Volbeat behoort tot de grootste hedendaagse rockbands ter wereld. Een verdere introductie is dan misschien ook niet per se nodig, maar blijft altijd op zijn plaats om te doen alvorens we het nieuwe album, dat de naam ‘Servant Of The Mind’ meekrijgt, induiken.
Volbeat is een Deense band die heavy metal combineert met rockabilly, punk en zelfs een vleugje boogie ooit. Hun signature sound wordt compleet gemaakt door de zeer herkenbare vocalen van frontman en tevens oprichter Michael Poulsen. In 2005 bracht de band hun eerste album uit. Vanaf hun album ‘Guitar Gangsters & Cadillac Blood’ uit 2008 kwam de band in een heuse stroomversnelling terecht en schoot de populariteit razendsnel omhoog. Inmiddels is Volbeat, in Europa in ieder geval, een vaste waarde als headliner op de grootste metalfestivals als Graspop en Wacken. Ook wisten ze hun laatste show in de Ziggo Dome in mum van tijd uit te verkopen.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik aan het begin nogal sceptisch was over dit nieuwe album en met mij een hoop trouwe fans. Vele van die fans vinden dat Volbeat wel erg commercieel aan het worden is de afgelopen albums. Dat is voor mij echter niet het punt. Ja, ze zijn zeker wat veranderd qua sound, maar nog steeds weet je direct wanneer je naar ze luistert. Er werden twee singles tegelijk uitgebracht, namelijk ‘Wait A Minute My Girl’ en ‘Dagen Før’. Eerstgenoemde werd hun negende single die de hoogste plek op de mainstream rock charts wist te bereiken. Eerlijk moet dan ook wel direct gezegd dat dit nummer Volbeat op zijn meest cliché is. Hij doet vrijwel identiek denken aan ‘Die To Live’ van het vorige album en in iets mindere mate aan ‘Let It Burn’ van het album daar weer voor. Op ‘Dagen Før’ komt er een gastzangeres tevoorschijn. Stine Bramsen is de naam en zij zingt het refrein in het Deens. Iets wat ook al ooit is gedaan met een andere gastzanger. ‘For Evigt’ zoals dat nummer heet, werd een grote hit. Dat gevoel heb ik bij dit nummer echter totaal niet, er zit wat minder tempo in het nummer en daardoor komt het wat minder over. Volbeat staat immers bekend om hun energie. Het blijft allemaal wat vlakjes en kan mij ook na een paar luisterbeurten nog niet bepaald bekoren. ‘Wait A Minute My Girl’ daarentegen is een nummer wat weliswaar dat enorme Volbeat-cliché blijft behouden, maar toch heerlijk is en zeker live het publiek wild krijgt. Stilzitten of staan lijkt haast een onmogelijke opgave.
De rest van het album neigt meer naar het eerdere, wat heavier, werk van de band. Dat bewijzen de andere twee singles die reeds zijn uitgebracht. ‘Shotgun Blues’ en het zeer heavy intro van ‘Becoming’. Laatstgenoemde behoort dan ook tot de favorieten op ‘Servant Of The Mind’. Ze zijn absoluut niet vergeten hoe hun sound aan het begin van de carrière was. Ook de rest van het album wordt gekenmerkt door de enorm lekkere riffs van meestergitarist Rob Caggiano, die sommige zouden kunnen kennen van zijn tijd in Anthrax. Luister bijvoorbeeld eens naar de ietwat exotische riff van albumopener ‘Temple Of Ekur’. Of de op Metallica’s ‘Wherever I May Roam’ gebaseerde riff van ‘Mindlock’.
Het album wordt afgesloten met iets wat we niet vaak zien op een Volbeat-plaat. Sterker nog, nog nooit bracht de band een nummer uit wat langer duurde dan zes minuten. ‘Lasse’s Brigitta’ sluit dit nieuwe album af met 7.56 op de teller. Daar moet een kanttekening bij gemaakt worden. Het sluitstuk is bijna een minuut aan regen en klokslagen. Eerder op de plaat is het eerste nummer boven de zes minuten ´The Sacred Stones´ tevens een van de hoogtepunten met meerdere dikke riffs, al mochten hier de ´´aah´s´´ iets minder aan bijna elke zin.
Hopelijk hebben de clichés op de eerste twee singles niet al te veel mensen afgeschrikt om dit nieuwe ‘Servant Of The Mind’ te gaan checken, want er staat zeker meer dan genoeg vermakelijk materiaal op. Ik snap best dat ervoor gekozen wordt om het nummer met een gastartiest uit te brengen als single en dat heeft het zoals eerder vermeld in het verleden meer dan prima gedaan, maar in dit geval is ‘Dagen Før’ een van de minste, zo niet het minste nummer op dit nieuwe album. Wie verder kijkt dan deze singles kan zich opmaken voor een heavier Volbeat dan dat we de afgelopen paar albums hebben gehoord. Met slechts twee matige nummers is dit ‘Servant Of The Mind’ zeker aan te raden voor de rockliefhebber en ook zeker voor de Volbeat-fans die misschien de band toch nog een kans willen geven. Volbeat blijft direct herkenbaar, ook al heb je ze nog niet vaak gehoord, en dat blijft een zeer sterke eigenschap. (8/10) (Republic Records)
