Wie de cd ‘The Great Trovetti Show’ in handen krijgt en afspeelt, zal onbevooroordeeld direct denken te maken te hebben met een nieuw project van Primus frontman Les Claypool. Het enige verschil wellicht is dat de voor Primus zo herkenbare basgitaar niet direct de boventoon voert. Logisch, want we hebben het hier niet over Primus maar over het Brabantse Trovetti.
Debuutalbum ‘The Great Trovetti Show’ laat al vanaf de eerste tonen duidelijk horen welke richting we opgaan met Trovetti; Een mix van Funkmetal en progressieve rock, overladen met een dosis humor die men vindt bij bands als Primus en Mucky Pup. Trovetti is echter op het debuutalbum al verder dan voorgenoemde bands bij hun debuut waren. Wel meegenomen dat er zeker naar de eerste albums van Primus is geluisterd onder het schrijfproces, en die winst dus al dik heeft meegenomen bij de start.
Trovetti klinkt muzikaal en vocaal echter nergens ‘Nederlands’ (op bonusnummer (Waarom? Bestaat er ook een versie zonder bonus nummer?) ‘The Great Trovetti Show’ na dan) en dat is zeker de verdienste van drummer en zanger Rik Diculous. Nummers als het instrumentale ‘The Ship’, dat feitelijk een mini-hoorspel is (en in feite een voorstuk voor ‘Sailorman’) of ‘All Flavors’ brengen halverwege de nodige rust in de explosieve muzikale uitspattingen van het trio.
De band heeft duidelijk gekeken en geluisterd naar de opbouw en inspiratie van Primus, inclusief de soundeffects, en met grote regelmaat zijn er stukjes te horen die naadloos zouden kunnen zijn overgenomen uit weggeknipte passages van Primus. ‘Sailorman’ kan je inderdaad hangen aan Primus’ ‘John the Fisherman’, maar ‘Stealin Stones and Breaking Bones’ lijkt weer juist een weggeknipte versie van Green Jelly’s ‘Three Little Pigs’.
Enige minpuntje aan ‘The Great Trovetti Show’ wellicht is de volgorde van de nummers. Sterkste nummers ‘Cameltoe’ en ‘Muscleman’, beiden wellicht met een dubbele achterliggende gedachte staan direct aan het begin van het album. Daardoor lijkt het album gedurende de speelduur aan kracht af te nemen. Zonde, want wie het album op shuffle afspeelt krijgt een aanzienlijk sterker album te horen. Het is echter het enige minpuntje, want Trovetti levert met haar debuut een van de sterkste debuutalbums af die we de laatste jaren gehoord hebben. (8/10) (Eigen productie)