‘iamamiwhoami’ is het elektronische project van Zweedse singer-songwriter Jonna Lee. De merkwaardige naam van het project heeft ervoor gezorgd dat ik al vaker heb zitten zoeken naar de muziek die dit project te bieden heeft. Op basis van losse nummers wist ik echter nooit precies wat ik er van moest denken. Om mijn nieuwsgierigheid over dit project voldoening te geven, besloot ik om het nieuwe album van Jonna Lee’s project te beluisteren.
De tracklist was naar mijn beleving even interessant als de naam van het project zelf. De eerste vijf nummers zijn allemaal slechts één letter genoemd, en spellen samen het woord “bounty”, met daaropvolgend twee tracks die ‘; john’ en ‘clump’ heten. Jammer genoeg heeft het googlen van “John Clump” geen nuttige achtergrondinformatie kunnen bieden wat betreft de benoeming van het laatste gedeelte van de tracklist. Nadat ik op ontdekkingsreis was geweest aangaande de tracklist van het album, kon ik mij eindelijk concentreren op het album zelf.
‘bounty’ is een interessant album om te beluisteren. Met grote stemmingswisselingen door het album heen zorgt ‘iamamiwhoami’ er voor dat het album een muzikaal emotionele ervaring kan beloven. Nummers als ‘b’ en ‘u-1’ zorgen met somber gezang en minimalistische, mysterieuze sound ervoor dat de luisteraar als het ware in een zwart muzikaal gat kan worden gezogen. Nummers die direct na deze zwarte gaten komen, kunnen je er gelijk volledig uit wegtrekken door een poppige sfeer die wordt gecreëerd door middel van zachte maar vrolijke vocalen en pakkende percussie waar je spontaan van moet bewegen. Normaal gesproken zijn deze plotse veranderingen in albums irritant en willekeurig en komt het album over als een onsamenhangende rommel. Dit effect heeft ‘bounty’ op de een of andere manier totaal niet. Integendeel, wat ‘bounty’ doet zorgt er bij mij voor dat ik het album op prijs stel en dat ik hem vaker wil horen.
De extreme ups- en downs in dit album, plus het feit dat ze elkaar zo snel opvolgen zonder enige waarschuwing, zorgt voor een spannende ervaring die ik zelf niet veel heb meegemaakt in muziek. Het album is niet alleen spannend, maar ook nog zalig om te horen. Terwijl ik bij vele van albums in de categorie van ‘Iamamiwhoami’ pauzes moet inlassen, klinkt dit album schoon en heb ik op geen enkel moment het gevoel gehad dat ik even een pauze nodig had. Zonder alle verassende elementen in dit album te verklappen, stel ik voor dat de lezer bounty snel zelf oppakt, de hoofdtelefoon of oordopjes erbij pakt, de ogen dicht doet en zich mee laat slepen in een muzikale rollercoaster. (7.5/10)(To whom it may concern-Cooperative Music)