Twee jaar geleden blies Steven Van Zandt a.k.a. Little Steven zijn solocarrière met zijn begeleidingsband The Disciples of Soul na 18 jaar weer nieuw leven in. Voornamelijk in de jaren ’80 bouwde hij een solocarrière op nadat hij uit The E Street Band van Bruce Springsteen was gestapt. Maar eind jaren ’90 sloot hij zich weer aan bij zijn vaste compagnon The Boss, en was hij ook druk met zijn acteercarrière in de series The Sopranos en Lilyhammer.
In 2017 begon Bruce solo een concertreeks op Broadway, en dat gaf de leden van The E Street Band weer de kans om zich te richten op hun eigen solocarrières. Met het album ‘Soulfire’ verschijnt zijn eerste soloalbum in 18 jaar, maar het was vooral een verzameling van nummers die hij voor anderen had geschreven, en twee covers. Het zorgde er wel voor dat hij de smaak weer te pakken kreeg, want nu is er weer een nieuw album: ‘Summer of Sorcery’. Met dit keer echt volledig nieuw geschreven materiaal.
Het is muzikaal gezien deels vertrouwd. Het zijn genres die hij eerder ook al eens onder handen heeft genomen. Al vanaf opener ‘Communion’ knalt wederom de invloed van Phil Spector’s Wall of Sound uit de speakers. Het vertrouwde geluid van de Jersey Shore komt voorbij in ‘Love Again’, ‘A World Of Our Own’, ‘Soul Power Twist’ en ‘Superfly Terraplane’.
Net als in de jaren ’80 wordt hier weer geflirt met reggae in nummers als ‘Party Mambo!’ en ‘Gravity’. Het door latin beïnvloede ‘Suddenly You’ roept herinneringen op aan ‘Princess of Italy’. ‘I Visit The Blues’ is precies wat je verwacht bij zo’n titel. Het zou Gary Moore niet hebben misstaan op zijn bluesalbum ‘Stil Got The Blues’.
In de jaren ’80 waren de platen van Little Steven sterk politiek gearrangeerd. Dat is anno 2019 niet meer het geval. Ergens merkwaardig, aangezien er momenteel veel gaande is waar een democraat als Steven Van Zandt zich normaal gesproken druk om zou maken. Echter ligt de focus nu meer in het spelplezier en de muzikale wortels die hem hebben geïnspireerd. Iets wat ook bij zijn huidige concerten op de voorgrond staat. Hij is dan ook inmiddels op een leeftijd gekomen waarop hij zichzelf niet hoeft te bewijzen. In dat opzicht heeft hij met dit album weer een plaat afgeleverd waar muzikaal weinig mis mee is. (8/10) (Wicked Cool)
