Het was even wachten, maar bijna zes jaar na het verschijnen van ’13th Star’ heeft Fish een nieuwe cd uitgebracht met de titel ‘A Feast Of Consequences’. De recensie van die cd is volgende week te lezen op Maxazine. Met de release van de cd gaat ook de nieuwe tour van start, met als toepasselijke titel ‘The Movable Feast Tour’. Ook daarvan zal binnenkort een verslag te vinden zijn op deze site. Maar eerst wilden we bij Maxazine graag weten hoe het met hem gaat en wat we mogen verwachten. In een telefoongesprek vertelde hij over heden en verleden, over plannen en daden. Een interview met Fish.
Hallo, je spreekt met Rinco van Maxazine. Hoe gaat het?
Hey Rinco! Leuk dat je belt. Met mij gaat het wel goed, alleen ben ik erg gestresst. We vertrekken vannacht voor de tour en m’n huis staat nog vol met dozen met merchandising. Gekkenhuis.
Ik zag de foto’s op FB, het zijn er inderdaad nogal veel…
Hahaha ja dat zeg ik: gekkenhuis! Maar met jou is alles goed dus?
Ja hoor, ik heb wel zin in je optreden van aanstaande donderdag in Groningen.
Ja man, da’s volgende week al… het gaat allemaal zó snel nu. Het lijkt alsof we gisteren pas het album hebben afgemaakt maar we gaan nu al touren. Een hele ommezwaai van de studio naar het podium, we hebben wat problemen gehad gaandeweg het hele gebeuren maar goed, we gaan op pad.
Er waren problemen met de ‘deluxe’ versie van het album?
Ja, en da’s verschrikkelijk balen. We hebben zó hard gewerkt en geprobeerd te regelen dat alles precies uitkwam, en ironisch genoeg is dan het paradepaardje, iets wat ík als fan van een band zou willen hebben, niet af. We hadden alles op tijd ingeleverd maar zij hebben niet op tijd kunnen uitleveren. Iets wat elders in vier weken af had kunnen zijn kost deze maatschappij blijkbaar tien weken… We kunnen er niets aan veranderen dus hebben we maar geprobeerd om er zo goed mogelijk mee om te gaan. We hebben iedereen die een ‘deluxe’ editie had besteld een code gestuurd zodat ze op hun computer in ieder geval alvast konden luisteren naar het album. Daar hebben we ook weer positieve energie uit kunnen halen omdat dat gebaar erg werd gewaardeerd en het deed ook al gauw de ronde hoe goed dit album eigenlijk is, en daar putten we natuurlijk ook weer zelfvertrouwen uit.
Het is ook een goed album. Ik heb er gisteren en vandaag naar geluisterd, en persoonlijk denk ik dat het je beste album uit je solo-carriëre tot nog toe is.
Dank je, dat denk ik zelf ook! En ik ben blij dat ik er de tijd voor heb genomen. Het is natuurlijk al best lang geleden dat ’13th Star’ (2007, R.E.) uitkwam. Ik had er voor kunnen kiezen om tussendoor een minder goed album uit te brengen, zeker financiëel was dat wel aantrekkelijk geweest, maar ik wil mijn integriteit niet verliezen voor het geld, dat kan ik ook niet aan mijn fans verkopen. Ik had in 2010 of 2011 best iets kunnen uitbrengen maar dan was het zeker minder goed geweest dan dit album en dat had mijn carriëre geen goed gedaan omdat men van mij verwacht dat ik het beste van mezelf in een album stop. Tijdens de ‘Fish Heads Tour’ kwam ik erachter welke kant we op moesten om te bereiken wat we nu bereikt hebben. Het plezier terugvinden in optreden, en vooral mijn zelfvertrouwen herwinnen na mijn stemproblemen, het opnieuw leren schrijven van nummers door bestaande nummers helemaal uit te kleden, te kijken hoe ze in elkaar hadden gezeten en daarna weer reconstructueren, als een auto die je uit elkaar haalt om ‘m daarna weer in elkaar te zetten. Dan weet je precies welk onderdeel op welke plek moet om de motor goed te laten draaien. Zo hebben we ook ‘A Feast Of Consequences’ aangepakt. Met als uitgangspunt: een gitaar, een piano en een stem. Die drie aspecten gebruiken om een lied te schrijven, puur en zonder computers en samples. Alle energie in het nummer, en pas daarna een arrangement eromheen bouwen. Daarom is het zo’n sterk album geworden, het is een eerlijk en een oprecht geschreven, puur album.
