Lang keken we uit naar de nieuwste plaat van St. Vincent, ‘Daddy’s Home’, de opvolger van ‘MassEducation’ uit 2017. We hoorden goede dingen en ondanks dat dat laatste album hier gewoon in de kast staat, hebben we nooit echt de moeite genomen om dieper in de muziek van Annie Clark te duiken. Een keuze die we ooit moesten maken om te kiezen tussen de tientallen andere goede releases die er destijds in onze kast kwamen te staan. Een onterechte keuze, zo blijkt nu, want we hebben de muziek van St. Vincent hiermee zwaar ondergewaardeerd. Excuses, die we nu proberen goed te maken.
De inspiratie van het album haalde St. Vincent uit de platenkast van haar vader die na een gevangenschap van 9 jaar vrijgelaten werd in 2019. Deze vinylplaten, die ze sinds haar jeugd beluisterde, namen haar in gedachten mee naar het sepiakleurige New York tijdens de jaren ’70. De nummers die ze schreef tijdens zijn gevangenschap resulteren uiteindelijk in het nieuwe album ‘Daddy’s Home’. ‘Daddy’s Home’ opent met het het sensueel gekreunde ‘Pay Your Way in Pain’. We waren positief verrast door het funky nummer, en gelukkig was het niet de laatste positieve verrassing op het album.
Daddy’s Home’ is het zesde studioalbum van St. Vincent. Het album is geproduceerd door Jack Antonoff (o.a. Taylor Swift, Lorde, Lana Del Rey) en Antonoff breidde zijn productie nog uit met de meest uiteenlopende reeks instrumenten die hij op het album speelt. Mede door hem werd het album een stuk funkier dan voorganger ‘MassEducation
Een heerlijk album, waarbij enkele nummers wel opvallen. Het sterkste nummer op ‘Daddy’s Home’ is ‘Down’. Het nummer heeft een melodielijn die blijft hangen. En dat horen we graag. Overduidelijk het beste nummer van ‘Daddy’s Home’. Daddy’s Home bevat gelukkig nog wel meer goede nummers.
‘Down and Out Downtown’ moeten we even noemen. Het is iets wat lijkt op een mix tussen Aziatische muziek en de moddervette jaren 70 soul uit de Verenigde Staten, zoals je die alleen nog maar bij oude Amerikaanse politieseries hoort. Het is een nummer dat blijft hangen. En juist door dat nummer is het album net dat beetje meer dan anders. Maar eigenlijk heeft ‘Daddy’s Home’ dat niet eens nodig.
Staat er dan echt geen enkel nummer op het album dat slecht is? Feitelijk wel, maar het zijn niet de echte nummers, maar de interludes. Waarom de ‘Humming’-tussendoortjes tussen de tracks zijn doorgevoerd is een raadsel. Heel erg veel voegen ze niet toe, en het lijken meer rare spielerijtjes, dan serieuze pogingen iets toe te voegen.. Maar maakt dat de plaat meteen slecht? Nee. Wellicht hadden de drie tussendoortjes beter achterwege kunnen laten? Naar mijn persoonlijke smaak wellicht wel. Maar goed.
St. Vincent levert op ‘Daddy’s Home’ kwaliteit. Met nummers als ‘Down and Out Downtown’, ‘Down’ en ‘The Melting of the Sun’ laat de Amerikaanse iets moois horen, waardoor mijn aandacht richting St. Vincent zeker getrokken is. De zangeres levert met ‘Daddy’s Home’ een pracht album af. Een plaat om opnieuw op te zetten. Absoluut. (9/10) (Virgin Music)
