Componist/producer/pianist Alan Lauris is in het kleinkunstgenre niet geheel onbekend: in de jaren ’90 was hij de helft van het cabaretduo Alias the same, dat drie Nederlandstalige albums uitbracht. Tegenwoordig vooral bekend met zijn Engelstalige electrosingersongwriterpop. Lauris heeft recentelijk zijn ‘Q3’ uitgebracht, waarmee na de EP-trilogie The Quest (deel 1 in 2002 en deel 2 in 2003) na lange tijd eindelijk is voltooid. Tussendoor richtte Lauris zich op de albums Connect me (2006) en Different Frequency (2009). Waarom The Quest nu pas is afgemaakt is een raadsel, DAT The Quest is afgemaakt is echter alleen maar een zegen te noemen.
‘Q3’ is in enkele woorden het beste samen te vatten als Kraftwerk meets the Pet Shop Boys. Zelfs de stem van Lauris zou niet bij dit Engelse Synthesizerpop-duo hebben misstaan. Ook vergelijingen met (kent u hem nog) Mr Oizo kom en direct in mij op. Niet in de minste plaats omdat Lauris een sokpop/alterego ‘Albert’ gebruikt. De videoclip bij het briljante ‘Following Albert’ eenmaal gezien te hebben, geeft al direct de verbeelding dat het ook die Albert is die de rest van de tracks achter het toetsenbord staat. Een geweldige vinding, die als je het mij vraagt, door Lauris zeer zeker nog meer zou mogen worden uitgewerkt.
Een andere noemenswaardige track op de EP, ‘I have what it takes’ zou mogelijk zelfs enige hitpotentie hebben, hoewel de stijl die Alan Lauris aanhangt niet voor iedereen is weggelegd. Ik lust er echter wel brood van en dat is dan ook waarom deze EP (die overigens net zo lang of soms zelfs langer duurt dan sommige ‘grote’ artiesten op een CD persen) hier inmiddels op repeat staat. I’m Following Alan! (8/10) (cANAL iSLAND rECORDS)
