Goed te zien dat op 15 november, een doordeweekse woensdag, de mooie Rabozaal van het Parkstad Limburg Theater in Heerlen tot de laatste plek toe uitverkocht was voor het optreden van de Britse artrocklegenden van 10cc. De band is inmiddels een trouwe, steeds terugkerende waarde op het Limburgse podium, en deze trouwheid wordt beloond door het, in steeds grotere aantallen, terugkerende publiek.
De band is de laatste jaren erg sterk aan het touren en weet weer een steeds groter publiek aan zich te binden met hun tijdloze hits en artrock deepcuts. De band speelt zonder problemen een theaterzaal zoals de Rabozaal vol en plat, maar kan ook zonder probleem een rockclub zoals het bekende ‘Hirsch’ in Nürnberg bespelen, zoals ze daags voor hun optreden in Heerlen nog deden, en ook voor een hippe zaal als de AB in Brussel draaien ze hun hand niet om. Allemaal tekenen dat 10cc tot de allergrootsten, de tijdlozen gerekend mogen worden.
In Heerlen trad de band aan met de originele ‘post’ Godley & Creme-leden Rick Fenn op gitaar en Paul Burgess op drums, toegevoegd waren dit keer toetsenist Ciaran Jeremiah en multi-instrumentalist /zanger Paul Canning. Uiteraard allen ter ondersteuning van frontman en Songwriters Hall of Fame inductee Graham Gouldman, de man achter al de hits.
De band trapte hun optreden af met ‘the Second Sitting for the Last Supper’ van het ‘Original Soundtrack’ album. Een heerlijke manier om een optreden te beginnen, waarin een afgewogen set zou worden opgevoerd waarin werk uit de vroege jaren 70 tot de late jaren 80 voorbij zou komen, aangevuld met een nieuw nummer. Opvallend was hoe ‘fel’ de band speelde. Heerlijk om te zien. Rick Fenn bleek nog steeds in de vorm van zijn leven te zijn. Een erg ondergewaardeerde rockgitarist, met blijkbaar te weinig kapsones om ooit uitgegroeid te zijn tot de gitaarheld die hij stiekem wel is.
Godley & Creme’s extravaganza ‘Clockwork Creep’ blijft een buitenbeentje in de set, maar werd ook hier weer heel knap gespeeld. Artrock zoals die door 10cc uitgevonden is. Drummer Paul Burgess is het anker waarop de anderen hun ding kunnen doen. De man speelt zijn partijen totaal onverstoorbaar en heeft er door de decennia heen zo’n modus in gevonden dat er kan gebeuren wat wil. De drums gaan door, altijd. Machtig mooi om hem zo groot als een verlichte Gandalf achter zijn kit te zien zitten.
Goudman zelf wordt ouder, maar de stem is er nog steeds, hij is nog steeds de ‘Guv’nor’ voor de rest van de band. Hij speelt met plezier en zijn baspartijen blijven uit duizenden herkenbaar. De geboren muzikant. Gouldman nam het publiek mee door zijn omvangrijke oeuvre, en voegde er in de set zijn laatste nummer ’Floating in Heaven’ aan toe, dat hij opnam met Brian May van Queen. Natuurlijk is de setlist van 10cc inmiddels wel gekend bij de fan en er zal ook geen nieuwe 10cc-hit meer bijkomen, maar zo af en toe komt er een verrassing doorheen. In Heerlen was er een set afgesproken die vijf minuten langer moest zijn dan gebruikelijk, dus voerde de band ‘From Rochdale to OchoRios’ uit, een nummer afkomstig van het album ‘Bloody Tourists’, dat werkelijk iedereen wel in huis heeft, althans de mensen die deze avond aanwezig waren wel. Het werd dan ook een gezellige singalong.
Vermeldenswaard is verder dat het geluid in de zaal werkelijk perfect was. Het was zo goed dat er mensen in de zaal waren die niet geloofden dat er Iive gespeeld werd. Laat ik iedereen verzekeren kunnen dat dit, op de backingstracks bij ‘I’m not in Love’ na wel degelijk het geval was. Zo goed is 10cc dus live, en zo goed is dus ook hun geluidsman. Zou er een nominatie beschikbaar zijn voor ‘beste live geluid bij een concert 2023’, dan zou dit optreden er zeker met die prijs van door gaan.
Met het hier eerder genoemde ‘I’m not in Love’ en met ‘Dreadlock Holiday’ bracht 10CC de genadeklap toe aan het Limburgse publiek. Andermaal liet de band horen nog steeds tot de allerbeste live bands ter wereld te behoren. Na een staande ovatie sloot de band, zo betrouwbaar als een Zwitsers uurwerk, af met die toegiften ‘Donna’ en het uit 1972 stammende ‘Rubber Bullets’.
10cc stelt nooit teleur.
