Gov’t Mule begon in 1994 als een ‘side project’ van de Allman Brothers. ” Om iets in onze vrije tijd te doen voor ons plezier” zegt de medeoprichter van deze Amerikaanse Southern rock band Gov’t Mule Warren Haynes twee uur voordat hij met die band gaat optreden in de Melkweg in Amsterdam. Het is een live band bij uitstek. Of beter gezegd een jam band, een fenomeen dat begon met de Grateful Dead en de Allman Brothers. Groepen waar Warren overigens ook in speelt. Jam bands spinnen hun nummers spontaan uit tot 10 minuten ondermeer door het invoegen van gitaar- bas-, orgel- en drumsolo’ s.
Zo ook Gov’t Mule op deze gedenkwaardige avond in de Melkweg in Amsterdam. Ondanks de concurrentie van de WK voetbalwedstrijd Brazilië – Duitsland speelde de band in een volle zaal, voor een enthousiast publiek dat waar krijgt voor zijn geld. Het is de muziek waar het om draait, geen overdreven show, hier zijn rasmuzikanten aan het werk, met de gedreven zanger/gitarist Warren Haynes als frontman. Moeiteloos trakteert hij de toeschouwers op onnavolgbaar (slide) gitaar werk en krachtige zang. Onnavolgbaar in de zin van weergaloos, want de overige bandleden weten hem uitstekend te volgen. En dat is al een prestatie op zich want het improvisatiegehalte is hoog. Een andere man die opvalt is de multi-instrumentalist Danny Louis, die keyboards speelt, maar er tijdens de show er niet voor terugdeinst ook een gitaar of blaasinstrument te bespelen. Ook zo’n rasmuzikant!
In de tweede set worden ondermeer nummers als de ‘The shape I’m in’ van The Band en ‘Trouble every day’ (één van mijn favoriete Frank Zappa nummers) zeer sterk vertolkt. Er is ook plaats voor een lange drumsolo. In de jaren zestig en zeventig was dat usance . Meestal verveelde dat snel maar bij Matt Abts kan dat niet lang genoeg duren. Zijn creatieve en toch strakke drumwerk is fantastisch. Met de bassist Jorgen Carlsson vormt hij een hechte ritmesectie. Jorgen staat niet in de spotlights, hij doet zijn ding en dat doet hij geweldig.
Ooit zag ik een concert van de Grateful Dead in Rotterdam dat 4,5 uur duurde. Zó bont maakt Gov’t Mule het niet. Na zo’n 2,5 uur en een fantastische uitsmijter is het mooi geweest. Mooi? Nee, fantastisch!
Foto’s (c) Jan Marius Franzen