Afgelopen jaar heeft Knarsetand op meer dan 60 festivals gespeeld en lieten ze het publiek bezweet en tevreden achter. Met tien man sterk op het podium is een optreden van Knarsetand een absoluut feest om te zien en winnen ze razendsnel fans en populariteit. Na het geprezen album My Ecsape kwam vorige week de EP Fantasy uit, tijd voor een tussenbalans.
‘Danza de la Muerte’ heeft door het heerlijke salsageluid en overvloed aan koperblazers, meteen het gevoel dat je klaar bent voor de zomer. Het fijne stemgeluid van Miou Amadée past zo goed bij het geluid en sfeer van het nummer, welke na ruim drie minuten klaar had kunnen zijn. Helaas wordt het dan een beetje overbodig verlengt met twee minuten dubstep. Hoewel dit een typisch Knarsetand geluid is wordt hiermee het hele sfeertje van Danza de la Muerte om zeep geholpen.
‘Fantasy Part I’ is de titeldrager van de EP en dat schept meteen verwachtingen. Omdat het nummer begint met de breakbeats en dubstep van de band zit er meer logica in het nummer en is de opbouw goed opgemaakt. Een nummer wat het ongetwijfeld goed gaat doen op de zomerfestivals en zal met een beetje geluk opgepakt gaan worden door de landelijke radiozenders.
Waarschijnlijk waren er bij het schrijven van ‘Fantasy’ twee versies ontstaan welke beide zo goed zijn dat ze allebei uitgewerkt zijn tot aparte track. Gelukkig maar. In de eerste minuut van ‘Fantasy Part II’ wordt je meegenomen op een zweverige fantasiereis en ben je dichtbij een staat van hypnose door de stem van Miou. De dikke beat die je plotseling uit droomtoestand haalt is van het kaliber “volumeknop op tien graag”.
‘Burn Babylon Down’ gaat met een klein reggae ritme weer een complete andere kant op. Zelfs een Caro Emerald sausje maakt het nummer beter. Net als je een beetje geduldig zit te wachten op een tempowisseling is daar opeens Martijn Holtslag. Een geweldig stukje rauwe rap met rockgitaren en fantastische dubstep beat die wel allemaal zo waarderen bij Skrillex. Als ik me niet vergis heb ik deze eerder gehoord tijdens het memorabele optreden tijdens ADE in de Melkweg.
Dat Martijn door velen geprezen wordt is heel duidelijk te horen op het laatste nummer ‘Dead Men Tell No Tales’. Het nummer grenst aan onwaarschijnlijke muziekintellegentie. Waanzinnige energie die ik eerder alleen bij Typhoon heb gezien, mede door de combinatie van “agressieve beats” versus een meeslepende blazerssectie. Dit epische hoogstandje maakt de misser van Danza de la Muerte helemaal goed en is mijn blik dit festivalseizoen gericht op Knarsetand.
(8/10) (ONusual records)
