Als coverband uit Den Helder, speelden Martin Buitenhuis en band eind jaren 80 voornamelijk nummers van The Rolling Stones en The Eagles. In de jaren 90 gingen zij zelf nummers schrijven. Hiermee werd de overstap gemaakt naar Nederlandstalig. Daarbij hoorde ook een Nederlandse naam en het werd: Van Dik Hout. Zij combineerden rock aan Nederlandse teksten, die de tijdsgeest goed weergaven. In 1994 werd ‘Stil in mij’ hun grootste hit. Maar stil werd het niet, want in 1999 kwam er een samenwerking tot stand met Acda en de Munnik: De Poema’s. Dit muzikale uitstapje duurde 4 jaren en bracht de hits: ‘Houten hart’ en ‘Zij maakt het verschil’. Nu in 2019, viert Van Dik Hout hun 25 jarig jubileum met een nieuw album ‘Een nacht eeuwigheid’ en een clubtour. Op 20 december kwamen zij samen met de band Dan August naar de Hilversumse Vorstin.
Tijdens het binnenkomen van het publiek in de zaal speelde de 5-koppige band Dan August in het voorprogramma. Engelstalige popsongs, die lekker in het gehoor lagen. Alleen de voorste twee rijen mensen reageerden hierop, want iedereen was bezig een goed plaatsje te zoeken of stond bij de bar. De band had veel uitstraling en pakkende refreinen. Het was goede pop met beetje Americana. Het “aaaaaah”-gehalte was iets te veel, maar het instrumentale intermezzo maakte het goed. Prima gitaarmuziek. Na vier nummers was de zaal volgelopen en het publiek ook opgewarmd. De debuutsingle ‘Eyes on the road’ bracht iedereen in de juiste stemming: eyes at Van Dik Hout.
De band liet nog wel een half uurtje op zich wachten, in verband met podiumaanpassing en soundcheck, maar om 21.30 uur was het dan zover: Van Dik Hout betrad het podium. Stevige rock op komst.
Wat direct opviel waren de vele armbewegingen van zanger Martin Buitenhuis. Alsof hij wilde vliegen over ‘Water en vuur’. Later bleek dat hij dit gedurende het hele optreden zo deed. Er werden excuses gemaakt over het verzetten van de datum (van 26 oktober naar 20 december), maar griep was de overmacht. “Voor het eerst in 25 jaar toeren was ik mijn stem kwijt”, zei Martin. Onder luid applaus liet het publiek weten blij te zijn dat de band er nu stond. ‘Werken aan het wonder’ werd ingezet en gevolgd door ‘Goud uit het niets’. Er werd luidkeels meegezongen met ‘Houten hart’ van de Poema’s. Vooral de wat oudere fans stonden op het balkon mee te zingen, de jongeren stonden in de zaal. Opvallend veel mensen waren fan van De Dijk. Dat was te merken aan shirts en het opvangen van gesprekken. Overigens niet vreemd, want later op de avond bleek er connectie te zijn tussen Martin en Huub van der Lubbe, de bekende zanger van De Dijk.
Het was een leuke en vlotte afwisseling van oude en nieuwe nummers. Van het laatste album werden zelfkritische liedjes gebracht. ‘Dat het de wereld was’ ging over de vrienden van vroeger, die dachten te weten hoe de wereld in elkaar stak. Tijdens het ouder worden realiseerden zij zich dat hun rol in het geheel veranderd is. Het leven verandert en vrienden komen en gaan. Deze vrienden in de band zijn gebleven: Martin, Dave, Sandro, Benjamin, Patrick en Oscar. Dat was merken op het podium: De chemie is er nog steeds. Vol passie volgde ‘Meer dan een ander’ van het eerste album. Het werd mooi en klein gebracht, met alleen begeleiding op toetsen en gitaar. De stem van Martin kwam op het balkon zo beter tot zijn recht: echt prachtig! Bij rocknummers overheersde de muziek en galm meer op het balkon, zodat je de tekst niet altijd goed kon verstaan. De ingetogen nummers waren perfect hoorbaar. Zo ook ‘Zoet en zacht’, dat ook klein en intiem begon. Halverwege het liedje, voegden de overige bandleden hun ding toe.
Natuurlijk: waar iedereen op hoopte, kwam: ‘Stil in mij’ werd door een ieder meegezongen. ‘Zij maakt het verschil’ van de Poema’s werd een prachtig vervolg hierop. Martin: ”Als tekstschrijver, maar ook in mijn leven, heb ik niet altijd de juiste keuzes gemaakt. Maar het is oke als je soms de fout ingaat.” Het opvolgende ‘De keuzes die je maakt’ was echter meer dan oke. Halverwege het nummer werd er leuk ingespeeld op het publiek dat kon meezingen met ‘Hé Joe’. De overgangen waren vlot en soepel.
Na ‘Laat het vallen, laat het los’ verliet de band het podium. Zin om naar huis te gaan , had niemand, dus de band kwam terug met ‘Alles of niets’. Het werd : alles! Iedereen deinde mee. ‘Niet geschoten, altijd mis’. Het was een heerlijke avond, waarin Van Dik Hout menigeen heeft verrast. Er werd afgesloten met het prachtige ‘Tot jij mijn liefde voelt’ van Huub van der Lubbe. Martin vond dit zo’n mooi nummer, dat hij had gevraagd aan Huub of hij het mocht zingen. Daar was dus het lijntje met De Dijk. En ja: wij hebben vanavond de liefde gevoeld.
