De gebroeders Wauters zijn nog lang niet klaar met hun muzikale carrière. Na alweer dertien succesvolle Nederlandstalige albums kan er best nog een veertiende achteraan. Op ‘Jonge Wolven’ laat Clouseau horen dat ze er nog toe doen.
De Vlamingen zijn geen jonge honden meer. Maar dat betekent niet dat de energie uit de muziek is. Sterker nog, Koen en Kris Wauters weten opnieuw een pakkend album te brengen waarin ze zich onderscheiden binnen de popmuziek van vandaag. Want wat meteen opvalt aan deze ‘Jonge Wolven’, is het gebruik van echte instrumenten. Geen drumcomputers of geautomatiseerde violen. Nee, Clouseau pakt het anders aan. Het echte geluid van de gitaar, piano en viool zijn hoorbaar en maken dit album.
Met grote hits als ‘Anne’, ‘Daar gaat ze’ en ‘Passie’ doet Clouseau al bijna veertig jaar mee in de popmuziek. Op ‘Jonge Wolven’ weten ze opnieuw hun eigen geluid en kenmerkende teksten ten gehore te brengen. Toch zijn het juist die teksten die af en toe de angel eruit halen. Er blijkt toch een einde te zitten aan de vele mooie liefdesliedjes die Koen en Kris al hebben gemaakt. Maar dat betekent niet dat er geen prachtige nummers op ‘Jonge Wolven’ staan.
De eerder uitgebrachte single ‘Stil’ is misschien wel het beste nummer van de plaat. Een eerlijk nummer over de moeilijke, stille periode die volgt op een echtscheiding. Het huis is leeg, het is een stilte zoals je die nog nooit hebt gehoord. Klinkt droevig en zo begint Clouseau ook aan dit nummer. Maar dan pakken ze uit. Zowel tekstueel als muzikaal. Het nummer bouwt op en stopt pas bij de laatste seconde. Een positieve kijk op de situatie wordt bezongen door Koen Wauters, van wie de stem inderdaad klinkt als een jonge wolf. Enthousiast, maar vol levenservaring.
Het is de afwisseling in nummers die dit album maken. Het sterke contrast is met name te merken tussen ‘Nu gaat het gebeuren’ en ‘Het laatste dat ik doe’. Beide goede nummers, beide heel anders. Waar ‘Nu gaat het gebeuren’ heel vrolijk is en iedereen aan het dansen zal krijgen, is dat bij ‘Het laatste dat ik doe’ wel anders. Dit nummer kan eerder als ballade bestempeld worden. De diversiteit die Clouseau laat horen, is waarom ze dit veertiende album kunnen uitbrengen. Ze weten zich keer op keer te vernieuwen en niet één enkel geluid vast te houden.
Het toepasselijke ‘Het einde is nabij’ sluit ‘Jonge Wolven’ af. Een leuk nummer waarop de sterke punten van Koen en Kris allebei terugkomen. Koen als tekstschrijver en zanger en Kris als het muzikale brein achter Clouseau. De broers zijn inmiddels de enige overgebleven vaste leden van de Vlaamse band. Maar dat maakt dit album zeker niet minder. Beide hebben altijd al een hoofdrol gehad in het werk van de band. En op ‘Jonge Wolven’ bewijzen ze dat nog maar eens. En dat ze al wat ouder zijn dan de gemiddelde popartiest, maakt ook niet uit. Leeftijd speelt geen rol in de muziek. Ze zouden nog jaren mee kunnen. Zeker met het enthousiasme dat ze op dit album hebben laten horen. (7/10) (Warner Music Group)