Officieel begonnen onder de naam Jazziacs in 1964, treedt de band inmiddels sinds 1969 al bijna 50 jaar lang op onder de naam Kool & the Gang. In al die jaren is die gang bijzonder hecht gebleken, want nog steeds treedt de band op in vrijwel ongewijzigde formatie. Tenorsaxofonist Ronald en zijn broer, bassist Robert ‘Kool’ Bell, drummer George Brown en altsaxofonist Dennis Thomas zijn er nog steeds bij. Sinds 1982 aangevuld met toetsenist Curtis ‘Fitz’ Williams en trompettist Michael Ray (sinds 1979) en sinds 2011 gecompleteerd door zanger Lavell Evans.
In de loop der jaren heeft de band meer successen geboekt dan menig andere band en zeker op het gebied van funk, disco, soul en R&B staat de band met Earth Wind & Fire torenhoog aan de top van de muzikale eredivisie. Het bleek ook wel uit het enthousiasme van de zaal toen de band opkwam en aanving met een van hun grootste hits, ‘Too hot’ en op z’n Amerikaans gevraagd werd om wat favorieten.
Alleen al het namen noemen werd een feest van herkenning waarna ‘Joanna’ werd ingezet, gevolgd door een flashback to the 70’s, met ‘Funky stuff’, ‘Jungle boogie’ en ‘Hollywood swingin’. Het werden enkele nummers waarbij de voltallige band, noem het gerust een orkest qua personele grootte, een kans kreeg zich te bewijzen. Instrumentaal was er wederom niets aan te merken op Kool & the Gang, bewees ook het jazzy ‘Summer madness’.
Gelukkig is de band op tijd veranderd van instrumentale band naar band met zang. Dit, natuurlijk door het grote succes van hun bijdrage aan de film ‘Saturday Night Fever’ uit 1977. Helaas, ‘Open Sesame’ stond vanavond helaas niet op de setlist, wel ‘Cherrish’. Ook hits als ‘Ladies’ Night’ en ‘Lets go dancing’ lieten de voltallige 013 swingen. Kool and the Gang stond als een huis. Klein minpuntje was wellicht de samenstelling van de setlist, die soms een klein inkakmomentje had. Gelukkig was het maar minimaal en ging 013 van voor tot achter vrij continue in golven op en neer.
Met tophits als ‘Get down on it’ en toegift ‘Celebration’ (na een geweldige, maar niet bij de band passende drumsolo van drummer George Brown) liet de band de volgepakte zaal op zondagavond achter. Hopende op wellicht wat meer oudere albumtracks bij een volgende tour, mag men echter terug kijken op een geslaagde avond back to the 70’s, waarbij originele trompetist Robert Mickens nog vlak voor het einde de show stal met een heuse koprol. Het toonde de vitaliteit van de oude legendes. Disco houdt je jong…dat bewezen Kool en zijn mannen.
