Een avond experimentele metal, dat is een avond met het Zweedse Meshuggah. 25 jaar bestaat deze band alweer. In het kader van de tour ‘25 Years of Musical Deviance’ staan zij in een haast uitverkochte The Max, Melkweg Amsterdam.
De Poolse band Semantik Punk zet strak in met muziek waar de punkinvloeden duidelijk hoorbaar zijn, maar gaat langzaam over naar Ambient. Lange gitaarsolo’s volgen, waardoor het publiek zijn aandacht verliest. Car_Bomb daarentegen brengt het publiek wel aan de kook, al zal het kookpunt pas bereikt worden als de mannen van Meshuggah op het podium verschijnen. De New Yorkers laten progressieve metal horen, gespeeld door zanger Michael Dafferner, Elliot Hoffman op drums, gitarist Greg Kubacki en bassist Jon Modell.
Op het podium komt achter de drummer een groot doek te hangen met een figuur uit het Boeddhisme erop. Deze afbeelding staat op de touraffiche en is geheel in lijn met de voorkant van hun laatste album ‘Koloss’ uit 2012. Iets meer naar voren staan aan weerszijde 2 banners met een groot oog erop, vergezeld van een vrouwenkop met tentakels van een octopus. Daarnaast nog 4 palen met stroboscopische lichten, en het feest kan beginnen. Het publiek, voornamelijk mannen, gaat al vanaf de eerste tonen compleet uit hun dak. Shirts gaan uit, er wordt gebeukt, gesprongen en hard meegezongen of nee, beter gezegd: meegebruld! Zanger Jens Kidman laat de vertrouwde bewegingen zien die hem zo karakteristiek maken, zoals het zichzelf breed makend met de armen gespreid en het rollen met de ogen. Dat zou je kunnen opvatten als een uiting van gekheid, naar het Hebreeuwse woord Meshuggah. Van het album ‘Contradictions Collapse’ uit 1991 spelen ze de nummers ‘Cadaverous Mastication’ en ‘Greed’ die voor het jaar 2014 nog nooit eerder live ten gehore gebracht zijn. Het publiek gaat nog meer uit zijn plaat. Gelukkig ontbreekt het snoeiharde ‘Bleed’ niet. Meshuggah eindigt hun rete-strakke show met ‘In Death – Is Life’ en ‘In Death – is Death’, twee bij elkaar horende songs die op het album ‘Catch Thirtythree’ staan. Bij elkaar duren deze songs zo’n 15 minuten, een mooie afsluitende toegift. De eerste zin van ‘In Death – is Death’, ‘Iridescent to the searching eyes’ maakt dat ik nog één keer intens contact heb met de twee starende ogen op de banner, want wat zijn die gaaf! Een waardige afsluiter van 2014, dit concert!
