Gitarist Robin Davey( bekend van the British Blues hall of Famers ‘The Hoax’) en Greta Valenti ,die opgroeide tussen de New Orleans music scene, vormen hier een compromisloze, rauwe op de blues geënte rockformatie. Robin Davey zorgt voor meestal overbooste gitaarwerk, voor bass en backingvocals .Phil Wilson bepotelt de drums en Jessy Davey is de man van de “additional” instruments. Vocals en percussie zijn van Greta Valenti, die ook voor de “fucking” teksten gezorgd heeft.
Een ongekookt, maar wel gepekeld en pezig album heeft ‘Well Hung Heart’ gemaakt. 
Ze hebben zich niet laten inkaderen door gelijk wie en hebben dit album eigenzinnig afgewerkt. Maar de invloeden van buitenaf zijn net als bij Pavey en Valenti zowel van Britse als van Amerikaanse afkomst en zijn her en der duidelijk aanwezig. Hendrix en Led Zeppelin, P.J.Harvey, Nirvana en Rage Against The Machine, ze zitten allen in mindere of meerdere mate in de muzikale roots van deze groep.
Als je de cd in een keer draait lijken de meeste nummers qua geluid en opbouw sterk op elkaar. Gelukkig zijn er de trendbrekers die de aandacht er in houden. ‘Wedding song’ is er zo eentje en ook het laatste nummertje onderscheidt zich duidelijk van de rest. Met een simpele rammelende akoestische begeleiding krijg je 1 minuut en dikke dertig seconden to ‘Get the F. out of California’.Dit lijkt een verdwaalde opgefokte versie van een Mississippi John Hurt song of een verloren nummer van Leadbelly .Zelfs de beginkraak en de ruis van het 75rpm-tijdperk zitten erbij.
Zeker geen slecht album. Soms iets te langdradig, maar absoluut het beluisteren waard. Ze zijn jong genoegt om het te kunnen… (7/10)(GROWvision)
