Na Soft Cell is zanger Marc Almond echt niet stil blijven zitten. Net iets meer dan twee jaar na zijn ‘Shadows and Reflections’is hij terug met zijn inmiddels al 24e (!) solo studio album.
Marc Almond is natuurlijk begin jaren 80 ontzettend populair geworden met Soft Cell. Er zijn maar heel weinig mensen die ‘Tainted Love’ niet kennen. Een stuk meer mensen zijn niet bekend met het feit dat dit een cover is van Gloria Gaynor. Soft Cell heeft niet heel lang bestaan. In 1984 hield de groep het voor gezien, met af en toe nog een reünie. Daarna heeft Almond nog heel veel muziek gemaakt. Ook heeft hij – samen met Gene Pitney – in Engeland nog de hoogste positie behaald in 1989 met ‘Something’s Gotten Hold Of My Heart’.
Dit nieuwe album is nogal divers. Van echt pure popsongs zijn er ook een aantal kleine progressieve elementen te horen. Op dit album is ook een legende uit dat genre te horen. Wat wel echt opvalt op het album is de hoeveelheid autotune die op stem van Almond te horen is. Dat is wel echt een behoorlijk minpunt. De nummers klinken verder wel prima. Er zitten best wat liedjes tussen die nogal zwaar aanvoelen, die gaan over het einde. Daarentegen zijn er ook nummers te vinden die juist het tegenovergestelde klinken. Die gaan over het positieve als het allemaal even tegenzit.
Zoals net al vermeld, de autotune is en blijft erg jammer. Vooral bij het vrolijke ‘Slow Burn Love’ is die echt heel goed te horen. Wat wel een enorme verassing is zijn de twee heerlijke gitaarsolo’s in ‘Holywood Forever’ en helemaal in ‘Black Sunrise’. Daar zit zo ontzettend veel emotie in dat je even een kippenvel momentje hebt, voor de solo’s zijn de nummers wel wat minder. Die ene prog rock legende die op dit album mee speelt moet natuurlijk ook even genoemd worden. De frontman van Jethro Tull, Ian Anderson. De fluitist die tijdens zijn concerten soleerde op één been als een soort van ooievaar. De fluit doet je dan ook direct denken aan die legendarische groep, die helaas in Nederland een beetje vergeten wordt. Ook in dit nummer zit trouwens ook nog een erg prettige solo op gitaar. Een prima toevoeging op het album.
Het is jammer dat Marc Almond bij zoveel nummers autotune gebruikt, de nummers zijn wel oké, maar niet echt memorabel. De gitaren springen er op dit album echt uit. Juist doordat het een beetje het verrassingseffect is. (6/10) (BMG Rights Management (UK) ltd.)
