Wie op het wereldwijde web zoekt op de naam ‘Simon Alice René’, komt al snel terecht in het artistieke Belgische landschap. Soms vind je hem daar als graficus, maar even verderop blijkt hij toch ook een poëet te zijn. Zelfs de term guerrillapoëet steekt zijn kopje boven het gras uit. Dat zet taalkundig natuurlijk al de toon. De toon voor de muzikale uiting van zijn artistieke kunnen: Electropop met een scherp randje, onder de naam ‘Winston’…
Dansbare beats en luisterbare teksten van een taalvirtuoos. Dat is Winston. Weliswaar een nieuwe naam, maar daarachter, of beter gezegd daarin, schuilt een persoon met een muzikale geschiedenis. Onder andere synoniemen weliswaar, maar Winston kruipt dus verder waar zijn alter ego’s al een pad hebben gebaand.
Winston releaset op 9 september zijn eerste single, ‘Versailles’. De vrijplaats van de zonnekoning, Lodewijk de veertiende. Een lustoord van pracht en praal. Michael Jackson zou het prachtig hebben gevonden. Oeps, verklappen we nu al één van de invloeden van Winston? Luister zelf en oordeel. Dan vallen ook meteen de sterke tekst en songconstructie op. Winston plaatst de journalist en de politicus naast elkaar om ze vervolgens over elkaar heen te schuiven. De messcherpe guerrillapoëet ziet de evenbeelden, hoort de echo van elkaars geluid. Zijn ze misschien één en dezelfde? Zeggen ze iets identieks? Kan dat, mag doet, moet dat?
Het nummer pakt je al snel op door zijn teksten en stuwende ritme. Het neemt je mee in de chaos van beeld en geluid met een wederkerige hypnotiserende schreeuw… Met de conclusie ‘Ik ben de zonneschijn, laat mij de enigste zijn…” verraden we niets. We dekken we enkel de titel, die hopelijk nieuwsgierig maakt naar een welverdiende luisterbeurt.
Winston is een artistieke creatie die het al zo rijke artistieke muzieklandschap van België verder kan verrijken. Over een tijdje met het album WNSTN. Nu alvast met de debuutsingle ‘Versailles’.
