Blue Touch is een Britse bluesband, die al zo’n kleine twee decennia meedraait in het blueswereldje. De band bestaat uit vier ervaren muzikanten en wordt gevormd door zangeres Andrea Maria, zanger en gitarist Neil Sadler, bassist Merv Griffin en drummer Hugh Lawrenson. Stuk voor stuk uitstekende muzikanten met een lange staat van dienst. In de loop van het bestaan heeft de band zeven albums opgenomen met deels eigen werk en deels covers.
Voor hun meest recente album – hun zevende – heeft Blue Touch gekozen het werk te gaan vertolken van Robert Johnson. Hiervoor is de band de eigen studio van gitarist Neil Sadler ingegaan, de No Machine Studios in Wokingfield. De opnames hebben plaatsgevonden tijdens de lockdownperiode van 2020 en 2021.
Van de 29 nummers (+ 15 re-takes), die Robert Johnson in 1936 en 1937 heeft gemaakt zijn er veertien uitgekozen voor dit album. Men zou van mening kunnen zijn dat we het wel eens gehad hebben met de vertolkingen van diens songs en toch is Blue Touch in staat geweest om hier zeer fraaie versies te maken.
De drijfveer is duidelijk de liefde voor de muziek en een eerbetoon aan Johnsons invloed op diverse generaties muzikanten. Dat is meteen duidelijk vanaf de opener ‘Preachin’ Blues’, gezongen door Andrea en met de uitstekende slidegitaar van Neil. Door de hele cd wisselen Andrea en Neil elkaar af voor de zang. Het algehele niveau van het album is hoog en nummers die er voor mij bovenuit steken zijn ‘Malted Milk’, ‘Walkin’ Blues’ en ‘I’m A Steady Rollin’ Man’, stuk voor stuk kleine juweeltjes. Blue Touch is erin geslaagd de gekozen nummers te ontleden en deze het juiste gevoel en karakter mee te geven op een wijze die Robert Johnson zelf had kunnen waarderen. Prima album, missie geslaagd. (8/10) (eigen beheer)