Volgende maand verschijnt ‘Til The Oceans Overflow’, het volgende en nieuwste album van Fischer Z. De plaat werd opgenomen in de beroemde Hansa Studios in Berlijn en verschijnt veertig jaar na het iconische en veelgeprezen album ‘Red Skies over Paradise’, in 1980 ook in diezelfde studio opgenomen. Op beide albums beschouwt voorman John Watts de toestand in de wereld. In een gesprek met Maxazine kijkt John Watts terug, blikt hij vooruit en deelt hij zijn zorgen. Net als op ‘Til The Oceans Overflow’. “Ik ben een optimistisch mens, maar volgens mij zijn we te laat.”
Het album ‘Til The Oceans Overflow’ verschijnt in oktober en is de opvolger van ‘Swimming in Thunderstorms’. Onlangs verscheen de single ‘Same Boat’ en ons gesprek vindt plaats via een videoverbinding met John, in zijn huiskamer in de Britse badplaats Brighton, op een steenworp afstand van de kust. Zee en water zijn dus belangrijke thema’s en plekken in het leven van John. “Ik woon bijna mijn hele leven in Brighton. Ik moet bij water en de zee leven. En ik zal je wat vertellen, onze volgende single heet ‘Waterside’. Water, de natuur en het klimaat, wat mij betreft een van de belangrijkste onderwerpen van het moment”, aldus John, die zich verontschuldigt voor het gelijktijdige nuttigen van zijn avondeten, daar aan de andere kant van de Noordzee.
Dreiging klimaatverandering
Een mooi bruggetje naar veertig jaar terug. Toen zong hij met Fischer Z. op ‘Red Skies over Paradise’ met ‘Cruise Missiles’ over de dreiging van kruisrakketten en de wapenwedloop. Nu een album met weer zo’n onheilspellende titel. Dit keer over de dreigende klimaatverandering. John: “Ik maak mij nu meer zorgen. De dreiging van de klimaatverandering is veel groter. De wapenwedloop was destijds een soort theater. Je wist diep van binnen dat de raketten nooit zouden worden ingezet. Het was niet meer dan een dreigement. Nu is de dreiging onafwendbaar. De zorg rondom kruisraketten was nog enigszins politiek gerelateerd. De klimaatverandering is een universeel en politiek overschrijdende dreiging. We moeten totaal anders gaan denken. Mijn kinderen zijn in de twintig en dertig en ik ben bezorgd over hun toekomst. Ik ben doorgaans een optimistisch mens maar vraag mij nu werkelijk af, of we het tij nog kunnen keren. We zijn te laat.”
‘Til The Oceans Overflow’ omschrijft John Watts als een sociale, politieke en persoonlijke terugblik op de veertig jaar die verstreken zijn na de release van ‘Red Skies over Paradise’, opgenomen in de beroemde Hansa Studios in Berlijn. Mede daarom koos hij voor de opnames nu opnieuw voor deze studio. “Het was wederom magisch. De veranderingen waren meteen zichtbaar. In 1980 keek ik uit op een leeg veld met in de verte een muur. Nu is het omringd door kantoren. Net na mijn aankomst brak de coronacrisis uit. En werd het noodgedwongen een soort van soloproject waarbij de overige bandleden later stap voor stap opnames opstuurden om de songs af te ronden.”
Paradise in Paradiso
In oktober start Fischer-Z een Europese tournee door Duitsland, Oostenrijk en Nederland met onder meer een optreden in het Amsterdamse Paradiso op 11 januari. “De setlist bevat een mix van nieuwe songs en klassieke songs van onder meer ‘Red Skies over Paradise’. De vraag is natuurlijk of het allemaal doorgaat en of we voor een volle zaal kunnen spelen, want de coronacrisis maakt nog veel dingen onzeker.”
Corona is en blijft een onvermijdelijk onderwerp. Ook in het gesprek met John. Alhoewel de ziekte hemzelf bespaard is gebleven en hij inmiddels is gevaccineerd, heeft de pandemie hem mentaal wel degelijk geraakt. “René, ik mis de interactie met mensen. Niet alleen op het podium en met het publiek maar ook op straat. Ik woon alleen en zag soms dagen niemand en als je dan iemand zag of sprak dan was het met een mondkap. Bovendien had ik geen inkomen. Door de coronabeperkingen ben ik anders naar het leven gaan kijken. Voorheen stond muziek en liedjes schrijven bij mij op de eerste plaats. Nu heb ik geleerd dat gelukkig zijn met je naasten en van diegene van wie je houdt het belangrijkste is. Ik heb er 66 jaar over gedaan om daar achter te komen”, aldus een lachende John, terwijl hij een slokje wijn neemt.
Toch hoopt John zijn ‘oude’ leven binnenkort weer op te pakken. Met een tournee en reizen van stad naar stad, hotel naar hotel en vliegtuig in en uit. Ik ben dan ook benieuwd hoe ik dat moet rijmen met zijn bijdrage aan een duurzamere samenleving en zijn zorgen over de klimaatverandering. “Mijn bijdrage is dat ik erover zing, schrijf en praat. Mijn vader was een lokale politicus. Hij leerde mij dat ik als ‘bekende’ muzikant meer invloed heb dan een politicus”, aldus John .
Europa
De opnames van ‘Til The Oceans Overflow’ vonden dus plaats in Duitsland, de vriendin van John woont in Duitsland en de komende tournee omvat optredens op uitsluitend het Europese vasteland. “Ik voel mij een echte Europeaan. Rond 1980 zongen veel Engels bands over Thatcher en de sluitende mijnen. De liedjes van Fischer-Z gingen toen al veel meer over Europese thema’s. Ik geloof in Europa”, aldus John, die zich bijna verslikt als ik het woord Brexit noem. “De grootste stommiteit in de Britse historie. De Brexit ruïneert mijn carrière.”
Terug dan maar naar een luchtiger onderwerp. Zoals het schrijven van liedjes, het luisteren naar muziek en schilderen. Ieder nadeel heeft zijn voordeel. Ook voor de sympathieke Brit. “Door de coronalockdown luister ik veel meer naar muziek. Op Spotify luister ik naar bijna alles wat nieuw uitkomt. En naar oude helden als David Bowie en The Velvet Underground. Ik hou wel van theatrale muziek. Daarnaast schilder en lees ik veel. Zoals de schrijver Ernest Hemingway. En uiteraard schrijf ik voortdurend liedjes.”
Beste plaat komt nog
Dat laatste is iets om in de gaten te houden. Want volgens John moet hij zijn beste liedje nog altijd schrijven. “Weet je dat gek genoeg ‘The Perfect Day’ van het album ‘Reveal’ het meest succesvolle Fischer-Z nummer is. Op de laatste single ‘Same Boat’ probeer ik diezelfde vibe te creëren’
Het einde van ons gesprek valt zo’n beetje samen met de laatste hap van zijn maaltijd en de laatste slok van zijn glas rode wijn. Een mooi moment om over dromen en ambities te beginnen. “Ik ben 66, maar terugblikkend en vooruitkijkend, verlang ik uiteindelijk toch naar meer waardering voor mijn werk in mijn eigen Engeland. Dat komt misschien nog wel, want mijn beste plaat ooit moet nog komen.”
Foto’s (c) Perry Hermans
