Stijl en verbondenheid tijdens succesvolle tweede editie The Woo.
De tweede editie van The Woo in het Rotterdamse Lantaren Venster kan een succes worden genoemd. Naast een uitstekende line-up bestaande uit onder meer Tasha’s World en Pete Philly, overtreft het evenement de eerste aflevering uit april met name door stijl, maar ook door verbondenheid.
The Woo is een productie van conceptbedenker Robert Tjung en soulzangeres Sabrina Starke. Het staat voor een avondje uit in een stijlvolle ambiance waarbij de bezoekers kunnen genieten van muziek, poëzie en film. Het multifunctionele Lantaren Venster in de bruisende Nederlandse havenstad biedt voor The Woo de uitgelezen plek met haar enerzijds moderne en tegelijkertijd warme, sfeervolle uitstraling.
Hoekzitbank
Gevoel voor stijl valt meteen op in de aankleding op de bühne in de grote zaal: tussen de instrumenten staat een moderne hoekbank met rode kussens en een sfeervolle lamp. Achter het podium hangt een groot doek waarop een zandgolvend The Woo wordt geprojecteerd. De begeleidingsband On Vibe gaat netjes gekleed in zwart/wit en speelt tijdens de introductie smooth klinkende soul, terwijl het multiraciale publiek de voorstelling – die wordt gehost door radio/tv-presentator Winfried Baijens – aanschouwt vanuit hun rode stoeltjes op de tribune.
Klasse en wiebelende heupen
Souldiva Tasha’s World bewijst tijdens The Woo opnieuw haar klasse als zangeres en performer: de charismatische vocaliste maakt onder andere grote indruk met een fenomenale negen minuten durende uitvoering van de ballad Tainted van haar laatst verschenen album BLCK GLD. Singer-songwriter Jenny Lane grapt er nonchalant op los over haar recente moederschap, waarmee ze de lachers snel op haar hand heeft. Ze overtuigt met haar opzwepende songs die pop en soul verenigen, maar ook gospel verraden zoals in het ijzersterke I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free dat voor wiebelende heupen zorgt.
In tegenstelling tot de vorige editie van The Woo verdwijnen de muzikanten niet backstage na hun performance, maar nemen ze plaats op de bank op het podium om naar elkaars optredens te kijken. Een sterk element dat een ontspannen verbondenheid wekt.
Fel randje
Nieuwkomer en veelbelovend talent June Noa verrast met een soulvolle stem, voorzien van een fel randje
dat doet denken aan Anastacia en Joss Stone. De liedjes ademen de groovende soul van de Dap Kings, maar ook van Motown. Rapper Pete Philly, die het poëzie gedeelte van The Woo vult, toont zich ontegenzeggelijk een meester MC; ter plekke improviseert de helft van het voormalige hiphopduo Pete Philly & Perquisite teksten in een aanstekelijke flow op basis van onderwerpen die hij aan het publiek vraagt.
Spontaniteit keert ook terug als Tasha’s World in het publiek de jonge zangtalenten Melissa Fortes en Sonia Andrade spot en hen stimuleert het podium op te komen mee te doen. Het leidt tot een sterk staaltje zangimprovisatie waar het plezier van afspat.
Sloppenwijken
Wordt tijdens de eerste editie van The Woo de feel-good swingkomedie The Sapphires vertoond, deze keer staat de filmdocumentaire Leaving Mandela Park van de Kaapse Saskia Vredeveld op het programma. De film volgt vijf jongeren in de Zuid-Afrikaanse sloppenwijk Mandela Park die met muziek en dans een beter leven willen opbouwen. Wellicht persoonlijke smaak, maar de uitwerking van de film is wat oppervlakkig en traag. Dat staat verder los van het thema in de film en het concept van The Woo. Het getuigt van een stukje eigenzinnigheid om voor deze film te kiezen.
Hippe aanrader
De tweede editie van The Woo laat een voldaan gevoel achter. Een smaakvolle selectie van Nederlandse muzikanten onder begeleiding van een gelikte huisband met geslaagde optredens. Ook al blijft de keuze voor de film achter ten opzichte van de eerste aflevering, het getuigt wel van artistieke durf. The Woo is een hippe aanrader voor liefhebbers van een avondje uit in stijl met meerdere culturele disciplines.
