Doureeeh! Schreeuwden ruim 50.000 muziekliefhebbers in een weiland bij het plaatsje Dour in Wallonië, waar Anne-Marie (de Engelse top artieste) met hits als ‘Rockabye’ (Clean Bandits) en ‘Ciao Adios’ op het grote podium furore maakte en voor een waar feestje zorgde.
Dour Festival is al met de 29e editie bezig en dit grote festival met ruim 250 duizend bezoekers in vijf dagen mag er zijn. Een alternatieve line-up met vooral plaatselijke bandjes maar ook een aantal grote namen. Het jonge publiek vermaakte zich met de beats van Dj’s, elektronisch muziekgeweld en lichtshows. De tenten Le Labo en La petite maison dans la prairie zijn echter favoriet. Hier werd meer toegankelijke muziek gespeeld.
Sevdaliza
Donderdag bijvoorbeeld de Rotterdamse Sevdaliza. Haar R&B sound is hypnotiserend en vooral de mannen in het publiek genoten van haar sensuele dansbewegingen. Over bewegen gesproken, iets minder sensueel maar wel aanstekelijk waren de moves van frontman Paul Janeway van St Paul and the Broken Bones. Ze stonden dit jaar ook op North Sea Jazz, maar trokken in Dour iets minder publiek. Het wachten was dan ook op de Engelse Soul sensatie NAO die dezelfde tent vol kreeg. Haar stem liet in het begin wat te wensen over, maar al snel kreeg ze de zaal mee en brulde de enthousiaste menigte haar liedjes mee.
NAO
We keken uit naar het optreden van Solange op donderdag, maar die bleek helaas afgezegd te hebben. Gezien het tijdstip en goed rondkijkend op het veld waar ze verwacht werd is dat wel te begrijpen. Het soms zelfs zeer jonge publiek houdt van een blowtje en een drankje en dat is ’s avonds wel een beetje sfeerbepalend. Stomdronken wandelen er groepjes rond en voor ingetogen muziek van Solange (de zus van Beyoncé) zou waarschijnlijk niet veel waardering zijn.
Cocaine Piss
Door dan naar dag drie (de vrijdag) waar de muziek al vroeg begon (rond tweeën, terwijl het programma doorgaat tot drie uur in de nacht). Overdag was het sfeertje gemoedelijk en leek de menigte wat meer de muziek tot zich te nemen. Cocaine Piss opende de dag met snoeiharde metal en veel geschreeuw. Wakker na deze korte intro pakten we de draad op in de naastgelegen tent met het Franse duo HER. Zij maken sensuele soul pop waar de meisjesharten sneller van gingen kloppen. Melodie is wat muziek toegankelijk maakt en de band Pale Grey doet dat met invloeden van Indie, elektronica en Hip Hop, lekker! De naam Blonde Redhead doet totaal iets anders vermoeden dan de naam zegt, de Japanse gitariste Kazu Makino heeft een prachtige stem die binnenkomt en samen met de tweeling Amedeo en Simon Pace kon ze de zaal bekoren met hun Indierock (binnenkort ook in de Melkweg).
HER
Blonde Redhead
Dan een van de top artiesten op dit festival, NAS (Naaaaas), de New Yorkse Rapper die volgens velen een van de beste Hip Hop albums aller tijden op zijn naam heeft staan (‘Illmatic’ uit 1994). Hij bracht daarna nog wat albums uit maar kon helaas zijn oude succes niet overtreffen. Ruim 50.000 man waren getuige van zijn optreden en gezien de reacties van het publiek kon NAS tevreden zijn. De Bass dreunde nog lang na!
NAS
Foto’s (c) Eric van Nieuwland / Maxazine
