In het theatercafé Meneer Frits van het Muziekgebouw in Eindhoven stond deze week de Amerikaans/Nederlandse Signe Tollefsen samen met Mindpark op het podium. Signe, die haar eerste lessen kreeg op de Kathedrale Koorschool Utrecht, waar ook Colin ‘Kyteman’ Benders zat, ving het concert als duo aan met gitarist Ralf Timmermans. ‘I was not the only one’ startte met 2 gitaren heel breekbaar. Na het nummer kwam ook de voltallige band ‘Mindpark’ mee het podium op, met het nummer voor degenen die nu al aan de whisky zaten: ‘Spinning my whisky’. 4 gitaren en een drumstel, het maakt het mysterieus breekbaar maar toch powerfull. Het nummer is nog niet helemaal af en toch wordt er al geklapt. Je weet nooit waar het heen gaat met Signe. De gitaren speelden mooie sfeervolle riedeltjes die elkaar perfect aanvullen. De heldere stem van Signe doet de rest.

De dynamiek in de nummers zorgen telkens voor verrassende wendingen. Er werd hard gedanst op het nummer ‘Give me a reason to love me’, wat ze speelde voor haar moeder, die ook in de zaal zat. Ze was geen makkelijk kind en vulde haar bed met kleding zodat het leek alsof ze sliep maar ging ondertussen dansen. Ze vertelt het met een lach op haar gezicht. Op haar eigen wijze, breekbaar en prachtig.

Na de pauze gingen ze verder met waar ze gebleven waren, met sfeervolle muziek. Signe speelt een nummer door telkens over een opgenomen geluid heen te zingen/spelen. Ralf Timmermans – op gitaar – heeft ook op twee platen van Signe meegespeeld. Je merkt dat de twee ondanks de niet vaste setting goed op elkaar zijn ingespeeld. Na ‘Jetlag’ komt het nummer ‘Home coming’, geschreven voor als je niet meer weet waar je bent; “Dat overkomt iedereen wel eens”. De bassist van Mindpark had een ongelooflijke taak om na slechts één repetitie al de gehele show mee te spelen, maar uiteindelijk doet hij dat knap!

Dit is laatste tour van Signe Tollefsen. Signe stapt binnenkort in een nieuw project, genaamd Ziggizagger; Nieuwe muziek en komend jaar moeten we die naam in de gaten houden. Het laatste nummer van de avond is een cover van
Michael Jackson, ‘Dirty Diana’. Een mooie bewerking die het nummer goed aanhoorbaar maakt. Signe eindigt zoals ze begon, samen met Ralf op het podium. Naar aanleiding van het concert ben ik wel benieuwd waar ze mee gaat komen volgend jaar. Zou het net zo goed zijn als dit?

Deel: