Roosbeef laat weer van zich horen. Na de laatste loodjes van de meermaals uitgestelde tour van ‘Lucky’, komt de band rond zangeres Roos Rebergen met de single ‘Arme Slechterik’. Eigenzinnig en uitdagend als altijd, een wellustige weldaad na de verplichte Coronapauze. ‘Arme Slechterik’ bewijst andermaal de creatieve kracht van Roosbeef.
Het laatste album ‘Lucky’ verscheen in 2020. Klaar om live gedeeld te worden, totdat in maart van dat jaar… U weet wel… “Ja, dat was hard. Die hele periode eigenlijk. Ik kan best goed relativeren, maar ik was het wel kots beu ja.” Roos kan nog altijd zo heerlijk oprecht zijn, in haar gevoelens en zeker ook in de verbale weergave daarvan.“ Ook al omdat ik daarvoor al een tijdje weg was. Vijf jaar geen album uitgebracht, weinig gespeeld.” Een tijd van onzekerheid. “Het proces van realiseren, het repeteren en zo; dat werd steeds opnieuw uitgesteld. Daar kon ik niet goed tegen.” Ze wilde verder, zich creatief blijven uiten. “Door die teleurstelling had ik het gevoel dat we meteen door moesten. En ik had het schrijven ook nodig, om de excitement. Om er iets tegenover te stellen. Tegen thuis zitten en verveling. Ik heb de hele periode geschreven en het beste is gebleven.” Zo ook de nieuwe single ‘Arme Slechterik’ ”Maar ik weet eigenlijk niet meer wanneer ik die precies heb geschreven. Het was zo’n rare tijd… Ik denk eind vorig jaar.”
Ondanks, of misschien juist dankzij die rare tijd, zit Roos nu weer in de flow en beseft ze nog meer wat ze heeft. “Dat je samen met die jongens bezig bent, dat je aan iets nieuws aan het bouwen bent. Dan besef ik dat dat het hoogst haalbare is. Dan gaat het er nog niet eens over of iets goed is of zo.” Die jongens, dat is haar band. Puike muzikanten, waaraan onlangs een nieuwe gitarist is toegevoegd, Sjoerd Bruil. “Hij is echt een aanwinst. We wilden niet zomaar een gitarist om het dikker of groter te maken. Het moest iemand zijn met een eigen inbreng in de nummers.” Sjoerd is daarbij zeker geen onbekende. “Nee, hij Is al heel lang een goede vriend van mij. Ik ken hem al sinds ik hier in Antwerpen ging wonen. Ik was toen 22, 23. En we hebben al eens samen gespeeld in Tjing Tjing, dat project van André Manuel (2016).”
Sjoerd voegt zich in de ervaren Belgisch-Nederlandse band Roosbeef bij Pascal Deweze, Tim Van Oosten en Tom Pintens. “Ik heb die jongens achter me. Dat scheelt alles. We zijn nu echt een goede band.” Roos klinkt trots, maar ook kwetsbaar. “En iedereen wilt ook wel blijven, dus dan zal ik wel iets goed doen.” Ze verklaart zich nader. “Nee, dat is niet uit bescheidenheid. Ik weet ook wel dat ik de nummers schrijf. Dat ik iets kan… En daarom doen die jongens ook mee.” Ze pauzeert even, wat niet vaak gebeurt in dit levendige gesprek… “Het is gewoon heel leuk om te merken, live en met de nieuwe plaat dat het nog steeds groeit, dat we nog naar boven gaan, muzikaal.”
Roos is nog steeds de tekstschrijfster, een begenadigde taalvirtuoos, die met de Nederlandse taal speelt als geen ander. “Ik schrijf niet altijd autobiografisch. Alles heeft wel invloed op wat ik schrijf, waar ik in zit. Het is niet zo zeer waar het over gaat, maar het gevoel. Zo was er in Corona veel onzekerheid. Dat kan dan ook in de teksten zitten. Zo schrijf ik gewoon.”
