Na bijna 8 jaar staat het Schotse Texas weer op Nederlandse bodem, in een uitverkocht Paradiso. Meteen ook de enige plek in Nederland waar ze deze tour optreden. Hun nieuwste album ‘The Conversation’ is ruiger dan eerder materiaal wat we van hen kennen: zangeres Sharleen Spiteri laat een felle, maar ook een soulvolle kant zien.
Het voorprogramma uit London, Girl Called Johnny, is zangeres Karen Anne vergezeld door een drummer en gitarist. Zij spelen hun eigen songs zoals Hey Jack en Dreams, maar ook coveren zij Soft Cell’s Tainted Love, waarvan Karen de hoge tonen net niet haalt. Wel versterkt de tweestemmigheid van zangeres en gitarist elkaar erg goed.
Dan is het de beurt aan Texas. Vooraan in de set spelen zij hun nieuwste nummers, waaronder de met een stevige beat onderlegde song Detroit City, The Conversation en Dry Your Eyes. Deze laatste komt medio november uit op single, en draagt Sharleen vanavond op aan een vriendin die tijdens een typische meidenavond waar 3 flessen drank ineens 10 flessen bleken te zijn, openbaart dat zij gaat scheiden van haar man. Sharleen en haar band hebben er zin in vanavond, en glimlachen van oor tot oor: Sharleen springt op het podium als een jonge hond op en neer, en deelt in de lucht judo-trappen uit, onder luid gewoooooooooow en geyeah. Wat een rockchick is Sharleen zeg, haar mannelijke bandleden verbleken qua stoerheid helemaal bij haar! Het publiek klapt, springt en joelt mee, en krijgt de ruimte om hele delen van songs mee te zingen, onder andere bij Say What You Want. De tweede helft van de show gaat Texas verder met klassiekers I Don’t Want A Lover (met een battle tussen de twee pianisten), Black Eyed Boy, Summer Sun en Inner Smile. Sharleen en haar band sluiten deze mooie intieme maar zeker ook energieke avond af met een cover van Ike en Tina Turner: River Deep, Mountain High. En dansen maar!
In de tram naar het centraal station hoor ik Sharleen (per ongeluk) nog eenmaal via een geluidsopname op een telefoon door de tram de song Say What You Want zingen. En dat zeggen-wat-ze-wil, dat doet ze, zelfs in een Amsterdamse tram!
