De Amerikaanse hard rock band Tyketto bestaat sinds eind jaren ’80. Er was wel een pauze van een paar jaar, maar de band is al weer jaren actief. Deze rockers stonden al vaker in De Bosuil in Weert. Op de eerste vrijdag van juni stond er weer een optreden gepland.
Eerst mocht de Belgische Wildheart het podium betreden. Deze hardrock/glam metalband die zich heeft laten inspireren door de jaren ’80. De invloeden van onder andere Whitesnake, Mötley Crüe, en Van Halen zijn niet alleen te terug te horen in hun muziek, maar ook terug te zien in hun outfits. Ze speelden allemaal wireless, waardoor ze volop over het podium konden bewegen. Deze rockers maken gebruik van stagenames. De leadzanger heet Farty, hij had behoorlijke power op zijn stem. Gitaristen Juice en Foxx gunden elkaar de solo’s, en soleren, dat konden ze!
Farty maakte op een enthousiaste manier contact met het publiek, dat soms wat voorzichtig reageerde. In ‘Lovehunter’ lag het tempo flink hoog, maar ‘Rumours’ had ook iets rustigere stukken. De ritmesectie bestaat uit bassist Stevie Dee en drummer Thunderberck, ook zij speelden enthousiast en energiek. De stem van Farty bleef tot en met het einde goed, hij haalde de vocale uithalen moeiteloos. Wildheart was een goede support act, hopelijk komen ze nog eens terug in De Bosuil.
Tyketto
Men was natuurlijk gekomen voor Tyketto, op deze avond eindigde de tour voor deze Amerikanen. Danny Vaughn begroette ons met: “It’s been a few years, but wer’e finally back”. Het eerste nummer was ‘Reach’, meteen was duidelijk dat Danny het zingen, gitaar spelen en performen niet was verleerd. Toetsenist Ged Rylands had een aandeel in de backing vocals. Danny roemde de drummer Johnny Dee. Deze had in verschillende nummers de achtergrondzang, hij twirlde regelmatig. Voor aanvang van ‘Wings’ zette Danny zijn gitaar weg. Dit was één van de nummers waarin bassist Chris Childs de achtergrondzang deed. Danny betrok het publiek erbij om mee te zingen.
Faithless
Er was een mooi wisselwerking tussen Danny en de meezingende en mee klappende fans. De bandleden hadden er duidelijk plezier in. Danny stelde gitarist Harry Scott Elliott voor. Hij startte ‘Faithless’ met een prachtige, meeslepende solo. Danny speelde op een gitaar met twaalf snaren. De tempo en volume wisselingen werden goed gespeeld. Daar waar het moest, zong Danny met emotie. Daar waar het kon toonde hij plezier. Ieder nummer werd met een flink applaus beloond.
Heroes Die Young
Tussen de nummers door vertelde Danny onder andere dat hij blij was dat hij weer mocht, en nog kon touren op zijn 61e. Hij sprak zijn waardering uit voor de medewerkers van De Bosuil en voor de tourmanager. Daarnaast vertelde Danny dat Tyketto tijdens de tour soms maar één uur mochten spelen. Maar vanavond mocht de band langer op het podium staan, en daar was hij blij mee. Er werd een uitgebreide en gevarieerde set gespeeld. De band Waysted werd natuurlijk niet vergeten. Van deze band werden ‘Heaven Tonight en het prachtige ‘Heroes Die Young’ gespeeld. Tijdens de ingetogen start zong Danny gevoelig. Helaas praatten sommige er doorheen. Dat praten was na een wending naar volle bak power niet meer te horen. Harry liet weer meeslepend gitaarspel horen.
Lay Your Body Down
Danny vertelde dat hij de Nederlanders graag mag, maar dat ze wel een reputatie hebben, waarbij hij met aan handgebaar het kletsen uitbeeldde. Hij vroeg om stilte voor ‘Standing alone’. De start was ingetogen, fans zongen zachtjes mee. De samenzang van de band en gitaarspel kropen onder je huid. Deze ballad werd krachtig maar gevoelig gezongen en gespeeld, een heel speciaal moment van deze avond.
Daarna volgde een drumsolo. Met ‘Lay Your Body Down’ werd de sfeer weer vrolijk. Danny vroeg het publiek mee te zingen, dat werd natuurlijk gedaan. Danny hield de microfoonstandaard boven de hoofden van de aanwezigen. Johny drumde, Chris speelde gave bass grooves. Het was mooi om alleen deze twee mannen te horen. Danny stond tegen over Chris. Hij zong woordeloos na was Chris speelde. Even later speelde ook Harry weer mee, hij stond te springen en te dansen. Dat deed Danny ook tijdens instrumentale stukken. Zijn geverfde zwarte haar is nu mooi grijs, maar hij had nog energie voor tien. Weer viel de goede samenzang van de band positief op. Dit opzwepende nummer eindigde met een mooi staaltje drumwerk. Van U.F.O speelden ze ‘Mother Mary’. Hun eigen ‘Sail Away’ werd een feestje, hierna verliet de band de bühne.
Al snel waren ze terug voor de toegift. Deze bestond uit ‘Last Sunset’ en ‘Forever Young’. Natuurlijk werd er volop meegezongen. Nog even gaf Tyketto alles was ze hadden, en dat werd gewaardeerd. Na een daverend slotapplaus verliet Tyketto het podium. Maar ze komen vast nog wel eens terug.