Dus wat je zegt is dat de ‘Fish Heads Tour’ de inleiding van dit project is geweest?
Het was dé fundering voor dit project. Op creatief gebied en op persoonlijk gebied. Ik ben tijdens die tour mijn demonen kwijtgeraakt en heb een schaduw kunnen afschudden.
Het was voor het publiek ook een kennismaking met een andere Fish. Ik heb je zien optreden in Leeuwarden, en tijdens het concert kwam je van het podium af, je ging vóór me staan en schudde m’n hand. Daarna liep je even de zaal in, kwam terug het podium op en ging verder met de show. Nou ben ik een redelijk nuchter persoon maar tóch deed het wel iets met me. Jij moet je ook vast wel bewust zijn van het feit dat je impact hebt op je fans waarvan de meeste je al jarenlang volgen.
Dat was juist het mooie van de ‘Fish Heads Tour’, dat de ruimte er was om het publiek te raken. En dat bedoel ik niet alleen lichamelijk door het schudden van een hand, maar gewoon het gevoel, het idee dat je als een soort van familie in één grote ruimte bent en door hetzelfde met elkaar verbonden. Er was ruimte in het raamwerk van de shows zodat ik ook het gevoel had een verhaal te kunnen vertellen. Omdat ik me er zo goed bij voelde vertelde ik ook meer, liet meer van mezelf zien en eigenlijk was het gewoon een ouderwetse manier van optreden. Er was amper ruimte tussen het publiek en het podium en voor mij als artiest was dat een heel prettige ervaring om er middenin te staan en het publiek heeft dat ook zo gevoeld. Met een volledige elektronische band had dit nooit gekund. Nu, met ‘A Feast Of Consequences’ gaan we het weer anders doen, en dat geeft ook weer de mogelijkheid om andere podia aan te doen.
Heb je er zin in? De nieuwe tour?
Ja, zeker wel. Het zal heel anders gaan dan met de ’13th Star Tour’. Tijdens die optredens had ik een probleem, begrijp je me? En ik dacht dat het probleem in mijn hoofd zat, maar het zat in mijn keel. En dat probleem moest chirurgisch worden verwijderd (Fish bleek een goedaardig gezwel te hebben dat zijn stembanden beïnvloedde, R.E.). Ook daarom, nogmaals, was de ‘Fish Heads Tour’ zo belangrijk, ik moest mijn stem weer leren beheersen, mijn zelfvertrouwen, mijn evenwicht herpakken. Tijdens ’13th Star’ heb ik me regelmatig afgevraagd of ik niet iets anders moest gaan doen. Nu, met dit nieuwe album, weet ik gewoon dat we iets goeds hebben gemaakt, we krijgen zúlke goeie reacties en feedback, dat geeft ook heel veel power om rond te gaan touren en alle podia aandoen die op de agenda staan. De nummers die we in de studio hebben opgenomen zijn fantastisch geproduceerd door Calum Malcom, die ook ’13th Star’ produceerde… In mei hebben we al wat nummers in een ‘gestripte’ versie gespeeld tijdens een optreden waar we erg goeie kritiek op kregen… dat geeft vertrouwen. Ja, ik heb er zin in! Het doet me ook goed om te constateren dat we met dit album iets anders doen dan een cd ‘noot-voor-noot’ spelen, dat is het laatste dat ik zou willen. En dat zul je op het podium terugzien.
Frank Usher, je vaste gitarist, besloot om ergens in het proces af te haken, tijd voor andere dingen te nemen, en maakt nu geen deel uit van de band. Had het album anders geklonken als hij erbij was gebleven?
