Afgelopen maandag stond de Belgische achtkoppige band Evil Empire Orchestra tijdens de inmiddels befaamde, bij Nederlanders en ook Belgen van even over de grens, Transformerclub op de bühne in de Muziekgieterij in Maastricht. De kleine stage van de office zaal was hierdoor meer dan ooit gevuld met stuk voor stuk goede muzikanten. Zeer zeker weer een goede keuze van de Muziekgieterij Maastricht om deze wederom Belgische band onder de aandacht te brengen.
Debuut-EP
Ondanks twee singles heeft de band zich een tijd lang zelfs in hun land van afkomst goed verborgen weten te houden, met leden van de bands Hooverphonic, Internationals, El Tattoo del Tigre, Antwerp Gipsy Ska Orkestra en Creature with the Atom Brain.
In 2017 kwam hun eerste debuut-ep uit en deze viel goed in de smaak bij een groot publiek in België.
Gezellig druk
Afgelopen maandagavond was hun vierde gig in Nederland in een reeks van een tour waarvan 15 maart jongstleden de kick off was, die ze doen ter ere van hun allereerste album ‘Start a Fire’, waarbij ze naast Nederland en België ook twee keer Zwitserland aandoen. In eerste instantie leek het niet druk te worden in de kleinere office zaal van de Maastrichtse poptempel, maar zodra de tijd verstreek en het tegen de klok van negenen begon te lopen, de tijd dat de band de stage zou betreden, begon het toch gezellig druk te worden.
Opvallend aparte stem
De muziek van Evil Empire was zeer divers, waarbij vooral de onvervalste ruige hese stem van zangeres en frontvrouw Kimberly Dhondt opviel. In sommige nummers evenaarde haar stem zelfs die van de vroegere Janis Joplin en de liefhebbers van de band Hooverphonic zullen haar stem ook meteen herkend hebben als een opvallende aparte stem uit het repertoire van deze band.
Sfeer en wierrookstokjes
De band ondersteunde haar hierbij met funky grooves en dan weer meer jazzy-achtige invloeden of sixties bluesrock en psychedelische rock met een snufje prog, ondersteund door big band-blazers. Door de afwisseling in stijlen en een mix hiervan was het geheel, dat hier en daar toch klassiek aandeed, toch vernieuwend te noemen.
De band verraste je keer op keer. Bij de meer rockerige nummers hoorde je in de stem van Dhondt zelfs Tina Turner terug, zoals bij het ruigere nummer ‘Enough’ en bij weer andere nummers zoals eerder genoemd de onvervalste hese stem van Janis Joplin, zoals bij het vrolijke, maar aanstekelijke nummer ‘Woohoo’. Allebei fantastische zangeressen en je moet toch heel wat in je mars hebben wil je deze zangeressen kunnen evenaren. En dat had Dhondt!
Ook haar performance was er eentje waar je je onmogelijk bij kon vervelen: Helemaal opgaand in de muziek met veel dansende bewegingen die aanstekelijk waren om het publiek mee te krijgen in haar eigen gecreëerde sfeertje. Een sfeertje dat ze niet alleen door haar muziek, zang en dans creëerde, maar zelfs je reukorgaan werd in haar sfeertje meegenomen door middel van een wierrookstokje dat gedurende het hele concert brandde en zonodig weer opnieuw werd aangestoken door Dhondt wanneer de muzikale hoogstandjes van rest van de band act de présence gaven.
Showelementen
Showelementen waren er ook genoeg ingebouwd. Al is het maar hoe de zangeres in het begin van het concert opkwam: In een donkere, glanzende cape met grote capuchon over haar hoofd, waarop het podiumlicht een mooi effect gaf. Startende met het nummer ‘Predator’, waarbij ze zo nu een dan met haar stem een soort wolvengeluid liet weerklinken. Daarbij haar eerder genoemde bewegingen, die de muziek nog eens extra versterking gaven. De rest van de band bleef hierbij vooral muzikaal begeleiding geven. Maar verrassend als de performance was, veranderde dit plotseling toen de gehele band opeens door de knieën ging. De blazers, die geheel achteraan achter Dhondt bij de achterwand stonden gingen er zelfs in chille houding bij liggen, waarop de zangeres hen volgde. Ondertussen werd in een chille mood verder gespeeld. Dit gedurende enkele minuten: Een chille mood voor de band, die door het publiek vooral als grapje werd opgevat, want je chillheid met de band delen door er op de vloer van de Muziekgieterij bij te gaan liggen, dat ging het publiek schijnbaar toch wat te ver. Het was in ieder geval wel een act die je bijblijft.
Positieve energie
De sprankelende, vrolijk ogende Dhondt bedankte tussendoor de Muziekgieterij en het publiek. Zo liet ze weten dat ze zelden meemaakt dat er zo een positieve energie vanuit personeel en publiek kwam. Ze stond er versteld van en je zag aan haar spontaniteit dat haar dat ontzettend veel deed.
Toegift
Na hun laatste nummer ingezet te hebben, had de band al gauw door dat ze niet huiswaarts konden keren zonder een toegift. Dit deden ze met twee nummers: Het rustige nummer ‘Circles’, waarin Dhondt laat horen dat haar stem zelfs prachtig klinkt als ze de tekst gewoon opzegt in plaats van zingt en als afsluiter het eveneens rustige nummer ‘Hormones’, waarbij ze afwisselend wordt begeleid door de blazers en dan weer door tromgeroffel en bogo’s.
En ja, hierna kon iedereen zich zeer tevreden zich naar huis begeven of nog even een drankje doen en daarbij in gedachten nagenieten.
Verrassend in muziekstijl en performance met een dijk van een zangeres, dat is hoe wij Evil Empire Orchestra na afloop van dit concert in één zin kunnen omschrijven!
foto’s: Anita Martin
