‘Ik worstel en kom boven’ is de vrije vertaling van ‘Luctor Et Emergo’. Het is de wapenspreuk in het wapen van de provincie Zeeland en verwijst naar de watersnood ramp in 1953. Je zou dus verwachten dat de Maastrichtse band Lesoir hiermee verwijst naar het buiten de oevers treden van de Maas in 1993, waarmee o.a. de regio Maastricht te kampen had. Niets is minder waar. Uit de teksten blijkt dat Maartje Meessen-vocals, Ingo Dassen-gitaar, Ingo Jetten-gitaar, Eleen Bartholomeus-bas en Bob van Heumen-drums, hun persoonlijke gevoelens op zaken die hen bezighouden in muziek hebben omgezet.
Lesoir heeft een geluid dat door iedereen anders omschreven wordt en waardoor ik er maar, om iedereen tevreden te houden, een alternatief stempel op plak. Vergelijkingen met The Gathering gaan op en de heldere stem van zangeres Maartje Meessen wordt meermaals vergeleken met die van Anneke van Giersbergen, maar ook met die van Skin (Skunk Anansie).
De 12 songs op dit derde album zijn goed uitwerkt, waarbij de productie aan John Cornfield toevertrouwd werd, die eerder met o.a. Muse, Supergrass en Razorlight werkte. Na een aanzwellende intro wordt de openings- track ‘Battle’ er bij mij meteen ingeramd, maar het nummer kent ook weer rustige passages en dat is met de meeste nummers het geval.
Moeiteloos wordt van de soms zweverige, vreemde intro’s afgeweken om in een bombastische eruptie te escaleren zoals bij (A Lady Called) Bright’. ‘Going Home’, ‘Single Eyed’ en ‘Press Play’ zijn rustige, sferische nummers die na iedere draaibeurt aan glans winnen. Op ‘Delibrate’ komen invloeden van Skunk Anansie bovendrijven, wat voor mij door zijn bombastische sound toch wel een van de sterkste nummers is.
Het korte, breekbare, ‘Room For One More’ is een prachtige afsluiter van deze CD, die een waardige opvolger van hun succesalbum ‘Transience’ is. Dit album bracht Lesoir al succes in o.a. Engeland en China, waar de band al enkele keren op tournee was.
Op Luctor Et Emergo laat Lesoir horen dat ze uit een goede metal legering gegoten zijn, waaraan een flinke portie psychedelica, folk en symfonische rock is toegevoegd. Dat zal deze muziek niet voor iedereen meteen toegankelijk maken en ook ik had bij enkele nummers een vrij lange indalings-periode nodig om de muziek op de juiste waarde te schatten.
Voor mij staat echter wel vast dat Lesoir een groeibriljant is, die over niet al te lange tijd in een adem met bands als Within Temptation, Delain en Epica genoemd zal worden.
(8/10)(V2 Records)