Ondertussen heeft Roos met Roosbeef een indrukwekkend oeuvre opgebouwd, sinds het debuut ‘Ze willen Wel Je Hond Aaien, Maar Niet Met Je Praten’ uit 2008. “Qua liedjes en teksten probeer ik om niet in herhaling te vallen. Dat is soms wel moeilijk, maar voor mij lukt dat wel aardig. Ik probeer te prikkelen met teksten en zinnen. Ik hoop dat het iets doet. Dat is het mooie, spelen met taal.” Ze kijkt terug en beziet haar huidige schrijfproces. “Vroeger was het meer dagboek gewijs. Ik kon dat voor mijzelf ook niet anders. Nog steeds komen er nog wel persoonlijke dingen in voor, hoe ik denk, of persoonlijke situaties, maar ik wil het niet meer in de ik-vorm. Dat vind ik niet meer zo interessant. Ik denk dat er leukere dingen zijn om over te schrijven.” Ze noemt als voorbeeld ‘Rodeo’, het openingsnummer op ‘Lucky’. “Dat niet over mij gaat, maar eigenlijk ook weer wel… over wie ik misschien zou willen zijn. Ik flirt met de waarheid. Dat is niet erg, als het maar werkt, als het maar gemeend is, echt is. Het werkt voor mij nog steeds het beste om dat in het Nederlands te zingen. Dan blijf ik het dichtst bij mezelf.” Een vorm die vele artiesten heeft geïnspireerd om ook in het Nederlands te zingen. “Nee ik zie mezelf niet als voortrekker of zo. Ik vind het ook niet altijd even sterk als artiesten in het Nederlands gaan zingen. Dan moet het ook echt mooi en sterk zijn, anders heeft het geen voordeel tegenover het Engels.”
En dan brengt Roosbeef nu zelf ‘Arme slechterik’ uit. Een titel die alleen al nieuwsgierig maakt en je uitdaagt om de strijd aan te gaan. Met de slechterik, met de tekst, de betekenis. “Tsja, de betekenis…” Roos denkt na. “Als ik het schrijf dan snap ik precies waar het over gaat. Dan is het heel duidelijk. Maar daarna is het ook afgesloten voor mij. Ik kan het ook met gevoel zingen en ik kan elk woord menen, maar dan zit ik er niet meer zo dicht op…” Het lijkt bij een verontschuldiging. ”Nee hoor, Ik vind het niet erg om over een nummer te praten, over wat het betekent of zo, maar ik ben er niet zo goed in, vind ik.”
Roos doet toch een poging, een meer dan geslaagde poging. “’Arme slechterik’. Ik vind het gewoon mooi om te zingen, die woorden, op die manier. ‘Arme slechterik !!’ Ik wilde hetzelfde effect als bij Rodeo, die coolheid, alsof je ergens boven staat. Ik romantiseer de slechtheid, als iets waar je naar uitkijkt. Als je heel stoer tegen iemand kan doen: He, slechterik! Dan lijkt het alsof je minder bang bent.” Ze filosofeert lustig door. “Dan weet je ook minder goed wie de slechterik is. Die persoon kan jou geen pijn meer doen, omdat je het al verwacht. Alles wordt het omgedraaid. Daarmee wou ik spelen. Dat vond ik amusement voor mezelf. En het geeft iets om over na te denken. Want iedereen heeft een rauw randje, een donker kantje. En ja, dat het iets sexy heeft, dat vind ik grappig.” Ze denkt nog even na. “Ja, dat is het eigenlijk, en verder ook niet.” Bescheidenheid? Of wederom de kracht van een Roosbeef nummer dat voor zichzelf kan spreken en dat ook doet? Waarschijnlijk beide. ‘Arme Slechterik’ bewijst andermaal de creatieve kracht van Roosbeef.
Foto’s artikel (c) Johan Rebergen
