Na een uitstekende eerste dag kon men alleen maar hopen dat de tweede dag minstens net zo goed zou zijn. Maar toch kon er nog wel eens roet in het eten gegooid worden. Of in dit geval, regen en wind. De zomerstorm die de gehele dag over Nederland zou trekken zou ook de Zwarte Cross wel eens kunnen treffen. Menig festival in Nederland werd afgelast, uitgesteld of verplaatst. Zwarte Cross hield zich staande en opende gewoon weer haar deuren. Maar het was afwachten, afwachten op wat voor een effect de zomerstorm op Zwarte Cross zou hebben.
Qua muziek zou het hoe dan ook een prachtige dag worden. Door de verschillende area’s met verschillende stijlen was er voor iedereen wat te zien. O.a. Fiddler’s Green, BZB, Andy Frasco, Kamchatka en Flogging Molly stonden vandaag op een van de Zwarte Cross podia.
Sue The Night
De Nederlandse indie pop band Sue The Night is, dankzij veel support van Maxazine, gegroeid in de Nederlandse indie muziek. Het leverde de band al een mooie debuut plaat op, waarmee ze uiteindelijk een openingsplek op de mainstage van Zwarte Cross wist te bemachtigen. De lucht was grauw en de wolken stonden op standje storm en regen, maar energiek als altijd kwam de flamboyante Suus de Groot het podium oprennen.
Ondanks dat het tijdens de show van Sue The Night droog bleef, was de opkomst treurig. Een aantal fans van de band hadden zich voor het podium verzameld. Nu is het feit dat het altijd lastig is om een vol veld te trekken als openingsact, en als je dan ook nog de pech hebt dat er noodweer op komst is zit het je al helemaal niet mee. Tijdens het openingsnummer kwam er nog geen beweging op gang. De rustige tonen en het sombere weer vormde samen geen combinatie voor enige beweging bij het publiek. Zangeres Suus de Groot probeerde met haar over-enthousiasme interactie te maken met het publiek, maar ook dit was redelijk tevergeefs. Ze probeerde nog iedereen aan te sporen om ‘Happy birthday’ mee te zingen voor een bekende fan
in het publiek, maar ook dit eindigde in een pijnlijke solo zang.
Op muzikaal en vocaal vlak liep het ook niet altijd even zuiver. Ondanks dat de band uiteindelijk toch een prima set had neergezet, was het toch het weer wat alles tegen hield. Wat een prachtige zwoele, wegdromende power show had kunnen worden, ging nu als rook op in het grauwige weer.
Andy Frasco
Voor iedereen die toch het gevoel wilde hebben dat de zon volop scheen en dat het 32 graden was had zich om kwart over twee bij de mainstage moeten verzamelen. Andy Frasco, die bekent staat als een artiest die er alles aan zou doen om er voor te zorgen dat het een feestje wordt, kon met zijn zomerse blues/jazz muziek zorgen voor de zomer zon die vandaag vervangen werd door een zomer storm.
Met een grote smile, en een fles Jägermeister, verwelkomde Frasco het wederom met te weinig op komen dagende publiek. Maar wat Sue The Night eerder op de mainstage niet lukte, lukte Andy Frasco met een knip in zijn vingers; Het publiek verwarmen. Al vanaf de eerste maat stonden de festival-bikkels vooraan het podium te dansen en te hossen op de meeslepende muziek. Het slechte weer en de kou werden voor even vergeten. Maar dit alles had niet kunnen ontstaan zonder de oprechte energie van Andy Frasco. Als een ware ras entertainer spreekt hij het publiek toe: “Cheers everybody! I want to make a toast. Let’s toast that we will always be happy all right? Let’s toast that we will always be focking happy! Cheers!” en na die laatste woorden gooide hij een halve fles jägermeister door zijn keel en sprong het publiek in (een stuk gelikter dan Miss Montreal een dag geleden deed). Het publiek genoot volop van zijn aanwezigheid en na een dansje over het gehele veld trok Andy Frasco nog meer aandacht.
Andy Frasco was niet meer te stoppen. Het voelde alsof je op een exclusief feestje aanwezig was op een van de Caribische eilanden. De technische mankementen met de microfoon zal niemand meer onthouden, want door deze show waren we zelfs het slechte weer even vergeten.
Zwarte Cross wordt Zwart noodweer
De sfeer was ondanks de kou en het slechte weer qua opkomst erg uitmuntend op het Zwarte Cross terrein. Maar de zomerstorm was op komst en helaas trof dit de Zwarte Cross harder dan gehoopt. Uit het niets begon het met bakken uit de hemel te vallen. Mensen op het open veld renden alle kanten uit, opzoek naar een plek om te schuilen. De megatent werd overvol en veel mensen wisten zich geen raad. Het was afwachten wat er nu allemaal ging gebeuren. Op het cross gedeelte werden stunt shows gecanceled en ook alle attracties sloten de deuren.
