Op 9 september komt het nieuwe album van Julian Lennon, ‘Jude’, uit. Een titel waarmee hij zich neer lijkt te leggen bij het feit dat de hele wereld hem altijd zal blijven zien als ‘de zoon van’. ‘Jude’ refereert uiteraard aan een van de grootste hits van de Beatles ‘Hey Jude’, dat oorspronkelijk ‘Hey Jules’ zou heten, en over Julian gaat. Julian had altijd een moeilijke relatie met zijn vader en pas vrij recent is Julian zover dat hij nu dan eindelijk zijn lot erkent en omarmt. Hij is een Lennon.
De inmiddels 59 jarige artiest heeft inmiddels een oeuvre om U tegen te zeggen. Dat begin in 1984 met zijn erg goed ontvangen album ‘Valotte’. Inmiddels zal ‘Jude’ zijn zevende album zijn en zijn eerste in tien jaar tijd. In 1991 bracht Lennon het album ‘Help Yourself‘ uit , met daarop het nummer ‘Saltwater’. Het is naar mijn mening het meest onderschatte liedje aller tijden, een waarmee Julian het werk van zijn legendarische vader akelig dicht weet te benaderen.
‘Jude’ werd door Julian, zoals al zijn muziek vanaf 1984 samen met zijn beste vriend Julian Clayton geproduceerd. Het is het album af te horen hoe goed deze vrienden op elkaar zijn ingespeeld. De arrangementen zijn goed doordacht en er is hoorbaar niet over één nacht ijs gegaan. Ze zijn door de tijd en het steeds opnieuw proberen gerijpt.
Het album bestaat uit 11 prachtige pop/rock composities, waarin andermaal blijkt dat de appel niet ver van de boom is gevallen. Op het laatste nummer ‘Gaia’ horen we gastbijdragen van Paul Buchanan, die we nog kennen van de Schotse band The Blue Nile en de Frans/Japanse artieste Elissa Lauper, die een bijdrage leverde aan de tekst en compositie.
‘Gaia’ is een onaards mooie compositie die je automatisch de ogen doet sluiten en je terug doet trekken in een meditatief universum. Een universum dat alleen met bijzonder mooie muziek als sleutel toegankelijk is. De stem van Elissa, die in het frans, in spoken word, je aan de hand meeneemt, de stemmen van Julian en Paul, die wonderlijk wel op een pallet gemengd worden en de mooiste kleuren voortbrengen. Wat is dit mooi.
Op opener ‘Save me’ horen we meteen hoe goed de zanger Julian Lennon is geworden. Een klein begin, dat uitwaaiert naar een prachtig breed gearrangeerd stuk. ‘Every Little Moment’ is een 80’s pop pastiche van de beste soort. Je hoort Duran Duran erin, stukjes Simple Minds, maar het is toch allemaal Julian Lennon. En dan een heerlijke ouderwetse gitaarsolo, precies zoals het hoort. Dit wil je ooit live mogen meemaken. ‘Not one Night’ is Lennon in de basis. De stem en een gitaar. Akelig gewoon hoe vader en zijn eerstgeborene hier op elkaar lijken. Julian is inmiddels 19 jaar ouder dan zijn vader ooit mocht worden. Hier smelten werkelijkheid en herinnering in elkaar. Wat een pracht.
Ik kan doorgaan. ‘Love don’t let me Down’, ‘Breathe’, ‘Love never Dies’; allemaal blinkende parels. Er staat letterlijk geen zwakke noot op dit album. als luisteraar wordt ik telkens weer geraakt, ik luister het album keer op keer met mijn ogen dicht en het komt binnen. Er gebeurt niks nieuws, niks vernieuwends, met de uitzondering van de etherische, ongekende schoonheid van ‘Gaia’ , maar dit album biedt zoveel pracht, dat het overweldigend is. ‘Jude’ van Julian Lennon is het beste pop/rock album dat tot nu toe in 2022 is uitgekomen. Of het voor de eeuwigheid is mag het publiek uitmaken. (9/10) (BMG)
