Op 13 oktober brengt de Nederlandse punkgroep Charlie & the lesbians hun langverwachte debuutalbum ‘Fade’ uit via Bottom Shelf Records. ‘Fade’ werd in de Ijland Studio in Amsterdam opgenomen en geproduceerd met Remko Schouten (Bettie Serveert, Claw Boys Claw, Mozes and the Firstborn) en gemasterd door Mikey Young (Amyl and the Sniffers, The Chats, Royal Headache). De eerste single afkomstig van het album heet ‘Fade Away’.
Binnen elke ruimte waarin je Charlie & the lesbians neerzet laten ze een blijvende indruk achter –of het nu uw plaatselijke punkrockhol is of het Britse The Great Escape festival. De band zou omschreven kunnen worden als een laaiend ongeregeld projectiel dat de beste elementen van Pixies, Black Flag, Butthole Surfers, Daniel Johnston en Jay Reatard samenperst. Een Charlie & the lesbians show ontvouwt onvermijdelijk in volledige wanorde, waarbij zanger Charlie vaak in een hoop van mensenvlees wordt opgeslokt.
Charlie & the lesbians speelt sinds 2017 op festivals als The Great Escape, Noorderslag, MENT, Paaspop, Left Of The Dial, Motel Mozaique, Le Mini Who? en Loose Ends. Daarnaast hebben ze voorprogramma’s verzorgt voor onder andere Ty Segall, Sheer Mag, Together Pangea en Oh Sees.
Zo onverwoestbaar en destructief als de band speelt, in hart en nieren is Charlie & the lesbians een hechte familieband. Charlie’s zus Soesja (drums) vormt een koppel met Noortje Pullens (bas) en jeugdvriend Mees Welmers (gitaar) maakt het kwartet compleet. Nadat de band in eerste instantie een verlaten anti-kraakschool tot thuisbasis hadden toegeëigend, vormde het smeulende garagegeluid een ongecontroleerde plaag van opgekropte dagelijkse frustraties. Deze ongebreidelde energie stroomde over op het podium en ontketende zich als een motorfiets die op volle toeren draait.
Veel bands in het huidige stadium van Charlie & the lesbians – halverwege de twintig tot begin dertig – hebben de neiging om hun act op te ruimen en hun dagen van moedwillige vernietiging aan wilgen te hangen. Op hun komende debuut Fade bewijst Charlie & the lesbians echter het tegendeel. De band klinkt nog bruter, hondsdoller en meer ongeketend dan voorheen. Als de dubbele EP ‘Paper Trail Of Happiness’ een loslopend monster was, is ‘Fade’ datzelfde monster gemuilkorfd in gevangenschap, klauwend tegen de muren en het plafond. “Deze plaat gaat heel erg over volwassen worden”, vertelt Charlie, “en over de verschillende transities die je maakt in het leven en hoe die in elkaar overlopen.” Die transitie manifesteert zich zowel in de teksten als in de arrangementen. De nummers zijn grootser en gelaagder geproduceerd.
De eerste single ‘Fade Away’ onthult onmiddellijk een wat strakkere aanpak, een die de wilde energie niet zozeer temt, maar doeltreffender doorsluist. “De woorden voor ‘Fade Away’ kwamen tot me toen mijn vriendin een tijdje op reis was”, zegt Charlie. “‘Fade Away’ is een klaagzang over het leven in een lange afstandsrelatie. Het gemis, de onzekerheid en de twijfel die je voelt na elkaar lang niet gezien te hebben. Het is een emotioneel ping-pong spel tussen het gevoel hebben dat het over is, maar tegelijkertijd in haar armen willen liggen.”