De regen hield aan, maar het had nog geen gevolgen voor het festival. Een aantal festival-bikkels had zich vooraan bij de mainstage verzameld voor Kenny B die daar over een paar minuten zijn show zou komen spelen. Deze was echter van korte duur. Na een nummer had de organisatie besloten om het programma op de mainstage stil te leggen wegens de harde windstoten. De camping werd voor iedereen toegankelijk zodat ook daar mensen voor de regen konden schuilen. Helaas moest door de storm het optreden van Kovacs gecanceld worden en Katzenjammer moest haar show op een ander podium spelen. Rival Sons werd weer de eerste band die de mainstage ging betreden.
Niet iedereen bleef de regen trotseren, en veel mensen besloten om naar huis te gaan. Om er toch voor te zorgen dat het festival nog gezellig druk zou blijven had de organisatie besloten om iedereen toe te laten die naar binnen wilde. ‘Gratis entree voor de zaterdag’ was er te lezen op de social media kanalen van de Zwarte Cross. Als je nog zin had om te komen, kon je komen.
Rival Sons
De wind ging langzaam liggen en de regen was eindelijk zo goed als opgehouden. Mensen kwamen uit de tenten en begonnen weer over het terrein te lopen. Zwarte Cross had het weer doorstaan en begon langzaam weer in zijn geheel tot leven te komen. Rival Sons stond klaar op de mainstage om daar met full power de mainstage weer opnieuw te openen.
De Amerikaanse rock band liet er geen gras overgroeien. Met hun muziek van harde gitaren en niks zeggende teksten was het een knaller van een heropening. Geen langdradige verhalen of pogingen tot het opvolgen van commando’s. Spelen, dat was het enige dat ze kwamen doen: Hard spelen. Naar mate de set vorderde werden steeds meer mensen geprikkeld door de strak uitgevoerde nummers van Rival Sons. ‘Pressure and Time’, ‘Electric Man’ en ‘Open My Eyes’ zijn allemaal stuk voor stuk harde, stevige rock nummers die het publiek weer even wakker deed schudden.
Er was geen vuiltje te zien of te horen in het gehele optreden. Nee, de show van Rival Sons was een optreden van stadion-formaat. Er werd geknald alsof ze stonden te spelen voor 100.000 man, en er had geen andere act beter de mainstage kunnen heropenen dan Rival Sons.
Flogging Molly
En dan komt dat rare moment. De mainstage had pas net weer een act gehad, maar het was nu alweer tijd voor de afsluitende act van de avond: Flogging Molly. Ierse folk muziek stond klaar om iedereen nog even dat feestje te geven wat ze verdiende.
Het was even twee keer knipperen met de ogen, maar het veld van de mainstage stond toch echt afgeladen vol. Dit was een vreemd gezicht aangezien er bijna de gehele dag geen mens op het veld te zien was. Na de vuurwerk show, die altijd voor de laatste act op de mainstage word afgestoken, stond Flogging Molly al gelijk klaar op het podium. ‘Holland! This is what we can do!’, en alsof er iemand op een knop drukte begon het gehele veld op de muziek mee te springen. Mensen konden eindelijk de vreugde en energie kwijt en Flogging Molly speelde daar goed in mee. “Thank you for staying with us after this awful rainy day. So it’s time to put a smile on everybody’s face and the dance in everybody’s feet. Come on Holland, let’s go crazy!” en het volgende nummer werd ingezet. Mensen begonnen te crowdsurfen, bier werd in de lucht gegooid en er werd gesprongen tot het eind. Er ontstond een harmonieus moment tijdens ‘Whistles the Wind’ toen alle handen in de lucht gingen en er voorin een aantal fans luidruchtig de tekst begonnen mee te zingen.
We kunnen nu natuurlijk wel kritisch gaan zijn over de zang die toch meer en deels niet zuiver was, maar laten we eerlijk zijn. Een loepzuivere show was niet het gene waar het Zwarte Cross publiek op zat te wachten. Een feestje, vol plezier dat was het enigste wat nodig was. Vieren dat we de storm hadden overleefd. Flogging Molly had van deze taak meer dan een groot succes gemaakt.
Ondanks het slechte weer hield de organisatie van de Zwarte Cross het hoofd koel. Iedereen werd goed op de hoogte gehouden en voor alles verzon de organisatie een oplossing. Voor de camping gasten die door de storm geen tent meer overeind hadden staan werd er onderdak geregeld. Er zijn veel festival-organisaties die nog wat kunnen leren van de gang van zaken bij Zwarte Cross. Want het festival bikkelde zich er gewoon door heen.