Ja. Absoluut. Robin Boult, die Frank’s plaats heeft ingenomen, legt heel andere dingen op tafel dan Frank. Robin’s inbreng is om die reden zeker terug te vinden in de muziek, het is niet zo dat hij hetzelfde doet als wat Frank zou hebben gedaan. Mensen vergeten dat Frank wel vaker een tijdje uit de band is geweest. En Robin kende ik omdat hij in ’97 in de band zat tijden de ‘Sunsets On Empire Tour’. Frank was er toen ook niet bij omdat hij zich niet goed kon identificeren met de muziek van dat album. We hadden in ’95 ook al een gigantische tour gedaan met het ‘Ying-Yang project’. De ‘Fish Heads Tour’ was van een heel ander kaliber, intiemer, relaxter. En Frank vond die setting geweldig, alleen hij, Fos (Patterson, toetsenist, R.E.) en ik op dat podium met een tafeltje met twee flessen wijn in het midden van het podium. Een comfortabele plek om te zijn, zeg maar. Toen ik begon te werken aan ‘A Feast Of Consequences’ waren noch Fos, noch Frank daar bij aanwezig. Frank heeft dus uiteindelijk ook niet meegeschreven aan de nummers. Hij was gewoon toe aan een pauze. Dingen voor zichzelf doen. Hij is nu bezig met zijn ‘Border Boogie Band’, hij bouwt gitaren, hij doet gewoon even andere dingen. Het is ook om die reden wel leuk dat ik een solo-carriëre heb, mensen lopen in en uit de band en dat kan ook, soms is het goed om even afstand van elkaar te nemen. Robin voegt enorm veel toe aan de huidige band, en ik weet zeker dat hij nu ook op het podium er mede voor zorgt dat we gewoon een heel goede rockband zijn.
Ik heb gezien dat de interactie tussen jullie er in ieder geval is, het concert dat jullie in mei deden in Bilston is het bewijs daarvan. Heb je ook zo’n interactie met Mark Wilkinson, die de illustraties van de cd-bijlagen en het speciale ‘honderd-pagina’s-boekje’ deed? Mark deed jouw ‘artwork’ al in de tijd dat je nog bij Marillion zat. Heb jij invloed op de tekeningen of schetst hij zijn eigen gevoel bij de muziek en het thema?
Weet je… ik vertel Robin niet hoe hij een gitaarsolo moet spelen, en ik vertel Mark niet hoe hij moet illustreren. We steken de koppen bij elkaar, wisselen ideeën uit en uiteraard discussiëren we af en toe over die ideeën. Ik had bijvoorbeeld het idee dat op de voorkant van de cd de tekening moest komen die nu ín het boekje zit, van die Vietnamees in z’n bootje die dooie vissen uit het met chemicaliën vervuilde water haalt. Toen ik uiteindelijk met de ‘High Wood Suite’ kwam, was het voor Mark duidelijk dat het een boom moest zijn die op de voorkant van de cd kwam. Mark laat zijn tekeningen dus wel beïnvloeden door de nummers en de teksten. Dus werd het in plaats van een arme visser, omgeven door een wereld vol bommen, vuur en verderf die probeert te overleven in politiek water, een eenzame boom omgeven door vuur en verderf. En dat plaatje klopte gewoon. Die dode boom symboliseert eigenlijk het hele verhaal, het idee achter ‘A Feast Of Consequences’.
Op het album, dat als thema de Eerste Wereldoorlog heeft, staat één nummer dat een beetje een vreemde eend in de bijt is, namelijk ‘All Loved Up’. Dat nummer doet me op één of andere manier denken aan ‘Incommunicado’…
Exact! Dat klopt precies! ‘All Loved Up’ is precies hetzelfde voor ‘A Feast Of Consequences’ als wat ‘Incommunicado’ voor ‘Clutching’ was. Toen ik in 1986 met de ‘Marillos’ het album ‘Clutching At Straws’ opnam zaten we regelmatig wat riffs te spelen, en ik kwam met een deuntje. Niks serieus, gewoon gein. Ik vond het te gek maar de rest van de band vond het helemaal niets. Toen kwam er iemand van de platenmaatschappij binnen met onze manager om te horen wat we hadden op dat moment. Dus wij maar stukjes en beetjes spelen, alleen maar stukjes en beetjes, we hádden geen nummer, we hadden niks. Dus die manager zegt “Is dat alles wat jullie hebben?” Zwaar teleurgesteld natuurlijk, dus ik zeg: “Nee, nee. We hebben nog wat anders!” De rest van de band dacht: “Oh nee, dit moeten we niet willen, wat zegt hij nou?” Maar goed, we moesten iets, en we deden twee coupletten en een refrein van wat ‘Incommunicado’ zou worden en iedereen was verbluft! Ik hou ervan, ik heb op bijna al m’n albums wel zo’n gek, totaal ander nummer tussen de rest staan. Een beetje ‘Rocko’, wat zwarte humor, gewoon een geinig liedje.
