Pearl Jam bracht twee jaar terug tijdens het begin van de pandemie hun laatste album ‘Gigaton’ uit. De release was al gepland, inclusief de bijbehorende tournee die inmiddels al twee jaar is uitgesteld, maar brengt ze hopelijk dit jaar dan eindelijk voor twee concerten naar de Ziggo Dome en naar Pinkpop en Rock Werchter.
In de tussentijd brengt Eddie Vedder nog even zijn derde solo album uit. Hoewel ‘Earthling’ bij lange na niet een tussendoortje is geworden als je bekijkt wie er allemaal aan het album hun medewerking heeft verleend. Alleen al de voor de gelegenheid samengestelde begeleidingsband The Earthlings bestaat uit niet de minste: Red Hot Chili Peppers-drummer Chad Smith en (inmiddels ex-RHCP-gitarist) Josh Klinghoffer, Jane’s Addiction-bassist Chris Chaney en gitarist Andrew Watt. Tel daarbij nog gastoptredens op van niemand minder dan goede vriend Glen Hansard en legendes Stevie Wonder, Elton John en Ringo Starr. Ook muzikaal blijkt het album geen tussendoortje te zijn.
‘Earthling’ is namelijk veelzijdiger dan een album van Pearl Jam. Het kan gezien worden als een ode aan al zijn invloeden. Eerder leek de eerste single ‘Long Way’ die vorig jaar verscheen al een vergeten nummer van Tom Petty. Ook ‘Fallout Today’ heeft die Petty-vibe. De andere single ‘The Haves’ had dan weer meer de sfeer van zijn solodebuut uit 2007, de voornamelijk akoestische soundtrack voor de film ‘Into The Wild’. Terwijl opener ‘Invisible’ en ‘The Dark’ jaren ’80 rockers zijn van het kaliber geföhnde haardo’s waar Pearl Jam samen met Nirvana begin jaren ’90 juist een abrupt einde aan maakte. Tegenovergesteld is dan weer dat Vedder in ‘Good and Evil’ en ‘Rose of Jericho’ teruggrijpt naar zijn punkinvloeden, en dit op ‘Try’ weet te versmelten met een soulvolle harmonicapartij van niemand minder dan Stevie Wonder. Om vervolgens met old-skool upbeat folky jaren ’70 duet met Elton John op te voeren in ‘Picture’, en heel verrassend met Ringo Starr met ‘Mrs Mills’ een heel Beatlesque nummer op zijn cv kan bijschrijven. Alsof wijlen Beatlesproducer George Martin het orkest heeft gearrangeerd zoals hij dat deed op ‘Sgt. Pepper’ in 1967. Licht bizar is dat hij een oude opname van zijn overleden biologische vader Edward Severson Jr. (over wie hij ooit ‘Alive’ schreef) geestachtig laat verschijnen in de laatste track ‘On My Way’. Het is een beetje een reprise van het eerder genoemde ‘Long Way’. Hoewel het waarschijnlijk een persoonlijk eerbetoon vormt is het de minste track op het album.
Ondanks dat het een solo album is kunnen Pearl Jam-fans ook aan hun trekken komen met ‘Power of Right’ en ‘Brother The Cloud’ die beide niet hadden misstaan op een album van zijn band. Misschien is het verder misschien te veel ‘Music for the millions’ voor de die hard levenslange Pearl Jam fans die ten tijden van de release van ‘Ten’ verrukt waren met het tegengeluid van het mainstreamgehalte van de jaren ’80 rockbands. Maar voor de muziekliefhebber met een brede smaak is ‘Earthling’ een heel interessant album. Een ode aan vele muziekstromingen van de afgelopen 60 jaar. (8/10) (Republic)
