De naam klinkt Nederlands hier liggen ook zijn wortels. Jons vader is Nederlander en zijn overgrootvader, Pieter Zeeman, was natuurkundige en heeft ooit de Nobelprijs gewonnen. Zijn naam is verbonden met het ‘Zeeman-effect’. Maar Jon is geboren in de buurt van New York. Nadat hij voor zichzelf had vastgesteld dat school en een normale baan niets voor hem zouden zijn stortte hij zich op de muziek, Vanaf halverwege de tachtiger jaren maakte hij van muziek zijn beroep, produceerde, deed sessiewerk en trad veel op. Vanaf de negentiger jaren werkt hij aan zij eigen muziek wat heeft geresulteerd in twee albums. Ook heeft hij gewerkt met o.m. Susan Tedeschi en de Allman Brothers Band.
Met “Down On My Luck” is nu zijn derde album verschenen met daarop tien eigen nummers en een cover van Johnny Winter. Hij wordt begeleid door bassist Phil MacArthur, drummer George Lilly, en Tom Regis en Bob Taylor op de toetsen. Op drie songs speelt dochter Zoe de bas. Voor Jon is dit album ook zijn debuut als zanger.
De openingstrack “You’re Right I’m Wrong” is een prettig in het gehoor liggende song, die het gevoel geeft live opgenomen te zijn. Het is er meteen een waarbij je rechtop gaat zitten in blijde verwachting van wat er nog meer gaat komen. En wat volgt is behoorlijk goed. Zeeman valt op door een helder en soms messcherp gitaargeluid. Hij is geen topzanger, maar komt vrij goed uit de verf. De nummers variëren van slowblues als “Down On My Luck” en “Waiting For The Storm”, het wat ruigere werk in “Hangman’s Bridge” en de Johnny Winter-cover “I Love Everybody” tot de rock ’n roll in “Got The Gun”.. De mooiste songs zijn voor mij “Waiting For The Storm”, waar Zeeland het er vocaal prima van afbrengt, het rockende “Money” met gitaristisch vuurwerk en de vlotte shuffle “Can’t You Hear Me”.
Een fraaie cd. Niet vernieuwend, maar het is gewoon goed. Voor fans van bijvoorbeeld de Allman Brothers Band is dit zeker een cd om te beluisteren. Ik zal deze gegarandeerd nog vaker opzetten. (7,5/10) (Membrane Records)