Het is inderdaad een grappig liedje. Over grappig gesproken, hoe wil je tegenwoordig graag genoemd worden? Uncle Jimmy of gewoon Fish? (Fish speelt in de film ‘Electric Man’ de rol van de gehaaide Uncle Jimmy, R.E.)
Hahaha! Nee, niet Uncle Jimmy. Doe maar gewoon Fish.
Dus het zingen staat altijd nog boven het acteren?
Ja, absoluut. Al mijn energie stop ik in mijn muziek. Dat moet ook. Dat is inherent aan de manier waarop we werken. Waarop ik werk. Ik heb geen hele grote platenmaatschappij achter me staan zoals vroeger. Ik moet veel meer zelf opletten en hand- en spandiensten verlenen dan vroeger. Toen leverden we onze nummers in, die werden opgenomen en bij wijze van spreken een dag later lagen de cd’s in de platenzaken, en werden we gebeld door de maatschappij om te horen waar en wanneer we zouden worden geïnterviewd en door wie. Nu doen we alles in eigen beheer en dat is gewoon hard werken. Helemaal niet erg want het is een baan waarin ik nog steeds veel plezier heb. Maar het kost ook veel tijd, ik kom dus ook niet echt aan acteren toe. Ik bén ook geen acteur, ik bedoel: ik leef er niet van. Het acteren dat ik tot nog toe heb gedaan is meer een hobby dan werk. Schrijven, dat is wel iets waar ik me op toe zou willen leggen in de toekomst. Zeker na dit album, het schrijven van dit album heeft me weer zelfvertrouwen gegeven om mezelf als schrijver te kunnen zien. Ik heb het lang niet gedaan maar ik kan nu weer oprecht genieten van communiceren door woorden op te schrijven.
Net nu je het punt hebt bereikt waarop mensen je eindelijk los kunnen zien van Marillion. Zij wonnen de titel ‘Best Band Of The Year’ bij de Prog Award uitreiking. De BBC had een gesprek met Steve Hogarth (huidige leadzanger van Marillion, R.E.) waar werd ingegaan op de meer dan dertig jaar dat de band bestaat, en dat ‘Kayleigh’ en ‘Lavender’ nog steeds de best bekende nummers zijn. Nummers die jij schreef en zong. Tóch werd jouw naam niet genoemd. Het bewijs dat men jullie eindelijk los van elkaar ziet en waardeert?
Ja. En ik denk dat dat na dit album alleen nog maar versterkt zal worden. Ik sta als artiest voor wat ik doe, op mijn manier. En zeker dit album laat zien dat dat veel meer is dan “de stap na Marillion”.
En zeker weten goed gedaan.
Dank je!
Ik zal niet meer van je kostbare tijd roven, dan kun je weer verder met het opruimen van al die dozen koopwaar in je woonkamer. Ik zie je volgende week donderdag in Groningen.
Jaaaaaaaa we gaan naar Groningen, de stad van het Winderige Paard! (Voor het hoofdstation van Groningen staat een beeld van het ‘Peerd van Ome Loeks’, een paard dat de staart in de lucht houdt, en om die reden volgens Fish staat te flatuleren, R.E.) Groningen is leuk, de omgeving, de mensen en de uitgaansgelegenheden: een fijne stad om te zijn!
We verwelkomen je graag.
Ok, zie ik je daar?
Reken maar, ik sta zo dicht mogelijk bij het podium. Bedankt voor je tijd en prettige reis alvast.
Jij ook heel erg bedankt, tot donderdag man!
Fish staat met de ‘Movable Feast Tour’op 18 september in Paradiso Amsterdam, op 19 september in De Oosterpoort Groningen, op 21 september in de Boerderij in Zoetermeer en op 22 september in Effenaar te Eindhoven. Daarna tourt hij verder door Europa.
http://www.youtube.com/watch?v=AoNVq_K2GZQ
