Robin Kester komt terug naar LantarenVenster om de muziek van haar prachtige album ‘This Is Not A Democracy’ te presenteren. De singer-songwriter maakt zwoele, dromerige indiefolk die doet denken aan het serene minimalisme van Julia Jacklin en Sufjan Stevens maar ook Kate Bush en Nick Drake. Was Kester met haar EP ‘Peel the Skin’ nog gratis te parkeren in het hokje indie folk, met het mini-album ‘This Is Not A Democracy’ wordt meteen duidelijk dat haar talent zich niet zomaar laat temmen. Beth Gibbons, Charlotte Gainsbourg en het dromerige, bezwerende van Beach House zijn zo van die associaties.
Met Het Oog Op Morgen noemde Robin een van de beloftes voor 2019. Daar dacht ze zelf anders over. Het jaar werd vooral gebruikt om samen met Marien Dorleijn (Moss) aan nieuw materiaal te werken. In zijn studio, in een voormalig psychiatrisch ziekenhuis, gingen ze samen op zoek naar een nieuw geluid. Dat werd meer elektronica, vintage synths en drums tot een antieke vibrafonette, met haar hypnotiserende stemgeluid en eigenzinnige gitaarspel als definitieve handtekening. Het resultaat is een dromerige, weelderige productie die is geïnspireerd op pop uit de jaren 70 en refereert aan Sufjan Stevens’ raadselachtige slaapliedjes, de indiepop van Cate Le Bon, de dreampop van Beach House en de betoverende schoonheid van Weyes Blood.
Een deel van het mini-album bracht ze vorig jaar samen met haar band al tot leven in LantarenVenster tijdens het voorprogramma van Villagers. Frontman Conor O’Brien hoorde genoeg om een bijdrage te willen leveren. De eerste single, ‘Remove and Delete’, haalde verschillende playlists. Dit is geen democratie. Dit is de delicate wereld van Robin Kester, die op 26 maart neerstrijkt in Lantarenvenster in Rotterdam.
