ‘Suddenly’. Of door de switch naar het Spaans in ‘Todo Lo Que Busco’. Waardoor Aure’s stem lijkt te veranderen in een ander instrument dan in het Engels, door de klank en uitspraak. Heel fascinerend. Dat zelfde effect heeft ook ‘Dans La Plaine’ waarin de Franse klanken meteen ook een ander gevoel meegeven aan het chanson. Of door het minimalistische gitaarspel in ‘Five Hours’, dat daardoor juist boven zichzelf uit lijkt te groeien in kracht en sfeer. Of door de subtiele keyboard akkoorden op afsluiter ‘Where The Real Things Go’.
Alles is even subtiel, maar zeker niet broos. De songs zijn sterk in al haar puurheid. En met haar stem zal Aure menig muzikaal hart gaan veroveren. Dat kan al als support voor Ão (29 november in De Roma). Of volgend jaar, als er meer nieuw werk zal verschijnen, inclusief een tournee. Voor nu moeten we het doen met ‘A Few Notes’. En dat doen we heel erg graag. Laat met Aure de herfst maar komen.
(8/10) (Mayway Records)
