Level 42, wie kent ze eigenlijk niet, de Britse funkband had de afgelopen drie decennia een groot aantal hits, waaronder ‘Lessons in Love’, ‘Love Games’, ‘Hot Water’, ‘Something About You, ga zo maar door. Recentelijk bracht de band een nieuwe EP uit, getiteld ‘Sirens’, de opvolger van het uit 2006 daterende album ‘Retroglide’. In het kader van de release van ‘Sirens’ geeft Level 42 een 10-tal concerten in ons land, waaronder een werveldende show in het uitverkochte Paard van Troje te Den Haag.
Bij de ingang van het Paard van Troje staat een half uur voordat de zaal open gaat al een enorme rij met fans ongeduldig te wachten. Als uiteindelijk de deur open gaat stormen de die-hard fans naar binnen om zo dicht mogelijk bij het podium te kunnen staan. We moesten wel wat geduld hebben, het concert zou om 20:00 uur beginnen, helaas… drie kwartier later dan gepland ging dan uiteindelijk het licht uit en knalden de eerste tonen van ‘Love Games’ door het intussen tot de nok gevulde Paard van Troje.
Als verwacht – de tour heet niet voor niets de ‘Sirens’ tour – kwamen er tracks van de EP voorbij, waaronder ‘Where’s Yo’ Head At’, ‘Mind On You’, en natuurlijk de titeltrack ‘Sirens. Ík moet eerlijk zeggen dat toen ik de EP voor het eerst goed beluisterde ik niet echt gecharmeerd was van de tracks. Echter, live zijn ze echt stukken beter, vooral ‘Sirens’ zelf was voor mij de echte uitschieter. Wel was het goed te merken dat het publiek de nieuwe tracks nog niet goed kent, er werd nauwelijks meegezongen.
De hits werden natuurlijk ook gespeeld, als gezegd hun grote doorbraak in Nederland, ‘Love Games’, het altijd mooie ‘Leaving Me Now’ (wel met kanttekening dat de mooie solo van Mike Lindup aan het eind van het nummer weggelaten werd), ‘Tracie’, ‘The Sun Goes Down’ (Living It Up), en ‘Starchild’, het concert werd afgesloten met de ‘Sirens’ track ‘Build Myself A Rocket’. Natuurlijk volgde er nog een toegift, het Paard ontplofte toen ‘Heaven in My Hands’ werd ingezet. Na het heerlijke ‘The Chinese Way’ en het altijd spetterende ‘Hot Water’ kwam helaas een eind aan Level 42’s optreden in Den Haag.
De band, voor deze ‘Sirens’ tour, uitgebreid met een tweetal blazers, klonk als vanouds. Sterker nog, het lijkt wel of de mannen steeds beter aan het worden zijn. Wat te denken van frontman Mark King, gedurende het hele concert spatte de energie van hem af. De tand des tijds heeft op hem en toetsenist Mike Lindup nauwelijks effect gehad. Mark’s broertje Nathan King’s gitaarwerk, echt subliem, Sean Freeman’s saxofoonspel, idem dito. En dan drummer Pete Ray Biggin, hij sloeg er op los alsof zijn leven er vanaf hing.
Ik kan over het concert nog maar één ding zeggen, klasse… grote klasse.
